Vrienden
Eerst verloor ik vrienden met het omnummeren. Een fenomeen dat ergens in de jaren negentig moet hebben plaatsgevonden. De telefoonnummers kregen een andere verdeling. Het platte streepje versprong en koos een plek tussen twee andere nummers in. Ik was onbereikbaar geworden. Want ook toen was ik al niet heel sterk in het proactief handelen.
Later gebeurde er nog meer. Ik verhuisde regelmatig en was eigenwijs. Dan wordt de vriendenkring heel snel klein. En waar ik vroeger slaagde in het maken van nieuwe vrienden, nam ik hiervoor de tijd niet. Ik had andere belangrijke dingen in het leven die ik prioriteit gaf.
Aan deze kant van de nieuwe eeuw nam ik een proefabonnement op de Volkskrant. Dit was echt de messteek waar het mijn vriendenkring aanging. Nadat mijn proefperiode aflopen was, vond de Volkskrant het absoluut nodig om mij per telefoon te achtervolgen. Want na drie weken gratis de krant, wilde ik vast voor honderden euro´s een jaarabonnement afsluiten. En volgens de Volkskrant kon dit het beste via de telefoon besproken worden. Hiermee onderstreepte de krant zijn eigen ondergang. In deze tijd bellen we niet meer om te overtuigen.
Nadat ik toch nog maar eens had opgenomen en een matig getrainde verkoopster van het dagblad aan de lijn kreeg, besloot ik eens te wachten op het ´bel me niet´ register. Om twee redenen. Ten eerste volgde dan eindelijk eens iemand de tip van de telefoniste die het riedeltje ´Als u aan de lijn blijft na dit gesprek´ opdreunde. Dit nadat ik haar zakelijk had afgewimpeld. Ten tweede was ik het zat.
Ik luisterde het bandje en volgde de instructies gedachteloos op. Ik kon bijna niet geloven dat deze eenvoudige handelingen me gingen verlossen van de achtervolgingsdrift van een medium met vergane glorie.
En toch was het zo.
Het sloeg in als een bom! Mijn telefoon begon zich ineens opnieuw op te starten. En dat bleef het vervolgens twee dagen doen. Ik was heel rigoureus in het register ingeschreven en verloor al het contact met de buitenwereld. Trots maar toch enigszins nerveus telde ik mijn zegeningen.
Ik moest een nieuwe telefoon.
Ik dacht dat ik hierna geen vrienden meer had. Maar gelukkig kreeg ik de mogelijkheid met enkele van hen de banden toch weer op te warmen. En gelukkig waren daar nog de reclamemails die niet in mijn spam verdwenen. Als je wekelijks of vaker een berichtje ontvangt gaat het voelen alsof je innig met elkaar bent verbonden. De Wehkamp en Bol.com leken zo vertrouwd met me, dat ze alles van me mochten weten.
En ineens was daar de nieuwe privacywetgeving.
In de Europese Unie waren de regels voor deze wet al lang goedgekeurd. Het kader waaraan moest worden voldaan, stond overeind als een huis. De Nederlandse regering stopte in de doofpot wat zij nog veranderd hadden, nadat de bevolking tegen de wet gestemd had in het referendum.
De ene na de andere adverteerder belaagt me nu. Ik raak overwerkt van het goedkeuren van alle verklaringen. Al die kleine lettertjes zijn vermenigvuldigd, alsof het een enge ziekte betreft, die om zich heen grijpt. Om een einde te maken aan onze innige vriendschap.
gmail.comGeplaatst in de categorie: vriendschap
Vrienden
1.914
Geef je reactie op deze inzending: