Alle inzendingen over vriendschap

In die tijd posteerden de vrienden zich vaak bij het raam, in hun groene fauteuils, om hun discussie aan te wakkeren en de problemen van mens, wereld en werkelijkheid te bespreken, zoals vrienden doen.... Het was alsof hen een licht gezonden werd; uit majestueuze wolkenpartijen in de verte vielen bundels van zomerlicht. De kamer was "tropisch"…

In jouw dorpje, Loon op Zand, ging ik mijn ondoorgrondelijke sluipwegen, eens, lange tijd geleden en hield ik vaak halt bij die cafetaria. Hoe graag zou ik je nog eens ontmoeten en met jou de taal van de "dichters en denkers", de edele taal die je vloeiend sprak, maar die zo misbruikt is voor brute, Nazistische commando's, bestuderen! Je devies: "Wees…

In het café zat ze tegenover me: kaarsrecht en gekleed in een elegante trui en samen dronken we onze koffie. Op onnaspeurlijke wijze had een ziekte haar botten aangetast en haar lichaam doordrongen maar ze bedankte me voor mijn troost en medeleven. Eens, in lang-vervlogen dagen was ik de typiste geweest naast haar, de secretaresse en had ik dag…

De panden in de Tuinstraat, die de Heuvel met de Nieuwlandstraat verbindt, rijzen hoog op en tijdens mijn wandeling besef ik dat daar eens Martin woonde in zijn riante studentenkamer; Martin, mijn vriend; economiestudent die als weinig anderen aan mijn ziekbed heeft gestaan; Martin die het kleine, groene metalen kikkertje van zijn reizen voor me meebracht…

In het restaurant, waar achter een glazen, brede wand in wit uniform gestoken koks en serveersters druk in de weer waren en zich amuseerden met elkaar, zat mijn vriendin tegenover me en staarde me met de lusteloze, bolle en ziekelijke ogen in die van mij, als wilde ze dat er liefde en trouw uit spraken voor de langjarige en enig overgebleven vriendin…

Mijn taxi heeft me naar een achterbuurt gebracht. Mijn vriendin van lange jaren heeft haar riante, schitterende appartement verruild voor een klein studio-kamertje omdat zij daar begeleiding krijgt en de troosteloze omgeving weerspiegelt als het ware haar suicidale depressie. We zullen vandaag eveneens per taxi een andere wijk bezoeken die een geheel…

A. Heeft u even tijd om geen gesprek met mij te voeren? B. Ja hoor, dat schikt wel even. A. Prima. B. Hoe lang denkt u dat u ongeveer geen gesprek wil voeren? A. Oh, ik pas mij graag bij u aan. B. Nou, ik heb niet echt speciale wensen momenteel op dit moment. A. Dan wordt het lastig, want ik heb ook geen eindtijd in gedachten. B…

Er zijn van die periodes, dan kun je alles, echt alles op mijn bord leggen, ik deal er wel mee. Overal kan over worden gepraat en dat gebeurt ook, over alles, weliswaar ten aanziens des persoons maar in alle redelijkheid kan men me voor de meeste dingen toch wel benaderen. Dat weten ze allemaal. Kennissen, vriendinnen, soms een vriend, alles kan, als…

Vanochtend op onze zondagsochtendexcursie liepen we goedmoedig en vrijwillig in de fuik van een kleinschalig sociaal gebeuren. De tekenen van wat ons wachtte waren al van verre zichtbaar, toen we al snel opmerkten dat de individuen die we tegenkwamen niet de standaard kenmerken vertoonden van argeloze zondagsochtendwandelaars (de -s achter zondag is…

Aan de voet van het oude Paleis-Raadhuis, in het hart van onze stad, zijn rotsblokken opgestapeld als in een berglandschap waarop we zij aan zij zaten en ik met jou mijn wederwaardigheden deelde. Je droeg bij uitzondering een bontgekleurde zomerjurk die je tengere gestalte strak omhulde, mijn vriendin van lange jaren. Met zoveel hartelijke belangstelling…

