Omkering van feiten
Wie langs de deuren loopt krijgt interessante gesprekken.
Laten we beginnen met dat niet iedereen even blij is met een gesprek met een PvdA-er een GroenLinkser. Eén maal werd de deur voor onze neus dicht gesmeten. Een ander lag voor het raam in bed en besloot, nadat wij hadden aangebeld en hem hadden gezien, zich dieper in het huis te verschuilen. Een derde zat aan tafel te eten en knikte door het raam van nee.
Maar toch hebben we meestal hele leuke gesprekken. Eén mevrouw wees op een poster van de Partij voor de Dieren en gaf vrolijk aan dat ze lid was. ‘Bij mij valt niets te halen!’ lachtte ze ons toe.
Een andere man gaf aan PVV te stemmen, maar geen hekel aan ons te hebben. Hij woonde in een sociale woningbouwhuis en aan de andere kant van de straat woonden mensen die een huis van een miljoen bezaten. ‘Die ken ik niet. Ik ken alleen mensen aan deze kant van de straat’, verwoordde hij de kloof die volgens Duijvendak in de NRC niet bestond. Duijvendak zei dat we naar de cijfers moesten kijken, maar ik keek naar de straat en zag letterlijk een kloof. Een kloof tussen arm en rijk in de stad Groningen. ‘Aan de overkant ken ik maar één iemand. Die woont daar,’ wees hij aan, ‘die ken ik van mijn werk. Hij is overspannen en zit thuis.’ Legde hij verder uit. ‘De rest zie ik nooit.’
De man was beheerder en had veel last van Marokkanen die op zijn werk deuren kapot trapten en meer van dat soort gedoe. Nu zijn de Marokkanen waarschijnlijk Nederlanders, gaf hij ook toe, mensen die hier geboren waren, ‘maar ze waren van een andere cultuur.’ Hij wist ook dat dit niets met asielzoekers te maken had en ook dat Geert Wilders geen bal had bereikt, ‘maar ik de PVV nog een kans geven.’
Ineens bedacht ik me dat de laatste succesvolle maatregel tegen de asielstroom van Diederik Samsom en het kabinet Rutte met de PvdA was. Daarna heeft de VVD veel beloofd en niets geleverd, waarna de PVV, NSC en BBB nog veel meer beloofden en het zo met elkaar eens waren dat ze voortdurend ruziënd over straat renden. Regeren is rollebollen, moeten ze gedacht hebben. Dus legde ik dat uit. De man gaf het toe. Maar hij wilde de PVV nog een kans geven.
Verderop ontmoette ik een andere PVV-stemmer. Nu had ik een argument paraat en hij bleek ontvankelijker. Het ging hem vooral over wonen. Dat de VVD ruimtelijke ordening had afgeschaft en dat Nederland nu met de gebakken peren zit, leek hem wel plausibel. En dat de PVV er niets van bakt, had hij ook wel gezien. Sterker, de Turkije-deal herinnerde hij zich ook nog als een succes.
home.nl
Biografie van deze schrijver
asielzoekers
9
Geef je reactie op deze inzending: