Vanaf tien uur 's avonds gaat bij ons de wifi uit. Nieuwe regels. Nieuw regiem. Nieuwe afspraken. Zodat we de afgelopen dag kunnen evalueren; de spartelende visjes van inzicht eruit kunnen filteren en morgen met een blinkende dauwdruppel van alertheid tegemoet kunnen zien. Onbevangen. Verschoond. Herrezen. Dus als ik de column nu, voor zaterdag…

Een held ligt onder de groene zoden. Elk jaar komt een groep sombere gezichten langs om de held te eren en twee van hen dragen een krans die ze voorzichtig op de zoden leggen. Twee stappen terug. Een buiging. En na een kort gedachtenvol moment keren ze zich af, dankbaar voor de held die zijn leven heeft gegeven. Maar de held wilde zijn leven niet…

Hoe ziet de mens er uit in de verre toekomst? Zou zijn mond dan zo goed als verdwenen zijn? In elk geval zo klein dat er nog net een rietje in past om vloeibaar voedsel in te nemen? Zouden zijn ogen echt een extra ooglid hebben en zijn voorhoofd echt veel hoger zijn geworden? Zouden zijn benen verschrompeld zijn en hij zich in een soort rolstoel voortbewegen…

Begrijpelijk dat jongeren van nu bijna geen tv meer kijken. Ik schat in dat over tien jaar alle zenders zijn opgedoekt. Huiver even gezellig mee met een greep uit een weekje tv: Zappend door tv land stuit ik op een zender waarbij Linda de Mol ons verblijdt met een kijkje in een poging tot afslanken. Ze vertelt in haar programma dat ze weer een kilo…

De kunst van het zeggen zonder woorden heeft me altijd geïntrigeerd. Daarom ben ik van schrijver meer columnist en van columnist meer dichter geworden. Alhoewel ik als columnist misschien het verhaal van de schrijver probeer te vertellen. En als dichter dat van de columnist. Ik kan het dus wel beide zijn. Ik durf van deze gedachte ook wel een…