Daar, waar een mens soms twijfelt of ze er nog zijn, ik kan beamen dat “ze“ er zijn, vrienden en vriendinnen, oh nee, niet alleen via internet, via facebook, via het netwerk van de gezichtlozen zeg maar, niks hoor! Dochterlief vraagt: mam, heb jij een colbertje en bijpassende broek? Ik moet formeel gekleed naar een bijeenkomst, maar vind het zo zonde…

In het midden van die zomer (was het juli of augustus en welk jaar was het?) stak ik, mismoedig en moedeloos, de grasgroene weide van het park over, waar de beide fonteinen bruisten en klaterden en hun waterpartij ten hemel stuurden. Dat ik het huis nooit meer zou kunnen betreden; het huis van mijn dromen dat mij eens gastvrijheid, liefde en vriendschap…

Turks Restaurant "Masal" is met haar grote zaal merkwaardig gesitueerd naast de indrukwekkende gebouwen van "Talent Square" en vandaar kan men zijn blikken desgewenst onbeperkt laten dwalen over de bebouwing die zich daar in de omgeving bevindt en die in schoonheid en elegantie niet kan concurreren met het interieur van "Masal" dat overigens vandaag…

Op een winterse dag waarop de kou ons geselde en door onze dikke jassen heen drong, hadden we vriendschap gesloten.Dit speelde zich af tegen het decor van mijn jeugd, in de nu desolaat aandoende wijk waar de gymzaal, de pastorie en de kerk nog steeds getuigen van de zo lang vervlogen jaren. Lijn honderddrieënveertig liet eindeloos op zich wachten en…

In Café "De Spaarbank", op de hoek van de Noordstraat, vernoemd naar de in vroeger tijden daar gevestigde bank ben ik vervroegd aanwezig en kijk ik mijmerend uit het raam, in de richting van de Stationsstraat, wachtend op mijn zesenzestigjarige vriend, die, voorzien van een gemillimeterde lichtgrijze baard die zijn lieve en zorgzame gezicht omlijst…

Om een reden die onduidelijk blijft en die hoe dan ook statistisch niet te verklaren is, zie ik steeds maar de felrode bussen op de snelweg naast mijn huis passeren. De afstand Tilburg-Den Bosch is met de sneldienst gemakkelijk en snel te overbruggen en als ik ben ingestapt, komt spoedig een leuke senior met een verzorgd baardje dat een gaaf gebit…

In Restaurant "De Katterug" is het op zaterdagmiddag altijd druk. Het is er een komen en gaan van mijn mede-Tilburgers en het kan moeilijk zijn er een plaatsje te verwerven. Ik schuif aan aan een tafeltje bij een echtpaar en een bescheiden gesprek ontvouwt zich. Mijn neerhangende oogleden en de wallen om mijn ogen schijnen me te verraden: "U bent de…

(opgedragen aan Elisa Namaste) In het tijdschrift 'Vruchtbare Aarde' (winternummer 2017) staat een fantastisch geschreven en vorm gegeven interview met de spirituele, helderziende lerares/genezeres Elisa Anni Lisette Nielsen, beter bekend als Elisa Namaste. In dat artikel 'Van bokser tot engel' zegt Elisa o.a.: 'In de bokswereld stond ik aan de top…

Men moet ervan kunnen houden om bij Café "Anvers" aan de Oude Markt te vertoeven. Het interieur van de zaak is behangen met misschien wel wat merkwaardige posters en attributen; alle reminiscenties aan België, zoals foto's van het Belgische Koningshuis. Toen de klimaatproblemen ook in Tilburg hoogtij schenen te vieren en een felle storm buiten regeerde…

Mijn zieke vriend had mij aan zijn bed geboden. Een ervaringsdeskundige was hier welkom. Het tengere lichaam van mijn vriend lag uitgestrekt onder een dunne deken: een verwilderde baard overwoekerde zijn gezicht. Was de tumor nu teruggekomen? De "vriendin" liet haar bloed koken. Dat ik de man af zou pakken op wie zij zozéér haar zinnen had gezet,…

