Trots hief de fee het mooie, blonde hoofdje omhoog.
`Menselijke schoonheid?' vroeg ze met een spottend lachje. `Mensenmacht? Mensengeluk? Mensendeugd?'
Ze glimlachtte bitter. `Ik zou een mens willen zijn,' sprak ze droef. `Alleen om het mens, dat ik zijn zou, te kunnen vernietigen.'...
De koning was bang voor de boze fee.
`We bezitten in ons koninkrijk maar twaalf gouden bordjes,' had hij tot zijn eerste minister gezegd. `We zullen dus ook maar twaalf van de dertien feeën kunnen uitnodigen op ons feest.'
De minister daarop had een hoogst bedenkelijk gezicht getrokken....
De boze fee hoorde die kreten, waar ze in eenzaamheid rondliep door het grote bos, en haar kleine witte tandjes drukten zich vaster in de volle, rode onderlip, en uit de raadselachtige diepten van haar grote donkerblauwe ogen schoot een blik van haat en smart en medelijden en oneindig verlangen....
Hand in hand stonden ze bij de wieg van hun eerstgeborene.
De koningin had de kanten wiegegordijntjes ter zijde geslagen en volgde met met tedere belangstelling het hulpeloos bewegen der kleine magere knuistjes, het smakkend zoeken van het open, nog ongevormde zuigmondje naar de lauwe, zoete...
1.505
Bezig met laden