Alle inzendingen van lejo van kuijeren

Eind december, de tijd ruikt lont.

Soms moeten vrouwen zich vermannen.

Gedraag je in het park steeds waardig, pluk geen bloemen wees plantaardig.

Een punt zetten is essentieel om aan een nieuwe regel te beginnen.

Het mooiste cliché draait een leven lang mee.

De noodrem mag nooit misbruikt,want hierop staat een straf. Maar schroom bij nood nooit het gebruik. De doodstraf is eraf.

De noodrem mag nooit misbruikt want hierop staat een straf, doch schroom bij nood nooit het gebruik want de doodstraf is er af.

Van het zout gewonnen uit de tranen van mijn lief, wil ik met Pasen een vleugje op mijn ei.

Ledigheid is een rijk vergulde lijst, maar zonder schilderij.

Alles wat wordt geschreven is vergankelijk. Reeds bij het schrijven sluipt vergetelheid in de taal. Wanneer het laatste punt is gezet heeft de betekenis van het relaas al veel aan kracht ingeboet. Misschien zijn er nog enkele lezers die hechten aan dat wat was, en juist daar houdt de schrijver...

Verkeerde zuinigheid. Ik ken een dichter die zó zuinig is op zijn verzen, dat hij ze niemand laat lezen.

Onzekerheid is een schuwe vogel die klapwiekt van onrust achter de geborgenheid van een ligusterhaag.

Vroeger was de trein het meewerkend voorwerp.

Als je wilt stoppen met altijd maar doorgaan, dan zal het altijd maar doorgaan toch een keer moeten stoppen.

Dat de tijd haast heeft, bewijzen de seizoenen elk jaar weer.

De cartoonist schetst mijn verbazing.

Soms is geluk een ietwat ongelukkig gekozen woord.

Met dank aan Annie M.G.Schmidt In Dortmund drinken alle dikkertjes D.A.B.

Zee aan liefde. Liefde is als eb en vloed, een nimmer aflatend getij dat geeft en neemt.

Autobiografisch: 'wat je schrijft ben je zelf.'

Bazelen; Zwitsers geneuzel...

Zoals men vroeger thuis sloeg, slaat men nergens.

Als kerstmis het feest is van de geboorte, waarom eten wij dan geen beschuit met muisjes ?

NIEUWJAAR is elke keer weer een NIEUW JAAR.

Lijdzaam toegezien, hoe men aan elk verlangen een prijskaartje heeft gehangen.

Poëzie is de zwaartekracht die je met de neus op de feiten drukt,maar dan opgeschreven in woorden van de dichter.

HIC HABITAT FELICITAS: hier huist het geluk, het moet tóch ergens wonen.

Tandheelkundige zorg in de jaren vijftig. Zelf had ik destijds een schooltandarts die met zijn been trok.

Bij wijze van spreken, houdt zij haar mond gesloten. Dat zegt genoeg.

Nu het bijna donker is heb ik te berusten in wat ik ben vergeten en waar ik niet toe kwam.