Alle inzendingen over Bevroren hartstocht

(voor Edvard Munch (1863 - 1944)) Je bent geboren in het dorpje Adalsbruk, waar je moeder Laura Catherine vijf kinderen heeft gebaard in een kort tijdsbestek, een geweldige prestatie, waar ze ook nog eens de artistieke genen uitdeelde en door haar sierlijke gebaren de huiselijke sfeer opluisterde. Je vader Christian was de zoon van een priester en…

Nee, want de ramen waren bevroren, prachtige bloemen op de ramen, nee niet geschikt voor in vazen dat dan weer niet! Met een warme hand op het raam smolt de eerste grote bloem en kon je een klein stukje van de buitenwereld zien, het gras dat niet groen was, maar wit bevroren, de bomen helemaal wit uitgeslagen.…

Het is ontsproten uit hartstocht, zoals een gepassioneerde plukker het levend zaad van zijn beminde boom plant. Deze brief is met zoveel passie, toewijding, verlangen en zoetzuivere bekoring geschreven, dat de hartstocht een vurige hoogtepunt heeft bereikt en een vervoerende vorm heeft aangenomen op het netvlies van de begeerte.…

Ongeluk en dood komt voorbij, liefdesgeluk, verraad in de oorlog en wraak, een grappig verhaal over iemand die hem per taxi blijkt te hebben afgelegd, en een utopische tocht met bevroren water door Russisch gas als Frieslandpromotie.…

Het is voor uitvoerders van zware (meestal fysiek veel vergende) beroepen volledig terecht dat de FNV eist dat de AOW-leeftijd wordt bevroren.…

Ik loop over de landweg die her en der bedekt is met bevroren plasjes water. Het ijs kraakt onder mijn voeten. In de verte doemt het geluid van kloosterklokken op. Mysterieus verborgen in het bevroren panorama. Een stel kraaien begint mij krakend te bespotten. Het lijkt wel of de kraaien schelden.…

Maar zonder mijn warmte was je bevroren. Ik had ook bevroren moeten zijn, maar ik rende en huilde en gilde. Jij niet. Jij bleef staan en wachtte. Op mij? Op wie? Ik ging naast je staan en zachtjes praatten we over dingetjes. Over kleine gebeurtenissen en over andere mensen. Maar nooit over jou of mij.…

Liefde, is eerst hartstocht en lust, daarna angst en tenslotte echte liefde.…

De hartstocht om te doden blijft steeds in de mensen voortleven.…

Oost en west duiken in de schuilkelder. Hun vrede is een wankel bestand. Ze dansen om hun gouden kalf. Het westen zweert bij woekerwinst, een fortuin dat slapend bloeit. De stem van het volk wordt in gekakel gesmoord. Het oosten gelooft blind in die ene wind, een gespierde hand die alles effent, alles voor iedereen zolang de zweepslag van de tiran…

Hebben jaren pensioen opgebouwd, tja, dat is bevroren, idioot! Net als de inkomens, bevroren, is de term van oudjes die een last zijn bevroren want niemand maakt stampij over het feit, dat de lichting oudjes van NU de wereld aan de voeten hebben gelegd van de werkenden van NU.…

Bevroren vaart der volkeren.......…

De Nederlandse schaakwereld leeft via het internet hartstochtelijk mee met Anisch Giri die met het nodige geluk de achtste finale heeft gehaald in Tbilisi. Dit waar absolute toppers als Carlsen, Anand, Karjakin en veel anderen al zijn weggewerkt.…

De tranen die gedurende mijn hele lange leven bevroren waren geweest en ik huilde... Het lieflijke jonge meisje (waar kwam ze plotseling vandaan?) was opgedoken uit een uithoek van het restaurant van het ziekenhuis en ze troostte mij. Van harte bedankte ik haar.…

....en op de televisie zie ik die opgewekte, vrolijke, hartstochtelijke Afrikanen die zo enthousiast hun trommels beroeren in een strak ritme. Bij hen wilde je zijn en bij hen wilde je sterven. Je danste nog je mallotige dans op het ritme van de trommels als oude man.…

En zo zeg ik stilletjes voor mij uit en melancholiek de verzen op die zij plachten te reciteren: "Van den hoogen sperel, waar hij verre ziet, luide zingt de merel nu zijn avondlied" En de tranen dringen naar mijn ogen, de tranen die bevroren waren in het middenrif en wel vóór alles om deze verzen die zij mij meegaven; zij die voorgoed rusten, maar…

Ik wil opener zijn dan de dichter die eenieder achter laat in vertwijfeling, ik wil concreter zijn dan het hartstochtelijke krijten. Ik lig hier, op een veld van gras, dat elders groener was, maar ik zie vliegtuigstrepen, gezagvoerders spelen boter, kaas en eieren op grote hoogte. Daar kan ik echt niet bij komen, ik doe ook geen moeite.…

Eénmaal was hij uit het Goudse half bevroren thuis gekomen. Wisten we van anderen. Hij was geen prater, allergisch voor grootspraak. Ging hij er nog voor, hij reed ze er allemaal vanaf. Gewoonste zaak van de wereld.…

stoel voor het raam, kijkt uit op de straat waar ze is geboren, luistert naar de stad, ziet de razende secondewijzer op de Friese klok die de snelheid van haar reis aangeeft; alles went weet ze, ben je er aan toe vervagen drempels en zonder angst doe je dingen waar je ooit tegen opzag; zo gaat het met de oversteek naar Gene Zijde als het vuur der hartstochten…

Misschien was hij ooit vol hartstocht begonnen, dat weet ik niet. Maar ik vraag mij af wat tegenzin doet met het werk van een kunstenaar. Hoewel het voor mij niet echt relevant is: ik stop. Na vele jaren van soms als een bezetene schilderen ben ik op een omslagpunt gekomen.…

En zo sprak eens Toergenjew tot mij met zijn verhaal "Asja" over de hartstochtelijke liefde van de hoofdpersoon voor de verteller. Ik was zeventien en de liefde zou ook in mijn leven zo uitbarsten, als een rijpe vrucht die niet weerhouden wordt door de schil, en wel met desastreuze gevolgen...…

Daarna vierde ze Gods liefde hartstochtelijk met een rietje. Toen ze zich bukte, ging de hemel voor mijn bruine oogjes open. Meesje, Meesje, wat deed dat zeer! Later kreeg ik juf Heleen. Intelligente vrouw, nam in de klas haar parkiet mee. Wat een verademing: klassieke muziek, zang en dans.…

Maar ook Beethoven sprak tot mijn geliefde vader en de passionele hartstocht van diens symfonieën beantwoordde aan zijn vurige gevoelsleven.....…

Hier werd eens hartstochtelijk en wanhopig de zozeer gewenste en vereiste en ondanks alles onmisbare en onvervangbare liefde beoefend en gepraktiseerd die helaas slechts tot wanhoop en vertwijfeling zou leiden. Dit alles is voorgoed voorbij en een gepasseerd station.…

En de een na de ander wist dat water zich niet liet tegenhouden, want als iets grillig is, tja dan is het water, de enige wijze waarop water zich nog een beetje in de hand laat houden is wanneer het bevroren is, b.v. wanneer de vriezer moet worden ontdooid wat men altijd te laat doet, zodat er een vaste klomp ijs zich heeft vastgezet in het vriesgedeelte…

Hij zei ook niets, hij zat daar maar, bevroren van verlegenheid. Ik liep even naar de keuken voor limonade en hoorde hem opeens kraaien. ‘Kaddah! Kaddah!’ Dat had zijn grote broer hem geleerd. Bij het weggaan was Waling weer een hele vent: wuiven en ‘Kaddah!’ roepen alsof hij het best naar zijn zin gehad had.…

Poe zo hartstochtelijk schrijft, niet beroerd of aangetast wordt door de pijlen die als giftige projectielen erop afgevuurd worden.....…

Bevroren ledematen moesten ontdooid worden. Ik heb vernomen dat er zelfs één met een bevroren geslachtsdeel was. Toevallig zat ik bij iemand tv te kijken. Nooit zal ik het beeld vergeten van de vrij onbekende Reinier Paping, die als winnaar uit een gordijn van sneeuw te voorschijn kwam. Een ware held.…

Hartstochtelijk leef ik mij uit en merk dat mijn vreugde alleen maar tijdelijk is. Telkens weer zoek ik naar mijn gevoel van geluk en vrede dat ik ervoer als schijnbaar dode steen, als bladerrijke boom en als vraatzuchtig dier. Maar nu als ziel ontglipt het mij als ik mijn geluk begeer en wil vasthouden.…

Ik deed mijn ogen open en bevroor. Alles was zo mooi, kaarsen brandden, rozenblaadjes lagen op de vloer, het kleine lampje in de kamer gaf een ongelooflijke sfeer. Ik draaide me om en keek naar je, in onze ogen zag ik hoe ware liefde brandt, ik keek in je ogen en verdronk erin.…