Luuk Koelman legt in een filmpje uit dat er twee soorten columnisten bestaan. Zij die helder hebben wat ze willen schrijven en dan beginnen, en zij die gewoon beginnen en wel zien waar het schip strandt. Natuurlijk springen de meeste schrijvers zo nu en dan in elkaars vijver. Met of zonder zwembandjes. Ik hoor absoluut bij de eerste groep. Om het…

Gisteren wilde ik mezelf taalkundig kietelen. Misschien moet ik u eerst vertellen, dat ik één van de weinige mensen op aarde ben, die het woordenboek heeft gelezen. Van A tot Z. Echt waar. Het was heerlijk, verrijkend ook. Een jaar of twintig terug weliswaar. En ik schepte erover op, dat zorgde meestal voor een averechts effect. Het was 'Het beste…

Deze week heb ik toch weer een landelijk dagblad gekocht. In de plaatselijke Plus staarde het verwarrende portret van Hillary Clinton's dubbel-gangster mij vanaf de omslag van de Volkskrant zó intrigerend vals aan, hetgeen zó'n interne verwarring in mij teweegbracht, dat ik willens en wetens toegaf aan de misleidende verkooptruc van de spinnenwebwevers…

Het was deze week weer eens in het nieuws. Veel criminelen zijn op de vlucht omdat zij o.a. hun ex-vrouw hebben vermoord of verminkt. Mannen die hun voormalige echtgenote het leven blijkbaar niet gunnen. Dat liefde alles heeft te maken met vrijlaten en niets met willen bezitten, is hen totaal onbekend. Na documentairemaakster Lieve Blancqueart stuitte…

Ik ken een man die dingen doet, waarvan ik zeg, kan dat wel? Of beter gezegd - ik zou hem kunnen kennen. Ik heb geen bewijs, maar ik vermoed dat hij overheidsgeld uitgeeft aan zaken waar het niet voor bedoeld is. Dat is vast strafbaar. Maar ik heb dus geen bewijs en noem zijn naam niet en zelfs als ik bewijs had, ging ik niet naar de politie. Want…

'Het is 110 kilometer maar je komt wel vijf kilo aan'. In het wandelpeloton hoorden we vaak over dat lopende buffet daar in de polder. Dat deze tocht een begrip is, wil iets zeggen, wandelaars kunnen evenementen maken en breken. Na de honderd, vorig jaar in België, zijn mijn maatje en ik er klaar voor. Denken we. De stap naar een nieuwe subcultuur…

Je kind is je alles. Daar hoeven we niet over te bakkeleien. Het is absoluut overweldigend om de liefde voor een kind met je mee te dragen, nadat dit is geboren. Ik weet het nog goed, toen mijn eerste geboren werd. Mijn vrouw had werkelijk al het werk gedaan. Ik had als trouwe echtgenoot en doodzenuwachtige aanstaande vader echt wel iets toegevoegd…

Wereldorde De vijftiende 'verjaardag' van 9/11 nadert. De dodelijke dinsdag in 2001, waarop een zevental gebouwen van het World Trade Center in New York werd opgeblazen, een vleugel van het Pentagon met grote precisie werd verwoest door een explosie, en een Boeing 757 (Vlucht 93) boven Shanksville in Pennsylvania werd neergeschoten door een F16…

Met stijgende belangstelling bekeek ik de documentaires van de Vlaamse Lieve Blancquaert. Die hadden als onderwerp geboortes over de hele wereld. Er komen dagelijks 364.501 kinderen ter wereld en het is nogal van belang waar of je wiegje staat. Tegenover de speciale geboortehotels en heel veel daartussenin, staat het thuis bevallen of in niet al…

De heer Kanarie kan niet meer. Hij heeft aan wethouder Den Bulder uitgelegd hoe belangrijk het is. Hij heeft het aan alle fracties in de gemeenteraad uitgelegd en iedereen is vol begrip en wil wel toegeven, maar helaas, helaas, het kan niet anders. ‘Maar waarom, waarom dan niet?‘ vraagt mijnheer Kanarie, en het antwoord is steeds weer hetzelfde.…

Wederom sta ik op een zaterdag vroeg op om vijf keer te gaan zitten. Neem plaats op een meditatiebankje. Volg mijn ademhaling. Vrij snel verschijnt er een lach op mijn gezicht. Gelukkig zijn met niets. In de loop die volgt, voel ik dat ik loslaat. Beweeg me langzaam lichter. De zenleraar neemt het woord. Hij zal met een lat rond gaan lopen. Een ieder…

Op zaterdag naar de bakker blijft een klassieke boodschap. Ik herinner me dat zelf nog goed van vroeger. Meestal met mijn moeder, zo ging dat in die tijd. Kijkend naar alle taartjes en op zijn minst verlangend naar een wit puntje. Gisteren was ik zelf met mijn kinderen bij de bakker. Maar deze zat in de winkelstraat van de stad. De klassieke elementen…

Ik had mezelf beloofd, naar aanleiding van Gladde Mark's belofte om geen beloftes meer te doen over concrete zaken, maar alleen beloftes over zijn inspanning om zijn best te doen zijn plannen voor dit prachtige land te vervullen, zodat hij nooit meer het vernederende woordje Sorry hoeft te zeggen en 'diep door het stof zou hoeven gaan' of misschien…

Wie kent ze nog: de Germanen, de Angelen, de Saksen, de Franken, de Menapiërs, Nerviërs, Vandalen en Gallo-Romeinen; oftewel de ontelbare migranten van weleer? Deze volkeren sloegen voor 400 al op de vlucht voor grote klimaatsveranderingen, oorlogen en hongersnood. Velen assimileerden en namen de taal aan van het volk dat ze opnam of veroverde. Zo…

Gisteren las ik in de krant dat Lucy uit een boom is gevallen en daarbij breuken opliep, waardoor botten in haar ingewanden zijn gedrongen en zij ter plekke is overleden. Zij is overleden, volgens de NRC, onder een boom die langs een ondiepe beek stond. Lucy is een australopithecus afarensis wier lijk op 24 november 1974 is gevonden, maar die ongeveer…

Aristoteles heeft weinig naar de reclame op televisie gekeken. De reclame op televisie is een aaneensluiting van boodschappen aan kijkers hoe wij gelukkig kunnen worden. De kern van die boodschap is natuurlijk, dat we iets moeten kopen. En het tweede punt is dat als we dat kopen, we kunnen genieten van datgene wat we hebben aangeschaft. Geluk is…

De houten vloer, het douchegordijn en de koelkast mocht hij voor een prikkie overnemen. De hoge barkrukken aan de ingebouwde toog wilden ze graag meenemen. Deze waren immers door beide vaders van het jonge stel gemaakt. Emotionele waarde of zoiets. Stad en land afgezocht. Deze hoogte was nergens te krijgen. Vanaf een stoffige zolder in een nieuwbouwwijk…

Het was al een tijd geleden dat ik écht een horizon gezien had. En de enige echte horizon is voor mij toch die van de zee. Ja, die schilderachtige wolken met koeien eronder en een schamel zonnetje, zijn ook prachtig. Toch heb ik bij een uitzicht midden in het land altijd het gevoel dat ik geblokkeerd word in mijn verlangens. Het voelt nooit als een…

Mijn moeder was de dochter van een slager uit Franeker. Opa Piet, die ik me uit mijn jeugd herinner als een joviale man op klompen, was altijd omgeven door een karakteristieke aura, gevormd door het aroma van een eeuwigbrandend stompje sigaar, zijn gutturale stemgeluid, zijn aanstekelijke, met veel humor doorspekte levenslust en zijn van menselijke…

Al werkend op mijn laptop op een overvol terras, op een van de laatste warme zomerdagen, neem ik de tijd het publiek om me heen te observeren. Het is een komen en gaan van mensen. Zakelijke afspraken, kinderen die in uiteenlopende talen bevolen wordt zich te gedragen - waarop in het merendeel van de gevallen universeel verstaanbaar gehuil volgt - alles…