Niemand kende haar eigenlijk. Echt niemand. Mensen dachten dat ze haar kenden maar ze deed zich anders voor als dat ze was.
Ze deed zich voor als iemand die ze maar met moeite kon zijn. Een aardig, lief, behulpzaam en trouw meisje.
Maar wat deed het er toe! Ze deed zich gewoon zo voor en iedereen dacht gewoon dat dit haar echte persoonlijkheid was…
Ik mis je. Ik kijk naar je. Nou ja, eigenlijk niet naar jou, maar naar je foto. Die heb ik op het plankje boven mijn bed gezet, naast de mooie, oude kandelaar. In dat ene lijstje, met die krullen. Mijn allermooiste lijstje. Er passen drie foto’s in. Ik heb er drie dezelfde in gedaan. Van jou. Van op het strand. Je weet wel, die ene mooie, van ons saampjes…