Alle inzendingen van Monique

Op een onchristelijk uur met het schuim op mijn lipjes en vergeet-me-nietjes op de tietjes stamp ik roodgekaplaarsd door verandering van omgeving. Dromen schieten vers geplukt als paddenstoelen uit de grond van mijn hart, de maan schijnt vanavond dé plek te zijn om op te dansen. Mij te koud. A...

Schreeuwende waterval, dronken van aandacht. Overtuigd van je gebundelde kracht in het midden doorgezakt na weer een eenzame nacht, wie schrijft, die blijft...ergens in hangen. Zit je er nu ongemakkelijk bij...op het puntje van je potlood, zakt je onderbroek al af naar half zeven...heeft ze het o...

Ach ja...ik had ook niet anders verwacht van een rioolrat die stalking goedkeurt in zijn literair dagblad.

De belangrijkste oorzaak van de verscheurdheid van de mens is het moment waarop die scheur opentrekt.

Voor iedereen die niets meer heeft te melden, maar toch het laatste woord wil hebben, om dan niet verder te komen dan kinderlijk geneuzel over iemands naam: kus mijn onbeschrijflijke kont.

Het blijven maar woorden...je plaatst ze zoals het in je hoofd zit en de hele wereld leest er iets anders in. Ik wil het niet meer over de cijfers hebben, daar gaat het niet om. Het was en is nog steeds meer van hetzelfde: politiek, religie en een grand jury die nog steeds denken de poëzie uitgevo...

Ik kan gerust stellen dat ik Uberhip ben. Ik zit aan ‘de verkeerde kant’ van de veertig en hoor er nog helemaal bij. Waar ik dan precies bij hoor, is me zelf ook niet helemaal duidelijk, waarschijnlijk zit ik ergens tussen de jeugd van tegenwoordig en omroep Max. Maar ik ben in ieder geval veel ...