Alle inzendingen van I.Broeckx

Het oude park, waarvan de plattegrond een driehoek vormt, ligt ingeklemd tussen de straten en strekt haar boomkruinen bereidwillig en beschermend boven zijn bezoekers uit. Het herbergt homo's en hetero's, zombies, zonderlingen en zwervers, kinderen en dieren. De boomstammen kunnen een geheim bewaren; de initialen en harten blijven voor altijd een…

Onze Schouwburgpromenade herbergt drie herenmodezaken. In een van deze winkels bevinden zich goed geproportioneerde etalagepoppen tegen een wand in een lange rij, gekleed in chique kostuums die geschikt zijn voor een huwelijksviering of ander feestelijk evenement. Voor de vriend en wel voor de enige vriend die ik mocht vinden, koos ik uit de shirts…

In dat jaar werd aan het bonte gezelschap van de leraren toegevoegd; de heer S. Op een dag stapte hij ons leslokaal binnen en begon zonder omwegen of aarzeling het Griekse alfabet op het schoolbord neer te kalken. Dit kordate optreden luidde het begin in van onze vele uren met hem en in het "papieren gezelschap" en van onder anderen zijn favoriete…

Een ijskoude, ongeremde, mogelijk noordelijke wind sloeg me in het gezicht op een vroege morgen waarop vogels kennelijk de ondanks alles spoedig op handen zijnde lente al aankondigden. Bij ons oude stadhuis begroette mij eveneens het carillon van onze Heikese Kerk dat haar ijle en lieflijke chanson uitzond over de straten en huizen van onze goede…

Aan de overdadige overvloed van Tilburgse eetgelegenheden die ten dienste staan van de bevolking had nauwelijks iets toegevoegd hoeven te worden maar Restaurant "Sirtaki" aan de Spoorlaan verwelkomt haar bezoekers al evenzeer. In haar interieur doen vele voorwerpen en versierselen zoals zuilen en beelden denken aan Griekenland en de Griekse cultuur…

De voorzitter van de vergadering zat verbijsterd, verrukt en gebiologeerd naar de management-assistente te staren die een nieuw zomerjurkje droeg dat de aanzet van haar borstjes onbedekt liet en die op verleidelijke wijze wapperde met een paarse, gelaagde waaier, tevens om haar overgangsklachten en de hitte van die zomer enigszins te beteugelen.…

Niet voor niets komt de dame die ik bezoek uit Den Haag. Het is "mevrouw" vóór en "mevrouw" na in ons gesprek. "Wilt u een kopje koffie, mevrouw?" "Wilt u een stukje gebak?" Haar pontificale villa omringt haar als een mantel van steen, marmer en pluche, die echter niet kan verwarmen. Het levenloze, maar chique meubilair roept herinneringen…

"Haddon Hall" stond er op het papieren zakje dat versierd was met kleurige, gestileerde afbeeldingen van vlinders. Daar zaten goudkleurige manchetknopen in die mijn tante speciaal voor mij gekocht had in Maastricht. Ze pasten in de manchetten van de chique witte bloes die ze me cadeau wenste te doen. Ze zou me vragen om de bloes te passen en voor…

Het voorjaar trad onherroepelijk in en toen in maart een nieuw licht de wereld overspoelde, bracht ik een boeket bonte tulpen mee, waarop mevrouw ging rommelen in een naaidoos om een naald te zoeken waarmee de kopjes van de tulpen volgens haar allemaal een prikje moesten krijgen om het boeket langer houdbaar te maken. "Wat een mooie bloemen, wat…

De Ringbanen omringen en omcirkelen als vanouds onze goede stad en ze dragen de namen van de vier windstreken. Al vroeg in mijn jeugd aanschouwde ik de paarden die paradeerden tussen de dubbele bomenrijen aan de Ringbaan Oost en sinds jaar en dag kijk ik uit op de Ringbaan West waar eveneens dubbele rijen maar nu van auto's voortrazen bij dag en…

Het huis in het naburige dorp van mijn zachtmoedige ex-collega waar de trofeeën van de welstand en van de rijkdom stonden uitgestald, herinner ik me uit zo lang vervlogen tijd. Na de verwikkelingen en rampspoed die zich opstapelden gedurende de zeventig jaar van mijn leven en na de vele verliezen, is A. de enig overgeblevene en als door een wonderlijke…

Daar moet het zich afgespeeld hebben, daar waar de massieve kolos van het gebouw van de Holland Amerika Lijn verrijst, daar waar het water tegen de kade klotste toen Rotterdam nog niet haar naoorlogse silhouet verkregen had, maar toen de Sint Laurenskerk in de verte niettemin haar toren verhief, zoals altijd al. Toen, aan die Kade (het moet 1955…

In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt, en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de eenzaamheid van mevrouw wat kwam doorbreken en die dan de boodschappen…

Woontoren "De Heikant" in Tilburg Noord biedt zeker plaats aan luxueuze appartementen voor ouderen. Ik bivakkeerde daar met twee oudere dames, wachtend op een taxi in de hal bij de openschuivende glazen deuren die vlagen van kou binnenlieten. We bakkeleiden over de prangende vraag hoe we onze oude dag moeten organiseren en we konden het goed vinden…

Vandaag is het een heldere oktoberdag met kou in de lucht en met matig zonlicht; vandaag heb ik aangebeld op huisnummer negenendertig in de Gouverneurslaan; ik was dit al langer van plan. De straat ligt er schijnbaar nog altijd zo bij als vijfendertig jaar geleden, maar opeenvolgende bewoners hebben het huis klaarblijkelijk "in bezit" genomen.…

Ze staat met het blauwe, fluwelige hoedje op het lange haar dat haar hoofd siert als een chique, elegante baret en dat haar welhaast verandert in een portret van Rembrandt vlak bij de vergrendelde zware deur die moet dienen om haar wanhoopspoging te verijdelen, zo grondeloos en grenzeloos eenzaam. Een kwetsbare vrouw, verloren, verweesd. Vertwijfeld…

Zilvergrijs neonlicht geeft de naam aan van ons ziekenhuis: "St.Elisabeth Ziekenhuis" Het gewelfde plafond van de gang die leidt naar de spreekkamers van de Polikliniek Longziekten is bezet met loodgrijze fraaie lambrisering. Het bevindt zich hoog boven mijn hoofd als een beschermende koepel van een oud-christelijke basiliek of middeleeuwse kathedraal…

In de brievenbus trof ik onlangs een krijtwitte luchtkussenenvelop aan, beschreven in een handschrift dat veel weg heeft van hanenpoten of hiëroglyfen en dat ik herkende als het zijne. De envelop bleek een grijs, linnen tasje te bevatten, bezet met ritssluitingen om om de hals te dragen en om de meest noodzakelijke kleinigheden erin bij je te hebben…

Achter de hoge flat aan de Sweelincklaan strekt zich een feeëriek park uit, waar herten ronddartelen en uitrusten en waar in het voorjaar verliefde stelletjes genieten van de zon, van het water, van het groen en van hun liefde. Daar, op een bankje, zaten wij, twee vrienden, naast elkaar en mijn tranen stroomden terwijl een majestueus hert ons onverschillig…

De dichte, grijze mist was nog niet opgetrokken en de winter zegevierde nog altijd. Maar in de atmosfeer waren al verheugende tekenen en voorboden van de naderende lente te bespeuren. Het land trok aan onze ogen voorbij. De groene weiden met daarin soms de elegante paarden die huiverden in de kou en aan de horizon de strakke rijen van de bomen als…

