Gisteren mocht ik een presentatie houden over mijn boek voor de Vereniging van Rekenkamers en elke keer als ik opnieuw nadenk over mijn boek, zie ik hoe actueel het is. Zo ook voor deze presentatie. Het verklaart het fenomeen Trump. Eén van de boeken die ik gebruik om kenmerken van de wederkerigheidmens te laten zien als alternatief voor de neoliberale…

==================== Ik gooi elke dag iets weg, zodat er meer lucht in mijn huis, meer lucht in mijn hoofd, meer lucht in mijn leven komt. De ene dag een oud prentenboek over olifantjes die in een flat wonen. De volgende dag een geroeste kruk, een kinderfiets zonder trappers, een cursus zeezeilen, nog in vers cellofaan. Lege potjes, volle potjes…

Ik werd zaterdagmorgen anders wakker dan gewoonlijk. Normaal zijn mijn eerste gedachten: waar ben ik, wat voor dag is het en welke dingen moet ik vandaag doen? Voor ik deze keer aan die laatste vraag toekom denk ik: Er was wat, iets ergs. Het duurt dan een paar seconden voor ik denk, o ja fuck, dat is het. Zo’n er-was-wat-ergs-moment heb ik gelukkig…

Het is een klassieke vraag: wie laat wie uit: de hond de baas of de baas de hond? Ik werp deze vraag op omdat ik graag zou willen weten: leidt Trump de afgrijselijke pro-Russische politiek (met als dieptepunt de in scene gezette schoffering van de Oekraïense president in het Ovale Kantoor van het Witte Huis) of wordt Trump geleid door duistere krachten…