En zo moet ik weer voor de pletmachine, een apparaat dat ik geen warm hart toedraag sterker nog, als ik een toverstokje had, toverde ik dat kreng naar de maan! Daar is geen stroom, voor zover ik weet dan en daar kan ie ook vrouwen geen pijn doen, want dat dat kreng je zeer doet is 100% zeker! Ik laat maar een paar lieve mensen weten dat ik die date…

Het was tegen het einde van de sombere januarimaand van 2019 toen de vriendschap tussen Bjarne en de economiestudent een bijzondere wending kreeg omdat Bjarne via een groepje oude koeien in de sloot het onderwerp had gebracht op het roofdier de tijger. Al vijf maanden kenden de twee mannen elkaar inmiddels van de datingsite. En steeds was er sprake…

.....en dan dansten we de "Hanky-Panky" in het patronaatsgebouw dat sinds lange tijd afgebroken is ("Come-on baby, dance the Hanky-Panky!"). We droegen witte kniekousen en mini-rokjes en waren veertien jaar oud. Mijn vriendin Lucia moest ik verliezen. De reden daarvan bleef onduidelijk. Haar moeder bracht lange dagen door achter de naaimachine en…

En zo, is de invulling van maandag aangepast want daar: waar we gezellig een bakkie zouden gaan doen, werden we op tijd ingelicht dat de griep ook al op de koffie kwam, tja je zoekt de narigheid niet op als het niet nodig is en dus: maar ik eega blij met de mededeling dat we een aantal andere dingen moeten regelen! Nou is hij niet zo van: dingen…

Eerst verloor ik vrienden met het omnummeren. Een fenomeen dat ergens in de jaren negentig moet hebben plaatsgevonden. De telefoonnummers kregen een andere verdeling. Het platte streepje versprong en koos een plek tussen twee andere nummers in. Ik was onbereikbaar geworden. Want ook toen was ik al niet heel sterk in het proactief handelen. Later…

Tweemaal per jaar moet ik de gang gaan langs het parcours en het panorama van mijn mislukkingen,langs het nu geheel gerenoveerde en supersonisch ingerichte kantoorgebouw waar ik eens ben afgedankt en dat nog steeds ten dienste staat van de doelloze bezigheden die aan het intrinsiek zinloze leven van de mensheid bezwaarlijk een werkelijke zin of betekenis…

Het schitterende, majestueuze bouwwerk van onze zevenentwintigjarige vriendschap dat leek op een kasteel met geheime gangen, trappenhuizen, sierlijke palissaden, welvingen en raampartijen is door jou neergehaald en lijkt nu op een ruïne, op een puinhoop na jouw sloopwerkzaamheden. Had ik echter in dat gebouw willen wonen tot mijn stervensuur? Na je…

Ik herkende hem aan zijn handicap, waartoe hij voortstrompelde op twee krukken: zijn manke benen. De bus legde haar route af vanaf het station naar meer binnenstadse gedeelten van Tilburg toen ik hem aansprak met de woorden: "Mag ik u iets vragen? Hoe denkt u over Frederik L.?" Frederik was onze "mutual friend" geweest in een ver verleden dat…

Met Elise, de dame met de trouwhartige bruine ogen, mijn metgezellin, heb ik het restaurant, inmiddels ons "stamrestaurant" in Oisterwijk, genaamd "l'Hermitage" opnieuw bezocht. Een open vuur brandde knetterend in de open haard en stemmige foto's, beelden uit Oisterwijk in vroeger tijd, sierden de wand en op de tafeltjes lagen lichtblauwe…

Ze had zich gemeld om mij bij te staan in mijn eenzaamheid en doelloze projecten. Ik had daarop verklaard:"Je hebt gesolliciteerd; ik kan je zeggen dat je aangenomen bent." Spoedig bleek zijzelf de hulpbehoevende te zijn, maar niet ongaarne probeerde ik haar te bedienen met de weliswaar geringe wijsheid en de raadgevingen die mijzelf niettemin…