Ineens kan de klik er zijn. Twee maanden geleden bij AH ’s avonds was het eindelijk weer eens raak. ‘s Avonds laat om half tien. De Zaanse kruidenier is hier tot 22.00 uur open. Ik sta stil bij de afdeling gebak en staar me blind op de rijstevlaai. Prachtig om naar te kijken, zo mooi wit met chocolade er bovenop. Maar daar gaat het niet om. Recent ontdekte ik hoe lekker die is. Help mijn speekselklieren zijn de baas. Maar ik ben al veel te zwaar.
Kijk ik op. Recht in de ogen van een…

Oké, ik had het misschien kunnen zien aankomen. Tenslotte had ik haar een borstvergroting cadeau gedaan. Je moet met je tijd mee. Vroeger zou zij het als een belediging hebben opgevat. Maar dat is nu passé. De vrouw van nu is kunstig van modernistische klei geboetseerd naar de modellen van chicklit en sex in the city. Die vrouw van nu durft primair te denken.
Dus gaf ik, op aanraden van mijn kantoorvrienden die allemaal kenners zijn van de moderne vrouwenziel, haar die borstvergroting…

Ik sta bij de kassa van de C1000.
De man voor me in de rij is op leeftijd. Hij staat sterk gekromd en het kost hem zichtbaar moeite om de boodschappen op de band te zetten. Het is druk bij de kassa. Ik kijk wat om me heen. Al die gezichten. Sommige mensen kijken ronduit wezenloos. Naast me staat een vrouw onderuitgezakt. Haar mond staat open. Onwillekeurig strek ik mijn rug.
Dan roept de vrouw naar de man voor mij: "meneer, dit is de kassa waar je alleen maar kan pinnuh", terwijl ze mij…

Nieuwe woorden. Elk jaar is er wel weer een paar nieuwe woorden die ons via de media bereiken. Meestal gaat het om samentrekkingen van bestaande woorden die samen weer een nieuw woord vormen, zoals “bosbank”. Nee, dit is dan niet een sofa die tussen een heleboel bomen staat, maar een financiële instelling die door onze minister van financiën (de heer Wouter Bos dus) gered is van de ondergang met onze belastingcenten. Fortis is dus een bosbank.
Eén keer per jaar heb je zelfs een Woord van…

Gisteren fietste ik langs mijn lieve oude ouders. Ze zijn de zeventig gepasseerd. Ze kwakkelen met hun hart en moeten het dus rustig aan doen. Mijn vader heeft misschien parkinson en mijn moeder kan niet gedotterd worden omdat haar vaten te dun zijn.
Ze moeten het dus rustig aan doen.
En als je het rustig aan doet, word je niet warm.
Dus toen ik op de fiets aan kwam rijden vroegen ze meteen of ik al in de buurt was. Nee. Ik kwam van huis. Helemaal van het noorden van de stad? Ja, reageerde ik…

Gisteren werkte ik in de catering tijdens een samenkomst van professionele operazangers. Er was een Masterclass, geleid door een bekende tenor.
Toen ik mij in de buurt van deze beroemdheid bevond (die ik zelf niet ken en van wie nooit heb gehoord) bekropen mij twee - tegenovergestelde - gevoelens.
De eerste was die van schaamte, om zo weinig kennis van zaken. Een gevoel van tekortschieten op het culturele vlak. Ik voelde me een niemendalletje tussen al die geleerde, interessante, onderlegde…

Heftige schermutselingen tussen Europa en het Oostblok. Dat had zo maar de kop boven deze column kunnen zijn. Maar de strijd die zich afgelopen week afspeelde was niet meer dan een achterhoedegevecht. Of een moddergevecht, het is maar hoe je het bekijkt.
In Oekraïne zijn politici elkaar in de haren gevlogen. Maar de werkelijke strijd speelde zich vooral af in schimmige wandelgangen, achterkamertjes en andere lobbylocaties.
Het land is symbool geworden van de moderne oorlogvoering. Geen…

We zijn er weer enkele kwijt. Gevangenen. Deze keer zijn ze niet ontsnapt met ladders, helikopters of een smoes, nee, ze zijn overgebracht van de gevangenis in Wortel bij Hoogstraten naar die in het Nederlandse Tilburg, waar er wél nog plaats is.
Dinsdag zijn er al een 40-tal verhuisd, de bedoeling is dat het er in totaal 500 worden. Geen zware criminelen, ze moeten hoogstens een jaar uitzitten. Al kan je in België op basis van de strafmaat niet uitmaken wie een zware crimineel is en wie…