biografie: Annejan Kuperus

Permafrost, 'bevroren grond' of MERZLOTA, zoals zij het in Rusland noemen, is het verschijnsel dat in bepaalde gebieden nabij de polen, aldus Wikipedia, en in het hooggebergte nooit helemaal ontdooit. De bovenzijde van deze permafrost heet permafrosttafel. Deze bevindt zich doorgaans meestal ter hoogte van de maximale dooi-laag. Uiteindelijk is er sprake van een ondergronds klimaatprobleem. Van opdooi-laag naar tippingpoint; de opdooi-laag wordt steeds dikker en daardoor de permafrost dunner. Het omslagpunt, het tippingpoint is bereikt als het proces van opdooien onomkeerbaar is geworden en permafrost zich niet meer tegen klimaatverandering kan wapenen...!
Als mensheid roepen wij een destructieve zondvloed over ons af. Er is niemand die dat direct wil, maar indirect staan wij, laten wij dit toe en begaan. Smeltende ijskappen zijn desastreus en een ontoelaatbare en tegelijkertijd niet te vermijden opwarming, zorgt sowieso voor een rampzalige vernietiging van alles dat groeit en bloeit, dus leeft op onze in principe prachtige globe. Als mensheid doen wij, slechts gemiddeld overigens, ons best het door onszelf veroorzaakt ontij te keren, maar de grote vraag is en zal voorlopig blijven bestaan of onze inzet toereikend is, is geweest en zal zijn. Wij hebben heel veel bereikt als mensheid, zijn stinkend rijk geworden, maar zijn daarentegen tegelijkertijd zo tekeer gegaan, hebben zo'n druk, eigenlijk een ontoelaatbare, op de aarde gelegd dat onze globe moeite heeft de door ons uitgeoefende, begerige druk te weerstaan, laat staan zelfregulerend te herstellen. Onze welvarendheid hebben wij aan onze inzet te danken, maar tegelijkertijd hebben wij onze planeet hiermee voor een belangrijk deel, hopelijk niet structureel, tenietgedaan.
Van origine houd ik van georganiseerde chaos, hoewel dit, afgezet tegen mijn handicap, geenszins handig is. Dit stijlfiguur, 'georganiseerde chaos', net als 'een beetje veel', 'zwart-wit', 'vredesstrijd' en 'levend lijk' worden ook wel oxymoronen genoemd; twee woorden die elkaar in hun letterlijke betekenis tegenspreken, maar toch tot één begrip worden gecombineerd. Ook Zeeland is wat dit betreft een mooi voorbeeld van een oxymoroon.
Er bestaan theïsten of gelovigen, agnosten of onbeslisten en eveneens atheïsten. De eerste groep gelooft in het bestaan van God. De tweede doet dit niet, maar sluit tegelijkertijd het bestaan van God geenszins uit. Atheïsten geloven dat er geen God is en ik geloof slechts in herstel van mensheid en wereld door de mens zelf. Een ieder heeft (een bepaalde vorm van) intelligentie, die hij of zij, in zowel enkel- als meervoud, maximaal moet inzetten en gebruiken; dus niet mis-, maar gébruiken. Wie de schoen past, trekt deze nu aan. Het zijn de multinationals, dit geven zij ook toe, die geld genereren voor zichzelf en financiers. Milieu, en niet dat waaruit zij voortkomen, is van minder belang, afgezet tegen ons aller leefomgeving, ofwel Planeet Aarde. Olie, walvissen en ivoor; verrijking en vaak een driedubbele dood, want olie wordt vaak op zee geboord, logischerwijs aangezien het zich daar bevindt. Walvissen, om te janken, worden bejaagd in verband met hun traan en olifanten te vaak gedood vanwege, maar dit is bekend, hun ivoor. 'Werkelijk prachtig' voor souvenirs, maar desastreus voor zowel deze kolossen zelf als hun leefomgeving. Om in leven te blijven, moet de mens eten en drinken en om dat te realiseren, moet geld worden gegenereerd. ...

Eind vorige, begin deze eeuw.
'k Heb echt mijn uiterste best gedaan om het zo te zien, te kunnen ervaren en te beleven. In het begin leefde ik met de idee dat de aanslag op mijn leven goed was bedoeld. Dat de uitvoering van die misdadige poging helaas/gelukkig schromelijk is mislukt, stelde mij voor een dilemma: als ik iets onderneem, doe ik het goed. Of ik doe het niet. Niemand heeft iets aan halfbakken maatregelen, goed bedoeld of juist niet. Gebrekkige ondersteuning is dodelijk. Géén steun is dan beter.
De dubbele bijna-doodsteek op mijn leven is verwoestend geweest. Ik bleek niet dood te zijn, maar destructie heerste alom. Reeds handenschuddend met geesten uit de andere wereld, werd ik naar de aarde teruggetrokken. Een heláás schromelijk mislukte aanslag, daar ik in een tijdsbestek van enkele jaren twee belangrijke pijlers uit mijn leven verloor. Mijn eerste echte liefde; zij is gezwicht voor argumenten, waarvoor ik bij omgedraaide rollen nooit zou zijn geweken. Laat fantasie de vrije loop, maar gun haar geweten de gave van geluk. We hadden plannen, waren bezig en maakten meer. Tweeëndertig jaar geleden, gerekend vanaf 2020, kuste ik haar vanuit New York, Dallas, Los Angeles en San Francisco. Nu beschrijf ik het leed vanuit het verleden. Niet omdat ik zielig ben, niet om aandacht te genereren, maar slechts vanwege het gemis. -Wij schrijven nog immer 20/21 jaar geleden-. Want als ik drink, drink ik op haar en als ik denk, denk ik aan haar. Als ik verlies, verlies ik haar, verlies ik jou. Het was nu of nooit. Samen oud worden, kan nog steeds. Samen door de hel zijn wij gegaan. De hemel het duister door het licht. Het is nu of nooit. 'k Twijfel noch aan jou, noch aan mijzelf. Noch aan het leven en of de aarde draait om de zon. Zeg mij wat ik kan doen!
Veertien jaar geleden dacht ik zoals hiervoor beschreven. Inmiddels ben ik alweer lang gelukkig met een prachtige en intelligente vrouw die net als ik door het leven is getekend zonder tegelijkertijd de waarde van datzelfde leven te appreciëren. Bovendien zijn veel mensen door het leven getekend. Vormen zij en ik hierop geen uitzondering en zeker geen expliciete; nadrukkelijk geenszins, want een ieder heeft zijn, mijn, haar of hun rugzak(je). De/Het ene varieert in gewicht (soms) aanmerkelijk ten opzichte van de/het andere, maar de intensiteit daarentegen kan wel degelijk in balans zijn. Lang geleden, maar wel in het huidig millennium, las ik eens een citaat van Anselm Grün. Deze Duitse Benedictijner pater kwam 14 januari 1945 in Junkershausen ter wereld. Is schrijver van spirituele boeken, referent in spirituele thema's, bovendien geestelijk verzorger en cursusleider voor meditatie en contemplatieve trainingen. ...

Hoewel het eraf was, moest het erop:
HONDERDEN BOEREN NAAR FRIES WEILAND VOOR LUDIEKE ACTIE
Met verlichte tractoren vormden de boeren vergenoegd, opgeruimd en opgewekt, het woord FRYSLAN in een weiland bij het Friese IJsbrechtum, een dorp in de gemeente Súdwest-Fryslân in de provincie Friesland. IJsbrechtum ligt ten noordwesten van de stad Sneek. Het dorp telt een kleine 700 inwoners. Deze actie is georganiseerd om te laten zien dat de veevoerregel logischerwijs onder de boeren leeft, een prominente rol speelt. De organisatoren spreken niet van een protestactie, maar willen wel laten zien dat zij het niet met het gevoerde beleid eens zijn. Sinds enkele weken protesteren boeren, aangezien zij boos zijn. Een door de minister ingevoerde voermaatregel is de aanleiding van dit boerenprotest.
Vanaf 1 september moet er namelijk minder eiwit in krachtvoer zitten, zodat er een aanmerkelijke reductie optreedt, wordt gerealiseerd in de uitstoot van ammoniak. Vermindering van eiwit echter, aldus de boeren, in het voedsel/veevoer is zowel slecht voor de gezondheid als melkproductie. Volgens minister Schouten van LNV, Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, is hiervan geenszins sprake en hebben haar voermaatregelen geen effect op noch melkproductie, noch -kwaliteit. Aldus minister Schouten heeft het evenmin een negatief effect op de gezondheid van koeien, waarvan zowel zwartbont als roodbont in zowel weilanden als stallen in de meerderheid zijn. De visie van Schoutens LNV-Ministerie is 'Waardevol en Verbonden' en bovendien wereldwijd toonaangevend. Grote maatschappelijke uitdagingen moeten worden aangegaan. Onze bodem, de belangrijkste hulpbron voor de boeren, dreigt uitgeput te raken. Daarnaast boet onze biodiversiteit, de verscheidenheid aan plant- en diersoorten in en heeft Nederland zich aan het Klimaatakkoord gecommitteerd. Deze uitdagingen dwingen tot een omslag naar kringlooplandbouw, waarbij zo min mogelijk afval vrijkomt, de uitstoot van schadelijke stoffen zo klein mogelijk is en zowel grondstoffen als eindproducten met zo min mogelijk verliezen worden benut. Daarnaast, sinds het melkquotum van 1984, gingen boeren zich specialiseren en hielden vervolgens hun vee voor de productie van melk of van vlees. Daarom zijn er halverwege de jaren '80 vele buitenlandse vleesveerassen geïmporteerd. Vleesveerassen als de Belgische Wit-Blauwen, de Franse Piemonthese en de Italiaanse Marchigiane. Daarnaast strijden Schotse Hooglanders, de Galloway en hackrunderen tegen ongewenste begroeiing in onze Nederlandse natuurgebieden. Puur als hobby worden rassen als de Dexter minikoeien en de Afrikaanse Dahomay gehouden....

Min of meer als een alien, buitenaards, bereidde hij plannen voor een aanslag; het zaaien van dood en verderf was zijn intentie. Hoezo één ras, meer kleuren? Blank is zuiver, met blauw en groen. Bruin mag ook, maar wel expliciet blank. ''
'De regenboog is soms ver te zoeken'. 'So-oms'? 'Ja, jij hebt gelijk; was iedereen maar kleurenblind'. Even voor zowel de helder- als duidelijkheid:
RACISME IS RÜCKSICHTSLOS RAASKALLEN...!
Onze gekleurde medemens is niet voor niets niet-blank; reden hiervoor is natuurlijk(e) bescherming tegen de Koperen Ploert. Onze medewereldbolbewoners zijn allemaal, inclusief Roodhuiden (geenszins discriminerend bedoeld) en Aziaten, in meer of mindere mate beschermd tegen de zon, behalve het blanke ras. In de eerste fase van mooi zomerweer moeten zij smeren...! Dan zijn er natuurlijk ook mensen die zich afvragen waarom zoveel mensen naar híer, West-Europa, komen, terwijl het mooie weer vrijwel altijd dáár is; wij willen doorgaans mooi weer, mooier dan wij gemiddeld mogelijkerwijs kunnen ervaren. Zij willen slechts vrede en geen gewapende...! Een situatie waarbij zij geen ogen in hun achterhoofd hoeven te hebben. Een leven dat geleefd kan worden zoals het is bedoeld. Europa, de Verenigde Staten van Amerika, Zuid-Amerika, Australië/Nieuw-Zeeland en op de keeper beschouwd de meeste Aziatische landen zijn/bevinden zich op continenten, waarin of -op het, los van onvoorspelbaar- en daardoor soms hopeloosheid, gemiddeld best goed toeven is. De gemiddelde Afrikaan denkt daar doorsnee heel anders over; mooi weer is wel het laatste waar die zich mee bezighoudt. (Te)veel monden moeten voeden, is niet altijd een sinecure...! ...

Uiteindelijk spelen wij allemaal een wedstrijd die wij niet kunnen winnen, want (te) vroeg of laat moet een ieder van ons eraan geloven, behalve als je gelooft. Het vertrouwen hebt in een leven na de dood.
Zelf ben ik geenszins overtuigd van een hiernamaals, maar bewonder daarentegen mensen, óók dichtbij, die overtuigd zijn van mijn bewezen noch onbewezen gelijk dan wel ongelijk. Eerlijk gezegd, interesseert het mij geenszins. Ook een coma van op drie uurtjes na twee etmalen heeft mij geen wel-of-geen-hiernamaalsinfo verstrekt. Dit is overigens logisch, want ik was beslist niet dood, maar 'slechts' schijndood. Wel heeft deze anabiose ervoor gezorgd dat mijn leven een eigenlijk niet te voorziene wending heeft gekregen; niets is meer zoals het was. In de meeste gevallen slechts beter.
Degene die uiteindelijk verantwoordelijk was voor mijn ontslag, is nu Voorzitter van de Raad van Bestuur. De reden van mijn uitrangeren door deze persoon spreekt natuurlijk boekdelen. Hij wás en misschien zelfs ís niet wijzer. Inmiddels reeds lang is duidelijk dat hij allesbehalve niet-niet slim is, maar op het vlak van mensenkennis, in de vele gradaties die er zijn, in elk geval had dit sujet nog veel te leren...!
Dit gold overigens niet alleen voor hem, maar zeker des te meer voor het toenmalig Hoofd Personeelszaken. Deze persoon met z'n, 'k kan het helaas niet anders zeggen, schijnheilige nep-lach, besmuikt van hier tot het eind van de wereld, verdient het om verder geen woord aan vuil te maken. Hetzelfde geldt voor degene die ondanks zijn leidinggevende functie, niet intelligent genoeg was de juiste zijde te kiezen. ...

Sinds het begrip VLIEGSCHAAMTE zijn intrede in de Nederlandse taal heeft gedaan, ben ik niet minder gaan vliegen en heb ik in verhouding ook zeker niet méér gevlogen, meer luchtmijlen gemaakt. De (voormalige) Oostbloklanden heb ik vrijwel allemaal per trein bezocht; als liefhebber van grote (hoofd)steden is dit ook geenszins een probleem. Daar het vrijwel niet anders gaat, want reizen per boot is magnifiek, maar daarentegen wel tijdrovend. Tot ik pensioengerechtigd ben, zijn wij tussen de 10 en 15 jaar verder. Ook werken, doe ik graag en met veel plezier en is ondanks mijn arbeidshandicap geenszins een obstakel.
Eerder heeft de Trans-Siberië-Express mij via de Mongoolse hoofdstad Ulaanbaatar naar Beijing gebracht. Binnen nu en enkele jaren hoop ik nog het Australische Sydney en het Canadese Toronto te bezoeken. Bij leven en welzijn kan ik dan hopelijk zeggen dat ik planeet Aarde heb gerond. Dit overigens in deze geheel terzijde, want zover is het nog niet. Echte reiservaring, als je het mij althans vraagt, doe je op via reizen met de trein. Opvallend op de cover van mijn krant van vandaag, maandag 25 mei 2020, vond ik de kop:
MILIEUBEWUSTE STEDELING VLIEGT JUIST HET MEEST
Tijd, en dan met name het gebrek daaraan, tekent tegenwoordig de reiziger; hoewel de WERELD steeds KLEINER wordt, blijven de AFSTANDEN GELIJK. Onze wijze van het overbruggen van afstanden is slechts effectiever geworden. Tijd, en dan met name het gebrek daaraan, zoals ik hiervoor reeds schreef, doet ons, ook inmiddels deze GROENLINKS'er, één keer (1x) per jaar het vliegtuig pakken om anders niet te overbruggen afstanden te kunnen afleggen. Nog geenszins voor 100% GROEN, rond ik voor het vervolg van mijn missie de aarde LINKS om, zodat ik hopelijk voor ik door een ongeneeslijke ziekte mijn laatste adem uitblaas, kan zeggen dat ik voor een belangrijk deel de wereld GROENLINKS-om heb mogen en kunnen ronden. Tegelijkertijd zou ik ook kunnen zeggen dat ik zowel de Canucks als de Aussies LINKS laat liggen, maar wordt planeet Aarde daar GROEN(er) van, want... . Als meer mensen besluiten om minder of zelfs helemaal niet meer te vliegen, wordt de aarde daar zonder enige twijfel groener van, want vliegnegatie of -ontkenning betekent een devaluatie van luchtmijlen, dus een luchtschoonheidsverbetering sowieso. Wel heeft deze ontkenning een negatief effect op zowel werk als economie. Om deze reden zou ik geen vliegschaamte willen hebben, net als de hiervoor genoemde. Milieutechnisch gezien daarentegen weer wel. ...

Wit is de kleur van de onschuld, maar met z'n allen staan wij er mooi gekleurd op. Wij spelen gezamenlijk een wedstrijd, waarvan wij weten dat wij zonder een 100%'s inzet totaal kansloos zijn; de mensheid heeft zich de afgelopen, laten wij zeggen 100 jaar, dus een eeuw bewust, deels onbewust ingezet om het milieu te verkwanselen met als gevolg hiervan opwarming van de aarde met daaropvolgend SMELTENDE IJSKAPPEN...!
Bram Vermeulen zong het al:
HET IS EEN WEDSTRIJD, HET IS EEN WEDSTRIJD, HET IS EEN WEDSTRIJD DIE JE NIET WINNEN KAN...!
Citaat uit SMELTEND IJS van Arnaldur Indridason:...

Uiteindelijk wil een ieder voor zichzelf, (eventuele) kinderen en kleinkinderen hetzelfde voor wat betreft het milieu, de temperatuurstijging en als gevolg hiervan, smeltende ijskappen en de dieren- zowel als plantenwereld; herstel van onze globe, door een verbeterd 'schepje erbovenop-gedrag' van ons als mensheid, INCLUSIEF liberalen, die milieu, natuurlijk niet dat waaruit zij zelf zijn voortgekomen en behoren, maar wel onder andere de vaak lommerrijke omgeving waarin zij wonen. Hier is niets mis mee, want zelf wonen wij in De Bommelerwaard, eveneens schaduwrijk en met veel plezier langs en aan de rivier Waal.
De VVD benadrukt dat zij ook zonder GroenLinks milieubeleid kunnen voeren; pakken wij vanavond de fiets of toch de benenwagen...? Persoonlijk zie ik een samenwerking tussen VVD en GroenLinks, waarbij verdeling van uw, jouw en mijn belastinggeld vaak discutabel zal zijn niet zitten, hoewel VVD-prominent en de met het milieu begaande Ed Nijpels de milieu-touwtjes strakker zal aantrekken indien nodig, dus gewenst.
In de Bermudadriehoek, die van de coalitie, belanden noch eindigen politici als bidsprinkhanen. Deze worden na de paring namelijk onmiddellijk onthoofd. Gedurende het KRIJT, een geologisch tijdperk, zijn de bidsprinkhanen waarschijnlijk van de kakkerlakachtige oervorm afgesplitst. Bidsprinkhanen zijn groot en roofzuchtig met een opgeheven lichaamshouding. Ze komen wereldwijd voor, hoewel de meeste soorten in tropisch streken bivakkeren en sommige in de meer gematigde, met een gemiddeld over een jaar gemeten vochtig klimaat met relatief, naar verhouding dus niet overdreven heet of koud, gematigde temperaturen.
Voor verwezenlijking van idealen zijn zetels in het Kabinet zeer belangrijk, dus van wezenlijk belang. Aangezien GroenLinks de stevigste klimaatagenda heeft, is regeringsdeelname essentieel. Wij moeten zowel als land, continent en als globe milieutechnisch slecht één doel, een gemeenschappelijk doel dus voor ogen hebben:...

Ook ik heb een verwoest leven dat er nog wat van probeert te maken. Net als de verwoeste levens, weliswaar op een andere manier/wijze geruïneerd, uit HET STENEN BRUIDSBED van de ons in 2010 ontvallen, 29-07-1927 - 30-10-2010, Harry Mulisch. Daarmee ben ik, met vele positieve tussenpozen, best lang bezig geweest; om precies te zijn, 28 jaar. Dit waren geenszins nutteloze jaren, maar daarentegen juist zeer zowel doorgaans vreugdevolle als vooral, daarnaast, reislustige jaren.
Inmiddels weet ik sinds een aantal jaren dat ik helaas ongeneeslijk ziek ben en voor wat betreft reislust nog twee doelen heb: Australië en Noord-Amerika, specifieker Sydney en de Canadese hoofdstad Ottawa.
Margaret Atwood, bekend als auteur van THE HANDMAID'S TALE, is uit deze rond de 900.000 inwoners tellende stad afkomstig, alwaar zij in 1939 ter wereld kwam.
>> Sydney, de grootste agglomeratie van Oceanië, is voor wat betreft aantal inwoners ruim 5 keer groter en vooral bekend door zowel THE HARBOUR BRIDGE als vooral het SYDNEY OPERA HOUSE <<. ...

