Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

HEMELSPIJS

Keesje was zo mager geworden dat je zijn ribbetjes kon tellen. Zijn buikje was gezwollen en de huid van armen en benen leek wel van perkament. De hongerwinter had voor hem wel heel extreme gevolgen gehad, maar ook de andere kinderen zaten ver onder hun gewicht.

Met elk een eigen pannetje liepen ze een poort door en belandden op een groot plein. Daar schepte een mevrouw met een hele grote soeplepel wat in hun pannetjes. Daarna gingen de kinderen op de grond zitten en lepelden het warme goedje van grutten, aardappelschillen of waterige rode kool gretig naar binnen. Het was herfst en een strenge, koude winter lag in het verschiet.

'Ik kan niet meer.'
Lena keek haar zus wanhopig aan.
'Nou, goed, een kleine pauze dan, anders bevriezen we nog.'
Ze zochten een plek op waar ze even uit de wind konden zitten. Die was snijdend koud. Er scheen een mager zonnetje. Er lag aardig wat sneeuw. Ze maakten zich los uit de lange stroom van mensen op voedseltocht. Ze hadden wat brood bij zich waarin houtzaagsel was verwerkt en hadden voor ze die ochtend van huis vertrokken alleen wat (behang-) stijfselpap op, een bind- en lijmmiddel, waarmee je linnen en damast mooi zacht en glad streek, of behangpapier plakte om zo nog enigszins het gevoel van een gevulde maag te hebben.

Dicht tegen elkaar aan zittend, elk op een koffer vol ruilmiddelen, leunden ze tegen een kerkmuur en kauwden ze op het wat harde, zurige brood, dronken wat brandnetelthee uit de thermosfles en rustten wat uit. Ondanks de kranten onder haar paar lagen kleding klappertandde Lena toen Neeltje haar overeind hielp. Ze voegden zich weer hij de anderen.

Met moeite duwden of trokken ze hun handkar voort. Hoe verder ze naar het noorden kwamen, des te meer mensen lagen er langs de kant van de weg. Jong en oud. Uitgeput. Stervend. Dood. Zij zouden geluk hebben en met een volgeladen kar voedsel van de boerderij veilig thuiskomen. Het had ze wel wat sieraden, veel geld, waardevolle erfstukken en ontberingen gekost, maar zij hadden wederom een hongertocht overleefd.

Het Zuiden was al bevrijd door de Canadezen en Engelsen, maar Zuid-Holland en noordelijker gelegen provincies moesten langer wachten. Met man en macht probeerde de bevolking de hongerwinter door te komen. Op een gegeven moment moest zelfs de dakhaas (huiskat) er aan geloven en belandde in de pan.
Eerder was dat met eenden al het geval. Er stierven steeds meer mensen door ondervoeding. Het was een nijpende situatie. Die zou leiden tot de Operations Manna en Chowhound.

In het westen regende het pamfletten die de voedseldropping aankondigden. Deze kwamen te laat voor kleine Kees, maar vormden voor velen de redding. Ook voor Lena en Neeltje. Op 29 april 1945 een paar dagen voor de capitulatie van de Duitsers, was het zover. BBC Radio maakte het nog eens extra bekend.

Het was een enorme operatie, logistiek gezien. Ongewapende bommenwerpers, in totaal 242 moesten die dag vanaf een paar honderd meter hoogte de juten zakken met conservenblikken vlees, groente, biscuits, chocola en eipoeder afwerpen.
Vanuit Zweden werd per schip meel aangevoerd en verspreid over de bakkerijen en kruideniers.. Het wittebrood smaakte als cake voor de ondervoede mensen na alle broden vol stro of houtzaagsel, vermalen tulpenbollen en groene erwten!

Bob uit Canada vloog voor de RAF de Bad Penny, zo had hij zijn Lancaster genoemd. Naar een bekend spreekwoord: 'A bad penny always returns.'
Het betekent zoiets als onkruid vergaat niet!
Hij had al vele vluchten overleefd. Er was met de Duitsers afgesproken dat er niet zou worden geschoten tijdens deze reddingsacties. Bob rilde toen hij het afweergeschut aan de kust naderde en recht in de lopen keek.

Het was een hels lawaai toen de zwaarbeladen kisten overvlogen. De bemanning kon zwaaien naar de bevolking en deze zwaaide juichend terug. De luiken gingen open en de spijs uit de hemel daalde neer ooit de manna en de kwartels in de woestijn. Eeuwen geleden, toen Mozes daar rondzwierf met het volk Israël dat wilde ontsnappen aan slavernij en onderdrukking. Iets wat nadien nog eeuwenlang voor de Israëlieten op zou gaan.

Schrijver: Anneke Haasnoot
3 mei 2023


Geplaatst in de categorie: oorlog

4.9 met 8 stemmen 117



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Anneke Haasnoot
Datum:
4 mei 2023
Dank voorje reactie, Han. Ja mensen (ook ik) zijn, kunnen in het voordeel als ze een religieuze achtergrond hebben dan wel spiritueel zijn dan wel bewustwording kennen. Helaas leidt het religieuze ook tot wreedheden, oorlogen enz.
Naam:
Han Messie
Datum:
4 mei 2023
Email:
hmessielive.nl
Dit verhaal wijst er zo sterk op dat in God geloven en in zichzelf geloven na kortere of langere tijd steeds weer overwinning geeft.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)