Alle inzendingen over Keesje

Keesje had al tegen opa gezegd of hij de boodschappen mocht doen, maar dat had opa niet goed gevonden, want de winkels waren aan de overkant van de straat en er was veel verkeer. De moeder van Keesje was als de dood dat hij aangereden zou worden, want dat was al een keer bijna gebeurd.…

Keesje was een wijs mannetje en hield ervan onzin vragen te stellen. Tijdens de aardrijkskunde les over Afrika had de meester het over olifanten. Keesje kreeg een ingeving en stak zijn arm op. ''Zeg het eens Keesje, heb je een vraag'', zei de meester. ''Ja meester, is het waar, dat olifanten heel lang geleden geen slurf hadden?…

De schrik sloeg me bijna om het hart en het keesje wist ook even niet waar ze het zoeken moest. Verdorie dacht ik moet dat nu zo nodig, we weten nu onderhand wel dat die dingen goed werken. Afgelopen weken heb ik de beelden gezien vanuit de Oekraïne, met steeds weer die loeiende sirenes.…

Ik was nog maar kort dood en ik zag duidelijk, dat ze vreselijk huilde om mij en zij zich afvroeg waarom haar Keesje zo jong gestorven was. In de hemel moest ik ook huilen, maar Onze Lieve Vrouw heeft mij getroost. Weet je wat God toen tegen mij zei?…

Maar goed, we moeten nu naar huis, ons keesje moet eten en oma heeft ons eten ook klaar staan.’ ‘Nou, jij moet je ook niet te druk maken opa, want ik wil dat je heel oud wordt, ik kan nog heel veel van je leren. Dus laten we heel rustig naar huis lopen.’ ‘Je hebt gelijk jongen, we lopen lekker rustig naar huis.’…

Op nummer 9 woonden Hennie en Keesje: knaapjes met tere slurfjes waaruit ze brutaal hun warme vocht lieten stromen. Ze verhuisden voor ik al hun geheimen kende. Op de hoek woonden drie mooie broertjes, waar ik de nieuwe Donald Duck las of een stapel oude leende.…

Even krijg ik de indruk dat hij zijn Keesje door het gebladerte van de heg heen gaat rammen, maar net op tijd tilt hij hem op waarbij ik vergast wordt op het laatste stukje uitwerpsel dat uit het achtereind van het beestje hangt en tergend langzaam op de suède handschoenen van zijn huisgenoot flubbert.…

Keesje was zo mager geworden dat je zijn ribbetjes kon tellen. Zijn buikje was gezwollen en de huid van armen en benen leek wel van perkament. De hongerwinter had voor hem wel heel extreme gevolgen gehad, maar ook de andere kinderen zaten ver onder hun gewicht. Met elk een eigen pannetje liepen ze een poort door en belandden op een groot plein.…

Als we weer thuis kwamen luisterden we naar het spannende hoorspel van Ome Keesje en zondagavond lag iedereen weer vroeg in bed, want maandagmorgen moest je vroeg op. Tot zover enige indrukken van mijn herinnering van vlak na de oorlog.…

Dat mocht en Van Emmenes vond Keesje ijverig en talentvol. Hij mocht mee naar Moskou. Tegen de Russen waarschijnlijk. Volgens zijn broer echter kon Kees ,zoals zijn hele familie, in de wieg al schrijven. Niet leren. Die broer wel. Zegt hij zelf. Hoe dit ook zij, deze vete kan beter familiair afgehandeld. Zonder ons.…