Twaalf-en-een-half jaar geleden, schreef en publiceerde ik deel I. Ergens ertussenin deel II en uiteindelijk, u/jij leest het inmiddels, het slot. Lang niet alle brievenbussen zitten/zijn geïntegreerd in de deur; naast die groene van kunststof, zijn er ook veel heel inventieve; vogelhuisjesbrievenbussen, (versierde) boomstronkbrievenbussen, als sokkel dient vaak een boomstronk, daarnaast, eveneens dienend als sokkel, zijn er de emmers, stoeptegels en bakstenen. In principe tijdelijke obstakels waar de brievenbus in opgezet, om die vervolgens tijdens een verbouwing bijvoorbeeld, nooit meer te vervangen. Zo is er bijvoorbeeld de bilnaadbrievenbus, de huisjesbrievenbussen, de gleuf-tussen-de-borstenbrievenbus en de vliegtuigbrievenbus. Daarnaast naar beroepen verwijzende, gemetselde en getimmerde of de met automaterialen aan elkaar gelaste varianten of zelfs de wasmachinebrievenbus...!
Zoveel mensen, zoveel smaken-brievenbussen. De een houdt van wit en de ander van zwart, weer een ander van rood en die weer van blauw. De variatie is sóms weerzinwekkend en dan weer verrassend. Echt een handige Harry ben ik niet, maar heb daarentegen ook geen twee linkerhanden. De zogenoemde groene vingers heb ik wel en daarom pleit ik voor uitgeholde boomstambrievenbussen, potige postvangers in de vorm van geëmailleerde honkbalhandschoenen, maar ook elektrische- en robotgrasmaaierbrievenbussen, uiteraard pas na bewezen diensten, dus na het structureel volgroen en kort houden van mooie en groene matten, zoals daar zijn (sport)velden en uiteraard de miljoenen rond-het-huisgazons. Niet in de laatste plaats de gazons in parken. Mijn ene opa was medeparkbeheerder in zijn dorp dat veelal bekend is door de 'Jouster Toer', ofwel de kerktoren van Joure. In mijn beleving als kind, had dat park schoonheid en was dat park, 'k vermoed nog immer, waterrijk. Het parkgazon was destijds immer, inderdaad, grasgroen en bovendien professioneel gemaaid. Mijn andere opa runde samen met mijn oma, naast een gezin van 5 kinderen, een kapperszaak en postkantoor, beide inpandig. Zoals het parkgras was gemaaid, werd, uiteraard met veel meer variatie, het haar geknipt. Bovendien werd er op een professionele manier geschoren. De attributen, benodigd voor zo'n scheersessie, zijn in Kuperus' bezit.
Het postale, maar zeker niet alle aan de post gerelateerde beroepen, zit blijkbaar voor een deel in onze genen. Zeker niet alléén deze, want de gevarieerdheid is zonder enige twijfel groot. Variatie maakt het leven slechts boeiender en hiermee is geenszins iets mis. Dit geldt zeker ook voor alle hiervoor genoemde gleuven. Laten wij alles, dus zeker ook de gleuf, sla 'de Dikke van Dale' er maar eens op na, op waarde blijven schatten en alles, dus ook de beestjes, bij naam blijven noemen; is mijn beroepsgroep weer postbode, -besteller of -beambte. Zonder frankering geplaatst, dit in tegenstelling tot de door u en jou verstuurde kaarten en brieven die, bij voldoende frankering in principe binnen 24 uur in de juiste bussen worden geschoven;
KLEINE MOEITE, GROOT PLEZIER...

Zowel emoties als verwondering kunnen mensen overvallen bij het zien van bijvoorbeeld één van de Wereldwonderen of één van de vele wonderen uit de natuur. Zo maakt bijvoorbeeld sneeuw een mens bewust van zowel de schoonheid als vergankelijkheid van het leven. Zo'n gegeven boeit ons doorgaans, net als de zon, de Koperen Ploert, die immer aanwezig, nooit verveelt. Affetti en stupore, ofwel emoties en verwondering overvallen te allen tijde als de gevoelige snaar wordt geraakt...!
Enige tijd geleden keek ik op de late zaterdagavond naar de NPO2-film 'EERWRAAK'. Eermoord of vergelding; een Pakistaanse film met een slotscène die zijn weerga niet kent. Zahira past voor een gedwongen, door haar ouders gearrangeerd huwelijk, heeft een vriend en houdt van uitgaan. Zo ook de inmiddels afgelopen avond. Bij thuiskomst, Zahira heeft zich uitstekend vermaakt en een aangename avond gehad, wordt zij door haar broer opgewacht. Deze zegt haar lief te hebben om haar vervolgens in koelen bloede van het leven te beroven.
Zahira, als vele jonge islamitische vrouwen, door eermoord van haar jonge, maar bovenal talentvolle leven beroofd. Uit het oogpunt van naar mijn mening alle geloofsovertuigingen, behalve de orthodox-fundamentalistische stroming in de islam, totaal verwerpelijk. Wat bezielt notabene een broer, (weliswaar in opdracht van?) zijn van het leven genietende zus van dát leven te beroven? Waarom is vrijheid van godsdienst nog immer niet mondiaal ingevoerd?, want hoe je het ook wendt of keert, ook atheïsme is een geloofsovertuiging; de convictie dat een Hogere Macht, lees: God, níet bestaat...! Deze overtuiging is ook te staven. Naar mijn mening meer dán zelfs.
Namus, ofwel maagdelijkheid en eer, ligt sowieso precair in de islamitische wereld. Een groot deel van de allochtone vrouwen en meisjes wordt door haar patriarchale, traditionele familie en gemeenschap ernstig belemmerd in zowel hun bewegingsvrijheid, contacten als ontplooiingsmogelijkheden. Dit is een schending van leven volgens de regels van het VN-Vrouwenverdrag. Om redenen van 'bescherming van de eer' en uit 'eerwraak' worden veel allochtone vrouwen en meisjes ernstig geestelijk zowel als lichamelijk mishandeld of zelfs gedood door vader, broer, echtgenoot of ander mannelijk familielid. ...

'Eeuwig licht' ofwel 'Lux aeterna' is deel, hoofdstuk, poëem 8 uit 'BROZE AARDE; een mis voor het universum' van de Zuid-Afrikaanse dichteres Antjie Krog. Zij, geboorte-geregistreerd als Anna Elizabeth Samuel Krog, werd 23 oktober 1952 te Kroonstad, Zuid-Afrika, geboren en maakte in 1970, op haar achttiende haar debuut met 'Dogter van Jefta'. Precies een halve eeuw later, wij schrijven 2020, komt deze zelden naar woorden zoekende poëet met haar recentste werk, de bundel 'BROZE AARDE'.
Titel: Lux aeterna
want dit is natuurlijk onze verzuchting:
om tot inzicht te komen:...

Dankzij U, vieren Wij al 15 keer langer vrijheid dan Wij door hen zijn bezet...!...

Plastic-hand-geschoeid met terechte waardering, waarbij wij zowel als post- als pakketbezorgers vol lof worden bedankt. Voor wat betreft werk, staat dat van ons als post- en pakketbezorgers in schril contrast met dat van artsen en verpleegkundigen en al die ver-ZOR-Gen-de mensen in zieken-, verpleeg- en verzorgingshuizen. Zeker in dit COVID-19-/coronatijdperk. Tegelijkertijd behoren wij wel tot een beroepsgroep die zich niet door corona laat kisten, al zou het alleen maar zijn voor/vanwege het bezorgen van beterschaps- en bemoedigingskaarten in deze voor veel mensen op z'n minst vervelende tijd. Waar sowieso op aangedrongen moet worden, is dat mensen hun kop niet verliezen in tijden van crisis; deze in Wuhan gewortelde crisis...!
Ben je jouw kop verloren als je plastic-hand-geschoeid post bezorgt of juist het tegenovergestelde bij het tegendeel? Wie het weet, mag het zeggen. Dat het coronavirus ofwel COVID-19 de wereld in zijn greep heeft, staat als een paal boven water. Inmiddels is plastic-hand-geschoeid wat mij betreft de norm; het zekere voor het onzekere zullen wij maar zeggen. Dat ver-ZOR-Gen-den zich met een mondkapje alleszins veiliger voelen tijdens hun werk, kan ik mij beslist voorstellen; geenszins kan ik mij voorstellen dat er niet voldoende voorraad is; regeren is tenslotte vooruitzien...! Een blik op de toekomst werpen. Helaas is dit, zeker voor wat betreft mondkapjes, aangaande aanschaf, dus koop van deze antivirusbeschermers onvoldoende gedaan. Aangezien regeren vooruitzien is, krijgt zowel de huidige Minister van VWZ als het voltallig Kabinet een zware onvoldoende die inmiddels/vervolgens tot een aantal dodelijke slachtoffers heeft geleid. Misschien moet ik in deze wel zeggen: gelijd of -leden.
Vanaf de zijlijn, ik ben net als de meeste van u en jullie slechts stemmer, is het vanzelfsprekend makkelijk kritiek hebben, maar echt zonder problemen, dus van een smetteloos geloof, is bij VWZ naar mijn mening nooit sprake geweest; Martin voor Bruno is naar mijn mening wat dit betreft veelzeggend...!
Zijn mondkapjes nu wel of niet effectief en waarom zou ik sowieso met plastic handschoenen werken? Is er überhaupt, als je net als anders je handen wast, verschil aangaande het coronavirus COVID-19 tussen werken mét en post bezorgen zonder plastic handschoenen? In beide gevallen was ik nadien hoe dan ook grondig mijn handen. Wel merk, voel en begrijp ik dat mensen het prettig vinden dat ik plastic-hand-geschoeid de aan hen geadresseerde post in hun brievenbus schuif; KLEINE MOEITE, GROOT PLEZIER! Wel hoop ik dat, zodra het kwik op, rond of boven de 23 graden komt, COVID-19 voor 100% is geëlimineerd...!...

Waardering: BEZORGER BEDANKT!
Wij leven heden ten dage in grillige tijden; op met name de zorg wordt een buitenproportioneel beroep gedaan. De Onzichtbare, genaamd COVID-19, heeft een groot deel van de wereld, maar zeker De Zorg in zijn greep. Misschien moet, of beter zelfs kán je beter zeggen:
WURGGREEP!
Deze keelgreep zorgt ervoor dat artsen en verpleegkundigen hard moeten werken om zoveel mogelijk mensen COVID-19-vrij ofwel genezen te krijgen. Elk verlies is er één teveel, maar helaas tegelijkertijd onvermijdelijk door de totale onvoorspelbaarheid van dit nog immer veel levens verwoestend virus. FRONTBERICHTEN geeft dagelijks wat dit aangaat een reëel beeld van zowel de strijd tégen COVID-19 als die ván het zorgpersoneel. Vele blijken van medeleven, support en ondersteuning vallen hen terecht ten deel. Het is sowieso hard werken in de zorg. Sinds HET VIRUS zijn intrede heeft gedaan, is zorgwerk toenemend in zwaarte, daar lange tijd het aantal mensen dat bezweek slechts steeg. Een hart onder de riem, op welke manier dan ook, wordt hoe dan ook gewaardeerd:...

....huidige coronacrisis, volgt hier een oproep van onze aarde/planeet:
alles wat ik vraag, zegt de wereld, is slechts R-E-S-P-E-C-T...!...

Waar de wereld inmiddels sinds enige tijd mee wordt geconfronteerd, is nauwelijks meer menselijk te noemen. Covid-19, ofwel het coronavirus, springt van mens naar mens en van continent naar continent en op deze verschillende werelddelen van land naar land. Inderdaad wereldleider, beter mijns inziens is -lijder, want hersens heeft de huidige Amerikaanse president nauwelijks, inmiddels is ook de USA en met name op het moment van dit schrijven metropool New York buitenproportioneel getroffen. Ja, dan kan je het inderdaad inmiddels niet meer over een onschuldig virusje hebben, dat heel misschien met slechts enkele slachtoffers, zijn weg zonder verdere schade te berokkenen vervolgt...! Het ontbreekt de huidige Amerikaanse president aan visie en inlevingsvermogen. Zeer waarschijnlijk zijn staf ook, want anders zouden de blunders inzake in elk geval mondiale problemen niet zo opeengestapeld zijn als nu helaas het geval is.
Nee, mijn 100%-respect gaat uit naar al die hardwerkende mensen in de zorg; sowieso, en geloof mij, als patiënt merk jij hoe hard mensen in de medische wereld (moeten) buffelen om alles en iedereen weer op de rails, lees: genezen verklaard te krijgen. In deze ongenadige coronatijd wordt er extra veel van onze medici en superverpleegkundigen gevraagd; in beschermende kleding werken met bovendien een zeer onzeker resultaat, want helaas, cijfers en statistieken liegen niet, wij weten inmiddels enige tijd dat lang niet iedereen het kan navertellen. En waar hebben wij het over...? Een 'kroon'-virus, onzichtbaar, maar tegelijkertijd volop aanwezig. Corona is gelijk een spook, een geest die ongenuanceerd slachtoffers maakt. Mensen laat lijden die uiteindelijk de pijp aan Maarten moeten geven...! Het zal jouw dierbare maar zijn die corona-geslachtofferd, zijn of haar laatste levensfase beleeft, geveld door een alleszins zowel onzichtbaar als ontraceerbaar, om maar even met de Amerikaanse president te spreken, 'virusje'.
De Frontberichten die via NPO1 tot ons komen, drukken ons niet bepaald zachtzinnig met onze neus op de feiten.
HIERBIJ WIL IK GRAAG MIJN DIEP RESPECT BETUIGEN VOOR AL DIE HARDWERKENDE, VOOR BEHOUD VAN LEVENS VECHTENDE ARTSEN EN VERPLEEGKUNDIGEN...

(Bizarre dierentuin in Wuhan)
(Ook) civetkatten (zelf), zeer waarschijnlijk dragers van het (dodelijk) Wuhanvirus, kunnen er niets aan doen, zijn dus zelf geenszins verantwoordelijk voor het coronavirus en zeker niet voor de mondiale verspreiding van dit dodelijk vergif, deze smetstof, op moment van schrijven van deze beschouwing verantwoordelijk voor tenminste vele tienduizendtallen dodelijke slachtoffers. In ons land zijn er inmiddels ruim honderd geregistreerd, maar dit aantal loopt zonder enige twijfel enorm op, want het besmettingsgevaar is aanzienlijk.
Onherroepelijk grijpt dit virus om zich heen; ongeïnteresseerd dodelijk, maar bovenal voor het menselijk oog onzichtbaar. Een vliegenmepper is zinloos en de coronaklapper is misschien in ontwikkeling, maar bij mijn weten nog niet uitgevonden...!
Zeer waarschijnlijk ligt de oorsprong van het coronavirus, vrijwel zeker zelfs, op een van de vele, veelal onhygiënische vismarkten in China. In 2001 heb ik zelf zo'n markt in de Chinese hoofdstad Beijing bezocht. Inmiddels dus bijna twee decennia geleden. De bekendste zeevruchtenmarkt van Wuhan, de onheilsplek, is reeds sinds december 2019 gesloten. Honderden stalletjes, meer dan 1000 kramen, verspreid over een oppervlakte van negen voetbalvelden, bieden geroosterd vlees van wolvenpuppy's, roergebakken civetkat en slangen- of salamandersoep. Ooit beschreef Grote Roerganger Mao de karper, die op de vismarkt van Wuhan gestoomd met paddenstoelen, bamboescheuten en kippensoep wordt aangeboden. Een delicatessenmarkt is het, met verse kreeft en langoustines. Dit zijn Noorse kreeften....

Zij vergrendeld en hij eer gewroken. Zij is de Pakistaanse Zahira en hij is haar broer. Zij past voor een gedwongen, door haar ouders gearrangeerd huwelijk en hij vermoordt haar. Hoe primitief Pakistaans islamitisch wil je het hebben/kan je het aan? Eerwraak of -moord, een vergelding op een gezond-ambitieuze vrouw in Pakistan. Zij geniet, zoals het hoort, het leven. Heeft een vriend en gaat uit. Hij, haar broer, begroet Zahira als zij na een avondje uit met haar vriend thuiskomt. In een omhelzing zegt hij dat hij van haar houdt om haar vervolgens in koelen bloede dood te steken, achterlatend in een plas bloed.
Vele jonge en veelal bloedmooie vrouwen, hoewel uiterlijk natuurlijk van mineur belang is bij zo een afschuwelijke daad.
'ALS WAARHEID EEN KWESTIE VAN SMAAK WORDT'
staat te lezen op de cover van PLEIDOOI TEGEN ENTHOUSIASME van filosoof Coen Simon. Zahira haar enthousiasme over haar vriend met wie zij uitgaat en het leven geniet, wordt geenszins gedeeld en komt niet overeen met de smaak van haar ouders, die reeds een naar hun mening geschikte huwelijkskandidaat voor hun dochter Zahira hebben geselecteerd voor een daaropvolgend gearrangeerd huwelijk. Zowel waarheid als smaak van de ouders van Zahira als die van hun dochter corresponderen geenszins. Toch willen zij dat hun dochter dit mede door hen geplande huwelijk aangaat....

CO2-neutraal: synoniem van CO2-neutraal is klimaatneutraal. Term die aangeeft dat een proces niet aan klimaatverandering bijdraagt.
Trias Energetica
Trias Energetica is een driestappenplan, bedoeld voor zowel bedrijven, huishoudens als overheden om stap-voor-stap klimaatneutraal te worden.
Stap I: (nl.wikipedia.org/wiki/klimaatneutraal) Het voorkomen van uitstoot door zaken te laten en energie besparen....

De ziekte waaraan ik lijd en die mijn leven leidt, is onherroepelijk. Mijn tijd is tanende en deze radicale afname, deze verdomde verbleking van nu al verloren jaren gaat helaas slechts door; ongeneeslijk is onherstelbaar en geen structureel herstel betekent uiteindelijk verloren. In laatste instantie trekt iedereen aan het kortste eind.
Waarom ik aan deze ziekte, na mijn laatste adem en veel eerder dan ik wil, in principe doodga, is voor mij een raadsel. Vooralsnog althans, want de oplossing ligt dichterbij dan misschien wel menigeen denkt. Hoewel ik overigens voorlopig niet zou weten hoe een eventuele oplossing, lees: ge-ne-zing is te realiseren.
Polycythemia Vera (PV), is een zeldzame aandoening van het beenmerg, ofwel medulla ossium, de sponsachtige rode substantie die zich in het binnenste van beenderen bevindt. Vooral in bekken, borstbeen, ribben en de ruggenwervels. Beenmerg is belangrijk voor de vorming van botweefsel, maar vooral aangezien zich hierin, in beenmerg dus, stamcellen bevinden waaruit bloedcellen worden gemaakt; zowel witte- als rode bloedcellen en daarnaast eveneens bloedplaatjes. Dit productieproces van zowel, respectievelijk, leukocyten, erytrocyten als trombocyten heet hematopoëse. Een teveel aan leukocyten ofwel witte bloedcellen kan het gevolg zijn van de ziekte leukemie, ook wel bloedkanker genoemd.
Zie voor aanvullende informatie https://nlwikipedia.org/wiki/Beenmerg ....

Hiervan is sprake bij een ramp, een serieus cortège van ambulance-, brandweer- en politiewagens, maar natuurlijk ook op bijvoorbeeld een open-dag van één van deze hulpverleners. Waarschijnlijk heeft de Bijlmerramp wat dit aangaat de meeste hulpverleners in één keer bij elkaar gebracht. Nationaal gezien dan. Wat een inferno was dat. 9/11, volgens mij zonder enige twijfel, als wij de hulpverlening all-in nemen; een ramp, veroorzaakt door terrorisme, met een enorme Amerikaans-nationale impact die vanzelfsprekend internationaal doorwerkt(e), aangezien luchthavens sowieso een vrijplaats voor terroristen (kunnen) zijn.
Uiteindelijk zijn alle plaatsen waar veel mensen samenkomen vrijplaatsen voor terrorisme.
Business voor de beveiligingsbranche, dat staat vast, maar normaal is dit natuurlijk geenszins. Zeker afgezet tegen de eeuw voor deze en al die daarvoor. Langzaam maar zeker, geleidelijk raken wij eraan gewend, wordt het normaal, terwijl het dit geenszins zou moeten zijn. De wereld is in machtsblokken verdeeld, waarbij het Aziatisch deel zich steeds meer laat gelden; binnen afzienbare tijd, is mijn voorspelling, is het Westen, in casu de Verenigde Staten van Amerika wereldleider-af. In een tijdsbestek, een bepaalde af- of toegemeten tijdruimte, is de wereldheerschappij in handen van China.
>>> <<<...

Helaas hebben naast de inwoners van New-South Wales in Australië eveneens de koala's en kangoeroes in dit deel van Australisch Oceanië sinds september vorig jaar, toen de eerste bosbranden zijn uitgebroken, een pittig bestaan dat hen wel of niet wordt ontnomen; alles verzengende vuren zijn niets ontziend en nemen iedereen en alles dat hun pad kruist of verspert naar hun hel mee. Die alles vernietigende oranje gloed die niets en niemand spaart. The Opera House, in het Nederlands de Opera van Sydney, waar deze beschouwing in principe 'slechts' over zou gaan wordt zeker niet genegeerd, maar een inmiddels vier maanden brandend hellevuur in dit deel van Australië kan natuurlijk niet aan voorbij worden gegaan. Mensen, hun bezittingen en dieren met daarnaast vrijwel alles dat brandbaar is, zijn een prooi voor werkelijk nietsontziende vlammenzeeën die vrijwel niet te blussen en meedogenloos verwoestend in een kokende hitte hun weg vervolgen; let it rain, let it rain, let it rain…!
>>>
De Opera van Sydney kent naast concertzalen eveneens restaurants en bars. Het geheel, dus The Opera House op zich, is expressionistisch opgetrokken hetgeen betekent dat de bouw een zekere vervorming van de werkelijkheid voorstelt; het expressionisme is een stroming van de Europese kunst en literatuur uit de vroege 20ste eeuw. Van het Sydney Opera House zijn de daken tegelijkertijd muren die lijken op enorme schelpen. Daarnaast lijken het eveneens zeilen op schepen met de intentie het ruime sop te kiezen. Dit dak, of eigenlijk de daken dus, is/zijn belegd met ruim één miljoen Zweedse tegels in een bepaald patroon. Hieronder bevinden zich de ribben die onderling met kabels zijn verbonden. Daartussen zijn betonnen deksels geplaatst, terwijl de openingen van de schelpen met glas zijn afgedekt. De daken zijn eveneens muren en bovendien geschikt om op te wandelen. Om de ingang van het Operahuis van Sydney te betreden, beklimt men vanaf het voorplein een monumentale trap...!
<<< ...

De Radetzkymars en Jochem Myjer, 'Nog ééntje dan, nog ééntje dan en dan ga ik naar huis' op Nieuwjaarsdag is een prima te behapstukken combinatie, hoewel de tussenliggende middag- en daaropvolgende eerste avonduren meer dan welkom zijn om Myer aan te kunnen; wát een energie. Het vervolg van deze beschouwing gaat dan ook over de Chileense auteur en poëet Jaime Luis Huenún Villa. Een Chileen uit Valdivia, de Parel van het Zuiden.
Deze Parel van het Zuiden ligt op een afstand van bijna 850 kilometer, logischerwijs zuidelijk, van de Chileense hoofdstad Santiago. Poëet J.L. Huenún Villa's ouders runden destijds in Valdivia een bar, alwaar Jaime Luis boeken voor drankjes ruilde. Dit omruilen deed Huenún met een (stam)gast die als professie assistent was op de school die Huenún later met succes zou afronden. 100 JAAR EENZAAMHEID, DE METAMORFOSE en boeken van Julio Cortázaren hebben Huenún tot de literator die hij nu is gevormd. In zijn vroege tienerjaren schreef Jaime Luis al veel, maar in de late, nee, zijn laatste jaren als tiener schreef Huenún reeds serieuze poëzie. Zowel in 1993 als in het beginstadium van het nieuw millennium moest hij de strijd met kanker aangaan...! Waarschijnlijk heeft deze Chileense poëet dankzij poëzie in combinatie met uiteraard een geweldige medische staf zijn strijd tegen dit Verderf gewonnen. In 1999 werd J.L. H.'s eerste gedicht, getiteld CEREMONIES gepubliceerd.
Vervolgens regisseerde Jaime Luis Huenún literatuur en kunsttijdschrift Pewma: The Dream van 1993 tot 2000 & eveneens Almapu. Een Zuid-Amerikaanse dichter die weet hoe poëzie moet klinken...!
Santiago, nazomer 2019...

Dan doel ik zonder enige twijfel, dus vanzelfsprekend op oom Donald. Als president van het land dat de wereld denkt te kunnen leiden, faalt deze president hopeloos. Allesbehalve vrede op aarde dus. De brandhaarden zijn legio terwijl afstanden krimpen, dus voor wij het weten, gaat de ene brandhaard over in de andere en wordt blussen van moeilijk, moeilijker naar laten uitbranden, met als gevolg een krimpende wereld die zichzelf op den duur niet meer zal herkennen. Zo zullen zowel Syrië als Irak door I.S. tot kwade bronnen van een in principe mooie godsdienst zijn geworden. Afghanistan zal door een disfunctionerende regering geen stappen voorwaarts kunnen zetten, terwijl Myanmar haar islamitische Rohingya-minderheid blijft discrimineren dat zonder enige twijfel eveneens kwaad bloed blijft zetten. In de Sahel beheersen lokale conflicten zowel Mali, Niger als Nigeria, waarbij Nigeria een doorvoerland voor Afrikaanse vluchtelingen is geworden. Er moet, en dit is vanzelfsprekend makkelijker gezegd dan gedaan, een Marshallplan voor Afrika worden opgesteld, waarbij de economische redenen om te vluchten, moeten worden geëlimineerd.
Ook Afrikaans zijn Zuid-Soedan en Congo, volgens expert-specialisten, dus deskundigen respectievelijk een hopeloze 'failed state van het ergste soort' en 'uitzichtlozer dan ooit' door immer politieke onrust van inmiddels meer dan 20 jaar oud. Van het oudste conflict in het Midden-Oosten durf ik inmiddels te zeggen dat een oplossing nooit voorhanden zal zijn; Israël en Palestina, ofwel zowel joden als moslims, zullen als vuur en water, ongeacht wie wat is, zich te allen tijde zich in dat deel van de wereld laten gelden als religieslachtoffers. (Mooi Scrabblewoord dat ik op moment van schrijven heb bedacht, maar dit terzijde). Is overigens zonder enige twijfel reeds Van Dale-erkend.
Ook Turkije strijdt tegen I.S., terwijl zij de Koerden geen land gunnen. Een onafhankelijk Koerdistan zou diverse problemen, zoals bijvoorbeeld de strijd tegen I.S. enorm bagatelliseren, want voor wat, hoort wat, waar of niet...? De strijd in Oekraïne woekert voort, aangezien Rusland, en hiervan is Oekraïne niet gediend, grenscontrole wil blijven houden, terwijl de Baltische Staten Estland, Letland en Litouwen niet zijn gediend van het zijn van een zogenaamde semionafhankelijke randzone van Rusland. Oplopende spanningen tussen de V.S. en respectievelijk Rusland en China dankzij het beleid van de huidige Amerikaanse president zorgen allen te samen voor brandhaarden die eerder zullen oplaaien dan dat zij zullen doven...!
Vrede op aarde; geloof jij erin...?...

Tsjêbbe Hettinga; 1949 - 2013
Hettinga, helaas wás, een beeldbepalende Friese dichter, die vooral bekendheid genoot door de voordracht van zijn poëzie, vanwege zijn blindheid, uit het hoofd. Vaak ging zijn voordragen met muzikale begeleiding gepaard. Deze helaas te jong gestorven poëet kwam in 1949 te Burgwerd, net ten noorden van Bolsward, ter wereld. Vierenzestig jaar later, in een nieuwe eeuw en een nieuw millennium is Tsjêbbe Hettinga in 2013 te Leeuwarden overleden.
Als zoon van een Friese boer en paardenhandelaar met een moeder die zich op 55-jarige leeftijd verdronk, werd Tsjêbbe Hettinga van geleidelijk slechtziend naar uiteindelijk vrijwel blind. Ondanks inferieure kwaliteit van zijn ogen behaalde hij met succes de papieren van de Kweekschool te Sneek, was hij opnametechnicus van de Blindenbibliotheek te Groningen en studeerde hij in 1986 af in zowel Nederlands als Frysk aan de Rijks Universiteit Groningen. Vanaf 1982 was Hettinga woonachtig in de Friese hoofdstad Leeuwarden. 31 jaar, waarvan 17, terwijl schrijver van deze beschouwing eveneens in de grootste van de Friese 11 steden, zowel werkte als woonachtig was.
Samen met zijn vrouw, die helaas in 2011 overleed, had/heeft Hettinga twee kinderen. Twee jaar na zijn vrouw, in 2013, overleed Tsjêbbe Hettinga aan kanker, specifieker de ziekte van Kahler. Postuum is Hettinga datzelfde jaar de Friese Anjer toegekend. Deze prijs voor Friese cultuur, uitgereikt door het Prins Bernard Cultuurfonds Fryslân wordt jaarlijks aan een persoon, vereniging of instelling toegekend die zich bijzonder heeft ingezet voor de Friese cultuur of natuur in de breedst mogelijke zin van deze woorden. Naast de hiervoor genoemde prijs heeft deze beeldbepalende Friese dichter/poëet eveneens in zowel 1970, 1971 als 1987 de Friese Literatuurprijs gewonnen. Hettinga's doorbraak in de Nederlandse literaire wereld werd in 1993 gerealiseerd, dankzij een spetterend optreden op de Frankfurter Buchmesse. In het tweede jaar, dus 2001, van de 21ste eeuw, ontving Tsjêbbe Hettinga de Gysbert Japicxpriis, de belangrijkste Friese literaire prijs voor zijn bundel...

Eerder deed de Wageningen Universiteit onderzoek en kwam tot de conclusie dat er in onze provincie Gelderland plek is voor enkele honderden, misschien wel duizenden goudjakhalzen. Dit neefje van de wolf is afgelopen week in een bos in Drenthe gesignaleerd. Deze middelgrote hondachtige wordt ook wel goud- of rietwolf genoemd. Zeer waarschijnlijk niet zeer nauw verwant aan de zadeljakhals en de gestreepte variant. De goudjakhals is waarschijnlijk gerelateerd aan, staat iets dichter bij de forsere coyote en de veel grotere wolf.
Oorspronkelijk vooral voorkomend in Oost-Europa, vertoont hij zich als zwerfgast onder andere in Duitsland en Denemarken en inmiddels is ook Nederland in het goudjakhalsreisrepertoire opgenomen. Deze middelgrote hondachtige weegt maximaal 13 tot 15 kilogram. Een rank dier met ruige, wolf-kleurige beharing met vaak twee lichtere, horizontale strepen op de borst. Zijn staart reikt tot de hiel en heeft een donkere punt. Goudjakhals' grootste prooi zijn kalveren van edelherten, maar zijn sterke voorkeur geldt kleiner voedsel. Een alleseter, want naast kleine knaagdieren eten goudjakhalzen ook afgevallen fruit, zaden en afval.
De goudjakhals is van nature vrij schuw. Dit in tegenstelling tot de ijsbeer die, gedwongen door een hongerige maag, Siberiërs met een bezoek vereren en hen voornamelijk het leven zuur maken. Zeer waarschijnlijk, naar mijn mening weten wij dit gezamenlijk wel zeker, als gevolg van klimaatverandering. Door hoge temperaturen is het ijs voor de kust nog immer dun. Bij lange na niet dik genoeg om op te lopen. Voor hun voedselvoorziening kunnen zij daardoor niet de (bevroren) zee op. De zeehonden huilen van geluk, want zij zijn het hoofdmenu van de ijsbeer. Door die desastreuzere klimaatverandering, vissen ijsberen achter het klimaatveranderingsnet. Zoals voorheen normaliter deze enorme zoogdieren het ijs opgingen om te jagen en vervolgens te eten, moeten zij nu, vooralsnog, zolang het ijs niet de voor de omvang van hun lijf gewenste dikte heeft, opzoek naar alternatieven...!...

Toch lijkt mij een wereld zonder religie met vrede een stuk aantrekkelijker dan één met religie maar zonder pais en vree, zonder overeenstemming. Niet relevant daar er religie is, was en altijd zal zijn. Jammer dat religie op velerlei wijze is te interpreteren, waardoor de één een verhaal linksom uitlegt, terwijl de ander aan rechtsom de voorkeur geeft.
Antisemitisme is
vooral een hobby
van extreem-links,...

Als ik een (klimaat)vluchteling zou zijn, dus iemand die zijn woongebied is ontvlucht uit vrees voor geweld, gevolgen van negatieve klimaatontwikkelingen of zijn leven, zou dat zeer waarschijnlijk bij continuering desastreus zijn. Dankzij onze dijken en allerlei andere mensbeschermingsontwikkelingen houden wij als onderwaterspiegelbewoners onze voeten droog en ons hoofd koel. Vluchten is niet waaraan wij hoeven, laat staan moeten denken, want verstoken van oorlog, honger en/of dorst leven wij paradijselijk. Geen nieuws is dat dit voor lang niet iedereen geldt; een stijgende waterspiegel en daarnaast elders verdorring met als gevolg gevechten, lees: oorlog om (vruchtbaar) land of om wie de ware God dient, zorgen voor conflicten op zowel regionaal-, nationaal- als mondiaal niveau. Vluchtelingen in de literatuur worden in EXIT WEST van Mohsin Hamid, waarin deuren via welke je in één stap naar een plaats elders op de wereld kunt ontsnappen, prachtig beschreven.
Binnen afzienbare tijd bestaat het gros van de vele miljoenen vluchtelingen uit mensen die uit hun woonplaats of land vluchten, omdat zij getroffen zijn door de gevolgen van klimaatverandering veroorzaakt door de menselijke opwarming van de aarde. Zo zijn daar zeespiegelstijging, overstromingen, droogte, tropische cyclonen en tornado's.
TIPPING POINTS
Doordat de CO2-uitstoot niet daalt, loopt de, nee ónze wereld tegen kantelpunten aan. Gaan wij daaroverheen dan gaan wij tegelijkertijd een gevaarlijke verandering tegemoet en een onomkeerbare fase in, aldus klimaatexpert I.P. van Soest in dagblad Trouw. Extreme droogte in het Amazoneregenwoud leidt tot bosbranden, net als ontketend extreem weer, zoals in de Himalaya, eveneens tipping points. Omslagpunten zijn punten waarop een serie van kleine veranderingen of incidenten belangrijk genoeg wordt om een zowel grotere als belangrijke verandering te realiseren: de hoeveelheid water in de oceanen, daaraan gerelateerd het volume van diezelfde wereldzeeën of veranderingen op het vaste land. De mondiale temperatuurstijging is in al onze twaalf maanden inmiddels voelbaar. Opwarming van onze prachtige planeet met inmiddels helaas smeltende poolkappen wordt door opeenhoping van broeikasgassen veroorzaakt. Deze houden warmte vast door de mensheid die fossiele brandstoffen gebruikt in verband met verbranding om vooruit te komen. Zeer waarschijnlijk zal zowel de letterlijke als figuurlijke betekenis van brandstof de komende decennia opgeld doen: in het opstuwen van de mondiale economie kennen wij reeds lang het begrip oliedollars. Voor ons lichaam zijn de belangrijkste brandstoffen zowel koolhydraten als vetten. ...

Subtitel: Post-Pinochet Chili
Net terug uit post-Pinochet Chili alwaar ik in de Chileense hoofdstad Santiago op het continent Zuid-Amerika heb verbleven, sloeg in deze aan de voet van de Andes gesitueerde metropool de vlam in de pan, nadat de regering een prijsverhoging van de metrokaartjes had afgekondigd. President Piñera heeft er zijn handen vol aan. De volkswoede is alleen maar toegenomen, ondanks gouvernementele inzet om aan de eisen van de demonstranten tegemoet te komen. Toename van de prijzen als gevolg van hogere energiekosten en een zwakke Peso zorgen voor een groeiende ongelijkheid in Chili. Water in dit langgerekte Zuid-Amerikaanse land is inmiddels geprivatiseerd en de prijs van elektriciteit gaat ieder jaar opnieuw omhoog. Inmiddels gaan de protesten in de Chileense hoofdstad Santiago allang niet meer over de verhoging van de prijs van metrokaartjes of hoge kosten van studeren. Redenen, dus oorzaken van protest en demonstratie zijn eveneens sociale ongelijkheid, maar daarnaast zeer zeker de hoge tol op snelwegen en de enorme wachttijden in de zorg, tegen hoge kosten van medicatie, tegen de toenemende kosten van levensonderhoud en inmiddels ook tegen de schending van mensenrechten tijdens de recente protesten.
Mensen zijn hier niet gelijk. Het is geen Europa. Hier heerst een sterk klassensysteem, waarin het neoliberalisme tot het uiterste is doorgevoerd, waarbij alles is geprivatiseerd. Het systeem moet veranderen, aldus velen. Voorbeeld: met slechts drie apotheekketens die de markt domineren, kunnen prijzen naar believen, dus naar eigen goeddunken van die farmaceuten, worden verhoogd. Hiermee zit je meteen bij de kern van het probleem in dit post-dictatoriaal land. Voor verandering van het systeem is vrijwel iedereen; de burgers richten zich tegen de rijken die hard hebben gewerkt voor wat zij inmiddels bezitten en hebben.
Wat is het alternatief?...