Er is de afgelopen jaren veel te doen geweest over de onderbuik.
Vooral in de landelijke politiek schijnt die regelmatig op te spelen.
Laatst werd ie weer vermeld in een snelsonnet; in columns duikt ie regelmatig op; de media voeren hem graag ten tonele; en meestal in ongunstige zin. Aar Noordam dichtte het vorige week prachtig in verband met de brexit als: Onderbuikse Ontevredenheid.
Ik ga er altijd van uit dat mensen niet weten waar ze het over hebben en elkaar als schapen nablaten wanneer…

Wat is er aan de hand. Een groep van tien mensen gaat elke eerste maandag van de maand naar de film. Halverwege de maand wordt een film uitgezocht via een ingewikkeld systeem, waarbij iedereen een voorstel mag doen en verder iedereen mag stemmen. De groep kent dus geen hiërarchie. Het is een zootje ongeregeld.
Maar die maandag haakt de één na de ander via de mail af. Uiteindelijk kunnen zes mensen niet. Maar vier wel. Wat nu? Een week uitstellen? Gezien de redenen van het afzeggen, twee zijn…

Het nieuws volg ik al tijden niet meer op de voet. Ik ontwijk het zelfs. En dat voor een oud student Journalistiek. Ik heb moeite om me te identificeren met het nieuws in deze tijd. Dat ligt niet aan de berichtgeving, dat ligt aan de wereld.
Turkije was dinsdagavond het verschrikkelijke toneel van een bittere gebeurtenis. Toen ik net weer las wat daar gebeurd is, in voorbereiding op deze column, snapte ik opnieuw de daad niet: 'Drie terroristen bliezen zich op'.
Hoe kan zoiets? Wie wil zoiets?…