Maar dan van het type hoop dat Jane Goodall beschrijft. Jane Goodall schrijft dat in de huidige tijd van klimaatverandering, pandemie en natuurverwoesting we hoop meer dan ooit nodig hebben, maar niet de oppervlakkige hoop van een verkiezingsprogramma, maar de hardnekkige hoop van iemand in een moeilijke situatie.…
Arrhenius, niet eenvoudig, en toch is de enige van de familie die zowel Obama als Jane Goodall de hand heeft geschud. En dan waren Obama en Goodall door haar geëerd en niet andersom.…
Maar ik liet mij niet uit het veld slaan: “Maar u kent toch wel het onderzoek van de beroemde wetenschapper Chris Goodall? Die heeft becijferd dat een kilometer met de auto veel minder koolstofvervuiling oplevert dan een kilometer lopen. Ik bewijs u dus juist een dienst door de auto te pakken. Wat zeurt u nou? Hier die stempel! Geef op dat ding!”…
Een Frans de Waal of Jan Goodall zou het ons zo kunnen vertellen.
Waarom ik nu overtuigd ben dat dit een nieuwe Rembrandt is, is dat het feit dat de man (of vrouw) dit groepsportret heeft gemaakt van ‘individuen’ die allemaal tot dezelfde groep behoren en zich blijkbaar niet van elkaar onderscheiden. Het lijkt het huidige Britse parlement.…