Alle inzendingen over GEWICHT

Als je stelt dat de pijn die jou is aangedaan geen excuus mag zijn om anderen pijn te doen, zeg je iets heel gewoons. Zeg je er bij dat dit volgens jou mede voorvloeit uit de categorische imperatief van Kant, dan beweer je iets van belang.…

Aan veel dingen in het leven hangt een emotioneel gewicht.…

Nederigheid weegt soms zwaarder dan je eigen gewicht.…

Om een gezond gewicht te behouden, moet bewegingsonderwijs elke dag een uur op het rooster staan bij pubers…

Vroeger, ja, toen was ik zo lenig als een aap en gracieus als een gazelle, maar plotseling is dat verleden tijd. In de zomervakantie bezocht ik samen met mijn dochters Rome. Een prachtige stad met veel bezienswaardigheden, omdat ons hotel zich nabij het centrum bevond, waren wij van plan veel te lopen, want wie wandelt, ziet meer. Alleen voor het bezoek…

Meer dan twintig lange jaren waren we "bevriend" totdat de excessen van haar psychische ziekte begonnen te overheersen en deze onze "relatie" verpletterden en onder het massieve gewicht van haar psychische ontregeling stierf uiteindelijk ons contact.…

Veertig jaar had ze aan mijn zijde gelopen maar de vriendschap legde geen enkel gewicht in de schaal.....…

Op mijn schouders draag ik als een rotsblok het gewicht van de ervaring, van het verdriet en de tranen, maar ook van het geluk, van de schoonheid, van de voorgoed voorbije liefde.....…

Zij kon er niets aan doen dat haar gewicht te veel voor het fijne lichaam was. Trees werd vrijgesproken! Zo'n twee jaar later wilde Trees naar de nationale Vrouwendag, die eens per jaar in het Belgenland wordt gehouden. Toch zag men deze welbekende dame daar liever niet.…

In een dergelijk debat werpen redelijke argumenten nauwelijks meer gewicht in de schaal. Een nieuw paradigma wordt pas volledig aanvaard wanneer de laatste aanhangers van het oude paradigma onder de groene zoden liggen.…

Nu haar gewicht door de zware, levenslang noodzakelijke medicijnen is opgelopen tot negentig kilo; nu haar hele huis verwaarloosd en verloederd is en zij nergens meer besef van heeft, ook niet van zichzelf of haar geestestoestand, begeert hij haar kennelijk nog altijd, als hij zich tenminste niet gedwongen voelt haar tot haar bittere einde bij te staan…

Niet voor de gezondheid en niet voor het gewicht. Maar dat bij ‘dikke’ peuters de oorzaak alleen maar op de televisie wordt geschoven, vind ik toch wel erg kortzichtig. Daarbij is dat leeghoofd ook nog even vergeten, dat er nog zoiets bestaat als aanleg.…

Vanuit mijn benen trek ik het zware gewicht langzaam omhoog. Even een moment denk ik nee... het gaat niet… Langzaam doortrekken nu. Mijn benen branden. Nog even… ik sta… Ja..! Ik kijk voor me en zie mezelf staan in de grote spiegelwand. Wauw, ik heb het gedaan, 70 kilo! Ik laat het zware gewicht met een dreun vallen.…

Nu wordt mijn verdere tocht zwaarder door het gewicht van de steen of  juist lichter? Terwijl ik verder loop, voel ik de steen in mijn zak schuren tegen mijn heup. Het gewicht is een constante herinnering aan de keuzes die ik heb gemaakt en de lasten die ik draag.…

Ik weet nog steeds niet waar ze met hun gewicht zo snel vandaan kwamen. Zij verweten me dat ik veel te veel zorg zou gaan consumeren met mijn prachtige gewicht. Ze begonnen te schelden: “Asociale darm!”. Het escaleerde. Dankzij de weinige kilo’s kon ik mijzelf in veiligheid rennen, anders was ik ter plekke gelyncht. Ja, alles wordt anders.…

De zomerdag lag zo mooi en volmaakt als een feestelijke beddensprei over de wereld en bekleedde haar zo majesteitelijk met jeugd en schoonheid dat ik geneigd was het gewicht van mijn vele zomers, mijn werkloosheid en mijn liefdesverdriet te vergeten.…

Je ouders vermelden je komst op een kaartje, inclusief lengte en gewicht, en ook je geslacht. Daarna gaan ze je opvoeden en komen er alras achter dat daar geen opleiding voor bestaat. Lopen achter de feiten aan en daar raak je, als kind, je ouders kwijt.…

