Alle inzendingen over IJLE HOOP

De bedoeling hiervan zal ons, naar wij hopen, eens in het wachtende Hiernamaals verduidelijkt worden."…

En de eenzaamheid omhult me als een ijle atmosfeer die mij de adem beneemt nu zich ook de dierbaarsten, de allerliefsten door onbegrijpelijke en onverzoenlijke conflicten van mij verwijderd hebben.....…

Flink wat miljoenen zaten te kijken hoe de minister op tv probeerde uit te leggen dat de regels, ofwel de maatregelen zouden worden verscherpt, zeg maar met geslepen messen. Bedroefd zaten veel mensen aan te horen en kijken wat hen nu weer boven het hoofd zou hangen en dat is heel wat. Geen hele lock down maar we zitten er tegenaan. Het aantal besmettingen…

Watertandend eet hij zijn hoop op. Hoop? Hoop is niet op te eten. Altijd levend. Zijn hoop is de hoop dat de aarde open zal splijten. Dat de lift hem omhoog zal stuwen naar de welvaart. En de warme tijden komen. De zon beschijnt de aarde. De wateren wijken voor zonnestralen. De aarde lijkt open te barsten.…

Misschien vreemd, maar ik had twee borrelglaasjes meegenomen en proostend bij elkaar op het graf gezet, berusting vond ik vijf minuten later op een rustiek bankje, draaide in stilte een shaggie en kringelde hoop in rook. Deze avond schrijft de nacht in een ochtend die mag worden verwacht.…

Mijn naïeve hoop ben ik bijna kwijt. Eigenlijk hoop ik soms op niets meer, omdat de hoop zo vaak wordt bedrogen. Ik hoop op mensen die hun beloftes nakomen. Nooit of heel weinig doen ze dat. Toch als er één mens zijn belofte toch nakomt, ben ik direct weer vol vertrouwen. Het komt allemaal wel goed bedenk ik me dan.…

Hoop en bodem, gelijk een bermbom ingeslagen, moedertjelief en god staan verbijsterd aan de zijlijn. Hoop, meer niet.…

Hoop meer hoop!…

Soms, wanneer ik doodmoe word van al het eindeloos geklets, wanneer er weer eens politiekers hun beloften niet nakomen en dan akelig glimlachen zoals een schoonmoeder tijdens de echtscheidingsprocedure van haar schoonzoon, wanneer volksmenners mij doen denken aan snot op een deurklink, wanneer mensen het recht menen te hebben niet beledigd te worden…

Hoop is big bussiness, ook voor Antoinette van de Zorg en de Radar. Vasten, periodiek uithongeren is haar boodschap en dan krijg je het allemaal niet. Hetgeen natuurlijk weer tot felle debatten met echte wetenschappers leidt. Dokter Moerman wist het destijds ook zeker met zijn dieet dat later als kwakzalverij werd ontmaskerd.…

Stiekem hoop ik daar vandaag een beetje op. Helaas blijft mijn temperatuurwaarde ergens hangen waarbij hallucinaties zich niet zullen aandienen. Wanen en hallucinaties. Als ik deze twee woorden uitspreek dan zijn hallucinaties meteen veel interessanter.…

Een tijd van hoop. Een tijd van uitzien. Misschien ook een tijd van twijfel? De Heere Zelf had gesproken over de Trooster. Deze zou komen. En Deze zou nimmermeer van hen wijken. Wat moesten ze zich daar bij voorstellen? Het werd een tijd van bidden en vasten. Van smeken om de vervulling van de belofte.…

Langzamerhand nadert mijn levensavond. Berustend afwachten maar? Die avond kan nog voor de grootste verrassingen zorgen!…

Verheugend is het dat overal in de wereld van God wordt getuigd. Jammer genoeg getuigt lang niet heel de wereld van God.…

In sterke gelovigen huist de gedachte: Lijden kan en mag tenslotte leiden naar des te meer heerlijkheid.…

Hoop, het enige positieve dat in de doos van Pandora zat, is niet kunnen ontsnappen. Is er dan geen hoop? Jawel, maar hoop is geen rondzwevende stof. Hoop zit in elk van ons, in ons denken en in ons zijn. Hoop is niet "iets willen", bijvoorbeeld: "ik hoop dat ik dit krijg" is fout.…

