We zijn op aarde om te scheppen. Dat kan met een theelepel, pollepel of bats. Voor sommigen is zelfs een bulldozer niet groot genoeg. Afhankelijk van de klus of hoe subtiel we in het leven staan, grijpen we naar de juiste middelen. Tenminste, als we niet eerst drastisch aangespoord hoeven te worden.
Op mijn verjaardag vonden twee vrienden dat ik aanmoediging kon gebruiken. Ze waren mijn verhalen over het maken van wijn beu. Het moest nu maar eens gebeuren. De één droeg een pruik die boven…

Het was eigenlijk een heel gewone zaterdag. Mensen struinden bij me door de straat. Van en naar de stad. Een schemerig zonnetje probeerde door de grijze wolkenmassa te prikken. En de witte bolletjes waren met kaas belegd.
Er was geen vuiltje aan de lucht.
Het keerpunt kwam eigenlijk, toen ik wat overmoedig besloot om te gaan opruimen. Het is niet een favoriete bezigheid van me. Maar het resultaat geeft vaak genoegdoening. De clichés die er bij komen kijken 'opgeruimd in huis, opgeruimd in het…

Vanwege een aantal associatieve capriolen van mijn kikkerbrein dat houdt van bokkesprongen, kwam ik via de perikelen rond Yuri, hoofdrolspeler van de zeepbellenopera “Helden in en om het Heerlijke Heineken Huis”, die in heel Nederland vandaag ademloos werden gevolgd, (van wie ik het salaris wilde opzoeken om het te vergelijken met dat van zijn coach, en dat van zijn advocaat, en dat van de rechter), (Yuri leeft van iets meer dan het minimumloon, samen met z'n vriendin) (Bram van Bokhoven,…

De kanonnen bulderden weer. De zon was verborgen achter vlagende zwarte rook. Er was zoveel lawaai dat we doof waren. De bommen vielen uren lang. Het wachten duurde net zo lang. De angst ook. Wij vrienden doken niet meer in elkaar bij de knallen. Het geweer was schoon. We hielden hem boven de blubber, dus boven de knieën. We konden niet zitten, want dan werden we zeiknat en staan kon niet want de scherven scheerden over de rand van de loopgraaf.
En de helmen waren eigenlijk flinterdun.
De…

Geen idee waar hij ineens vandaan komt. Hij zegt ons te kennen. Mijn reisgezel en ik scannen hem van top tot teen en van teen tot top. Er daagt ons niets. Een vorig leven misschien? Dat we samen op pad zullen gaan, hoeft niemand van ons uit te spreken.
Hij neemt ons mee naar het strand. Twee bebaarde mannen met een paar kromme tanden verschijnen vanachter een provisorische keuken. Of we de krokodillen willen zien? Een stuk verderop kijken we naar houten bootjes met een flinke plas water op de…

Hoe komt het toch dat mensen zo gemakkelijk te misleiden zijn?
(Toen ik mezelf deze vraag stelde, veranderde die in: hoe komt het toch dat ik zo makkelijk te misleiden ben?). Dat komt omdat we van kindsbeen af zijn opgevoed met het idee dat je anderen moet vertrouwen, omdat je ze anders beledigt.
"Vertrouw je me soms niet?" is een emotioneel beladen vraag om gesteld te krijgen.
Daarom zal degene die zich 'schuldig' voelt 'm gebruiken in een poging 'ermee weg te komen'.…

Toen George Bush de tweede president van de Verenigde Staten werd, wilde hij Amerika weer groot maken. De leus van Trump dus.
We hebben gezien waar dat toe leidde. Na zeven jaar bewind van de milde Obama zitten we nog steeds in de erfenis van de oorlog die Bush ooit op een vliegkampschip, ver van het front, als beëindigd verklaarde. Hij werd toegejuicht.
Maar in Irak ging de oorlog door. In Afghanistan wordt nog steeds gevochten. De terroristische organisaties die Bush de oorlog verklaarde…

Ik vroeg me laatst af wat er zou gebeuren in de wereld, wanneer van de ene op de andere dag geen sterren meer aan de hemel zouden staan. Een vrij ingrijpende gebeurtenis. Een unieke gebeurtenis! De gevolgen vallen uiteindelijk misschien heel erg mee. Het is wat lastig om de toekomst te voorspellen, zonder sterren. Verder is er een aantal sterrenkundigen, die omgeschoold dienen te worden. En er komt misschien een nieuw woord in De Dikke Van Dale: Sterreneclips.
Toch denk ik, dat het niemand echt…

Ik vroeg me af of het mogelijk ware vanuit het hart te schrijven.
Of tenminste een inkijkje te geven in de strata, de laag van werkelijkheid waarin het hart leeft.
Dit vanwege de realisatie dat wij mensen leven in een meer-dimensionale werkelijkheid, die echter gedomineerd wordt door één van die dimensies.
Waar die ene dimensie er alles aan doet om al die andere dimensies buiten spel te houden.…

"Ga terug naar je eigen land."
Je eigen land is het land waar je mensen kent.
Uiteindelijk gaat het niet om je vlag, je bloed, je bodem, maar om het kennen van mensen. Familie, vrienden, kennissen.
Mensen willen bij een groep horen. Wie alleen is, zoekt een groep waar hij bij hoort. Dan zoek je snel mensen die op je lijken en dan is de huidskleur een simpele manier om die mensen te vinden. Maar er is ook taal. Taal in de vorm van woorden, accenten, dialecten of andere vormen van expressie:…

Er lopen drie mieren door mijn huis. Ik haal hun natuurlijke vijand van de zolder, zuig ze op en ga verder met de orde van de dag.
De volgende ochtend zijn ze overal.
'Dan moet je eens een keer de afwas doen,' krijg ik te horen.
'Als de koningin maar niet in huis is,' lees ik.…

Het is een hele kunst om elke dag deze remedie, deze opwaartse spiraal van lichtkracht (anti-zwaartekracht), deze doorluchtige hoogheid van angelieke sferen, bij de staart te vatten om meegevoerd te worden, als een Peter Pan, buiten bereik van de verzwarende trekkracht die de maatschappelijke wereld om ons heen op ons uitoefent.
De Natuur in trekken helpt vaak. Een goed boek lezen. Muziek kan ons optillen. Goede, intelligente gesprekken. Iets bestuderen wat ons interesseert. Ieder heeft zijn…

Herhaaldelijk hoor je het pleidooi dat iedereen werk moet kunnen krijgen. Vooral bij mijn clubje van sociaaldemocraten is het een mantra dat werk gelukkig maakt. Een enkeling weet nog dat het helemaal niet leuk was in de fabriek en dat iemand het werk liever vandaag dan morgen zou verliezen als het inkomen zou zijn gegarandeerd, maar velen met een hogere opleiding weten zeker dat die mensen dan ongelukkiger zouden zijn.
Werk, zo wijzen alle statistieken uit, maakt gelukkig.
Daarom moeten…

Wekenlang kijk ik Studio Sport. Nee, niet speciaal voor het voetbal, ik scan de tribunes. Ik wil er zeker van zijn dat mijn idee niet ook al door iemand anders is bedacht. Ik zoek stad en land af, het is de tijd van voor het internet.
En dan heb ik hem eindelijk in handen, die prachtige blauwe vlag met die schitterende gele sterren!
De moeder van mijn maatje naait aan weerszijden geel-zwarte strepen op de vlag. De vriend zelf kalkt onze namen op het doek. Hij is af. De vlag gaat mee naar…

Deze week gebeurde mij wat vreemds. Ik kom bijna dagelijkse bij onze Oosterburen. Met mijn auto rijd ik naar en door het Ruhrgebied. Meestal zien de wegen er prima uit. Het eerste stuk mag ik onbeperkt doorknallen. En eerlijk gezegd doe ik dat regelmatig. Als het wat drukker is niet, dan heeft dat weinig nut. Al dat accelereren en afremmen is vermoeiender dan gestaag in een lager tempo rijden.
Ik moet toch wel een kilometer of honderdvijftig per uur gereden hebben, toen ik het voor de eerste…

Als het eerder nog niet tot ons was doorgedrongen, dan moet het nu toch klappertandend duidelijk zijn geworden: we zijn beland in een totaal onoverzichtelijk en onvoorspelbaar moment in de tijd, waar we van de ene dag op de andere niet kunnen voorzien welke schokkende gebeurtenis er nu weer zal plaatsvinden.
Gisteravond was er de weerzinwekkende aanslag met een vrachtwagen die moordend en mensen verpletterend zijn waanzinnige weg baande door een feestvierende mensenmassa in het Franse Nice.…

Lang, lang geleden, maar wel in ons land hadden treinen ramen. Tegenwoordig niet meer. Tegenwoordig zie ik al mijn reisgenoten, als ik even opkijk, maar hun telefoon kijken. En als ze niet naar een telefoon kijken, hebben ze wel een ipad voor zich of een laptop op hun schoot en kijken ze daar naar.
Daarin zien ze films, nieuws en zelfs digitale boeken. Maar een vergezicht zien ze niet. Ze lezen de apps en de sms-jes die mensen aan elkaar sturen. Soms zie je iemand ineens lachen en vlug iets…

De burgervader van Someren vertelt over zijn gewonde gemeente. Mensen om me heen maken zich druk om de regen. Als ze maar niet nat worden. Het Amerikaanse volkslied klinkt. De reden dat we hier staan. Of is het Wilhelmus hierna meer van toepassing? Dankzij een clubje uit Sittard kwam de Kennedymars immers naar Nederland. Het startsein is meer een getroffen eend, maar weg zijn we. 1800 wandelaars onder een grijs wolkendek. De nacht in.
We lopen door talloze woonwijken. Partytenten, muziek,…

In de streek waar ik woon valt het op als je hier niet vandaan komt. De tongval, de woordkeuze, er zit verschil in. Mijn wijnhandelaar (ik bezit hem niet, maar vind het fijn te denken dat hij er speciaal voor mij is) gaf me vandaag weer het gevoel dat het belangrijker is te genieten van het leven dan je zorgen te maken. Terwijl ik met geïnteresseerde blik zijn flessen rosé in de hand nam, nodigde hij me uit aan zijn proeftafel. Ik hoorde dat 'hij niet van hier was'. Ik wil niet zeggen dat we…

Er is de afgelopen jaren veel te doen geweest over de onderbuik.
Vooral in de landelijke politiek schijnt die regelmatig op te spelen.
Laatst werd ie weer vermeld in een snelsonnet; in columns duikt ie regelmatig op; de media voeren hem graag ten tonele; en meestal in ongunstige zin. Aar Noordam dichtte het vorige week prachtig in verband met de brexit als: Onderbuikse Ontevredenheid.
Ik ga er altijd van uit dat mensen niet weten waar ze het over hebben en elkaar als schapen nablaten wanneer…