Soms passeert mijn taxi nog altijd de Tilburgse achterbuurt en het kleine huisje; het miezerige verdiepinkje dat mij eens zo vertrouwd en bekend was. Daar kwam de gigolo haar lusten opvijzelen en daar vierden we eens Kerst, Nieuwjaar en de verjaardagen van mijn vriendin en daar bracht zij haar laatste levensjaren door, steeds verder gesloopt door…

De fraaie constellatie van gebouwen, herinnerend aan onze befaamde en zo heldhaftige missionaris Peerke Donders, verdient wel degelijk de aandacht en interesse van alle Tilburgers. Men treft aldaar rondom de voormalige woonstede van de heilige zendeling de landerijen en boerderijen aan, getekend door ontberingen en armoede. Daarnaast bevindt zich…

De halfronde lobben die neerhangen van mijn borst, die mij mede tot vrouw stempelen, rusten als halve citroenen op mijn bovenlichaam en worden bekroond door de speldenknoppen van de kwetsbare tepels. In het ziekenhuis, en wel op de Afdeling Radiologie, wordt het kwetsbare, witte, weke vlees - dat meer geschikt is voor de liefkozingen en strelingen…

Een boog bestaande uit rode neonletters siert de ingang van de grote tent die is opgesteld op het terrein in de nabijheid van Zorgcentrum "Het Laar" en deze verwelkomt ons en belooft een groot feest. Vanavond zullen we de beeldschone jonge artiesten kunnen gadeslaan met hun lenige, atletische lichamen. De jeugdige buitenlandse artiesten die men…

Ze was gekomen met een rollator. Haar grijze, onverzorgde haar hing tot op haar schouders. Ze had een leven lang schoongemaakt, gekookt, gewassen en aardappels geschild, maar de creatief therapeute wilde haar nu leren schilderen. Zonder enig zelfvertrouwen, aarzelend en stuntelig hanteerde mevrouw het penseel. "Goed zo!, goed zo!" luidde het opgewekte…

Tot mijn verrassing signaleerde ik onverwacht in de tuin van het ziekenhuis twee ranke, elegante antracietgrijze beelden van vogels van mij onbekende naam en signatuur. Ze hebben lange halzen die verlangend en wanhopig reiken naar het licht, zoals wellicht de patiënten die het restaurant bevolken - gekweld en overbelast door hun kwalen - wanhopig verlangen…

Mijn lichtblauwe metalen wandelstok draagt de tekst "Vitility", een merkwaardig woord, mogelijk een neologisme en wellicht afgeleid van het woord "vitaal" dat ondanks alles bezwaarlijk van toepassing kan zijn op mijn verouderde gestalte, op mijn lichaam van oude dame. Op mijn wandeltochten door troosteloos en desolaat Tilburg naar zovele oorden…

Dertig jaar geleden nam mijn goede moeder mij mee naar de Nassaustraat die ik ook al dertig jaar liefheb. We bezichtigden daar voor het eerst de driekamerflat die ik nog altijd bewoon. Op die lang-vergeten dag dwarrelden lichte sneeuwvlokken rond de oude woonblokken en verwelkomde mijn aanstaande woning mij voor de eerste keer. Lange jaren zijn…

Het is niet vanwege mijn verzakte oogleden, vanwege mijn grijze lokken of wegens de lijnen in mijn gezicht, dat ik vandaag op stap ga. Ik ben weliswaar razendsnel tot de "zestigers" gaan behoren, maar vandaag is het letterlijk mijn (lots-)bestemming mee te gaan met de "BoodSchappenPlusBus" naar een hotel in Gilze voor een kerstdiner. Ik heb deze…

De glazen deuren, die gedecoreerd zijn met afbeeldingen van dicht opeenstaande boomstammen als om de bosrijke omgeving van het pand te symboliseren, schuiven bij het "Boshuis" gastvrij voor me open. Mevrouw strompelt voort op de kale gang aan de arm van een verzorgster. Haar bestaan op de gesloten afdeling is tot minimale afmetingen teruggebracht…