We moeten de hoop laten varen op de deinende baren van de machtige oceaan. Hoop en angst komen voort uit een gevoel van onvolmaaktheid. Het onvermogen om te kunnen voldoen aan de eisen van het dwingende ego, die het zijn wil vervormen naar een idealistische grootheid. Die de angst voor mislukking aanwakkert en de hoop op slagen stimuleert.…

denk aan de knoopjes) een klein sprankje hoop naar binnen, een straaltje van de nieuwe zonnekoning: Emmanuel (de verlosser) Macron. Dit is populisme van de bovenste plank. Populisme voor de hogere klasse.…

denk aan de knoopjes) een klein sprankje hoop naar binnen, een straaltje van de nieuwe zonnekoning: Emmanuel (de verlosser) Macron. Dit is populisme van de bovenste plank. Populisme voor de hogere klasse.…

'Zonder geluk vaart niemand wel': die zin kwam ineens in mijn gedachten en dat deed mij denken dat er altijd de hoop is, soms zelfs de zekerheid. Het wordt echt een keer lente.…

In Mei en Juni wordt dit pareltje in de bossen bij Chaam elk jaar met omringend geel versierd: IJl bijengezoem zweeft voort, stijgt en daalt weer, soms vloeiend dan hortend, door de wijde en luchtig geurende kring van gele lis, die het bosmeertje betoverend omrandt.…

Het was een van de favoriete adagia c.q. het Leitmotiv van mijn arme, goede vader; "Le passé n'est rien que le passé" en ook ik kan bezwaarlijk ontkennen dat in de krochten en spelonken van het duistere en tot nietswaardig stof vergane verleden de ervaringen rusten en de ijle, vluchtige herinneringen, zonder substantie en onbevredigend, ongrijpbaar…

(voor Christa Päffgen (1938 - 1988)) Je bent geboren op 16 oktober 1938 in Keulen. Op je tweede ging je met je moeder en je opa in het Spreewald wonen, een biosfeerreservaat. Je vader werd een Duitse soldaat en hij liep een ernstig hersenletsel op. Hij is overleden in een concentratiekamp. Op je zevende verhuisde je met je moeder naar hartje Berlijn…

Ijle, witte berkenstammen tekenen zich in de verte af. De avond valt en een late zon zet de bomen in een schemerachtig licht. De narcissen die mij al begroetten bij mijn vroege komst in deze woning staan weer te pronken met hun licht- en donkergele kopjes. De vogels die zijn teruggekeerd, bevolken de bomen aan mijn venster.…

In de ijle heldere winterlucht is met tussenpozen de stilte hoorbaar in een vallende druppel smeltend ijskristal, die in regenboogkleuren uiteenspat bij zijn val. De wereld verdiept zich in sprakeloze verwondering.…

En in de stille, weelderige tuin, de formidabele en fantastische schepping van de handen van mijn zuster, vloeien haar gedachten en gevoelens toe naar mij, de zozeer geliefde, ziekelijke en verre zus en tevergeefs strekt zij haar handen uit in het luchtledige en zij spint onzichtbare, ijle, telepathische draden van verbondenheid, vriendschap en liefde…

Met een kohlpotlood trekt ze nog een extra lijntje onder haar ogen. Door die dikke zwarte lijn lijkt haar gezicht nog bleker. “Ik moet het aan hem duidelijk maken,” denkt ze bij zichzelf, “en als het niet gewoon met woorden kan, dan maar op deze manier”. Het begon allemaal twee maanden geleden. Madelief had bijna twee maanden verkering…

Maar nu was ze gelukkig, en leefde in een extase van hoop! Ze wou de hoop niet opgeven. Zoals een leerkracht eens zei: Laat de droom niet varen, ga ervoor! Dat had ze gedaan. Maar dat had ze nooit gedaan als ze wist welke gevolgen het had gegeven. Ze was gekwetst! En niemand zou het begrijpen.…

Ik wacht en hoop, hoe walgelijk - cliché - op de prins op het witte paard. Geloof ik daar nog in? Nee, ik hoop alleen dat dat waar ik niet in geloof er toch ooit zal zijn. Zonder hoop ben ik nergens.…

Het beeld van onze aarde, zo tasbaar dichtbij, mij laat zweven in het ijle, dromen zonder slaap. Dan stel ik mij de vraag, of ik ooit nog regenbogen wil aanschouwen? Fijne waterdruppels, doorweven met het licht van de ondergaande zon. Of ik vliegen kan, zonder vleugels. Bevrijd van iedere last in de mijmeringen van hoe het is geweest.…