Eens wilde ik eveneens met geheven zeilen de zee van mijn leven en toekomst bevaren; stormde ik daar op aan; nu is mijn leven een kalme zee zonder rimpelingen of golven maar ik tors het gewicht, de rijkdom en de schat van mijn achtenzestig levensjaren.... De jongeren zouden mijn kinderen kunnen zijn, maar mijn lichaam droeg nooit een kind.....…

Woorden klinken als klare klaroenstoten: eindklappers van een gewichtige gebeurtenis. Zijn eega spiegelt het vochtige moment in haar ogen. Men begrijpt: het kan niet anders. Aandoenlijk en mooi zijn de emoties achter de woorden af te zien van zijn vrouw. Een roerige periode wordt aan de balk bijgeschreven.…

Spiegels bekleden alle wanden van de winkel; het is hier een levendig centrum van glamour, commercie, schoonheid En nee, met mijn ogen is niet veel mis en ja: ik kan mijn haar nog een tintje geven, mijn gewicht blijft binnen de perken, mijn huid taant nog niet in extreme mate. Maar toch: "It will be lonely this Christmas"…

Wat moet die knuppel een gebogen rug hebben, van de gewichten der talloze mensen, wier leven hij nam, zonder aanziens des persoons. Wat moet die….wat zal die..,wat mankeert in vredesnaam een mens, om zo zonder op- of om te kijken, zich verstoppend voor de rest van de wereld, behalve die van hemzelf- levens te nemen, als waren het toverballen!…

Hij wauwelt voortdurend door de wedstrijd heen met weetjes die hij op zijn papiertjes heeft staan: leeftijd, lengte, vorige clubs, aantal gespeelde interlands, vorige en huidige partner, geboorteplaats, woonplaats, gewicht, vorige wedstrijdresultaten, verjaardag, aanwezigheid ouders, hotel waar men verblijft, transferperikelen etc. etc.…

Ik leunde daar met mijn hele gewicht op. Voor mij stonden twee stoelen, die zo gammel waren dat je erdoor zou zakken als je erop zou gaan zitten. In mijn ene hand hield ik een zwaard. In mijn andere hand een brief. Ik had die zelf geschreven. Hij was niet gericht aan familie van mij, want die had ik niet.…

En nee; met mijn ogen is niet veel mis en ja, ik kan mijn haar nog een tintje geven, mijn gewicht blijft binnen de perken, mijn huid taant nog niet in extreme mate, maar toch: "It will be lonely this Christmas".…

Daar staan ze op een rij in de "Thuiszorgwinkel"; de rollators; de hulpmiddelen die sommigen "elegant" noemen en waarvan er een wellicht mijn ouderdom zal markeren.... Men kent ze het predikaat "lichtgewicht" toe (ten onrechte???) en ik mag er een optillen van die oudere grijsharige mevrouw die kennelijk de leiding heeft in deze zaak; bepaald…

Arm in arm gaan we naar afscheidskussen aan de deur waar zij mij soms iets toestopt, onderweg voel ik het gewicht waaronder suiker gebukt gaat, ik heb al mijn krachten nodig om haar overeind te houden. Loslaten is een kunstje dat we beiden beheersen, zij weet dat ik mij aan het eind van de gang omdraai en zwaaiend het einde van de week bereik.…

Op pijnlijke voeten draag jij het gewicht van je lijf en bezemt verdriet naar de rand van het trottoir. Een paradijs verder weg dan ooit.…

Razendsnel verloor mijn Vaders banksaldo al zijn gewicht. Dit zullen ze toch niet bedoelen met -Lijnen op lange termijn-. Op den duur moet je voor een frietje eerst een betalingsregeling afsluiten. Montignac dan. Hoezo dieet? Die-Eet Nog Meer zou ik zeggen.…

Toon Hermans) 3. gewichtigheden die zichzelf belangrijk of bijzonder vonden en dus tegenspraak verwachtten m.b.t. hun kwalificatie (narcisten, vermoed ik) 4. verlegen mensen die hun uitspraak deden na een compliment over een bijzondere prestatie 5. personen die zich tot spreekbuis van de gewone man willen maken, maar door hun optreden en uitingen…

De grote koffer op wielen die hij vervoerde, was manshoog en leek me van een gewicht dat minstens zijn lichaamsgewicht vertegenwoordigde. Bruine, vriendelijke ogen boven de mondkap. "Is this bus going to the central station?" vroeg hij. Ik moest zijn veronderstelling bevestigen. "Are you from abroad, from the USA perhaps?" opperde ik.…