Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Voetbal, Smeets, Jansma en handicaps

Vanavond door een gelukkig toeval gekeken naar Youri Mulder en vooral Mart Smeets. Opnieuw eigenlijk, gisteren was er ook een toeval. Verder onbekend.
Youri is voetbalanalyst. Smeets niet. Zeker niet.
Bij de EO, waar geen voetballer naar kijkt, ging hij onlangs in de etalage.
Met zijn grote vrind Kees Jansma.
Eerst strijdend voor het algemeen belang tegen de commerciëlen voor voetbal bij NOS-sport. Hij was daar chef. Daarna in verband met verblijdende gezinsuitbreidingen toch commercieel gegaan. Niet zo commercieel als hij wel had gekund want hij hield principes. We zijn toch allemaal even commercieel, alleen de een wat meer dan de ander.

Kees houdt zeker wel van voetbal. Hij is er zelfs al op jeugdige leeftijd voor van school gegaan. Eerst van het Daltoncollege in Den Haag, misschien het mooiste schoolgebouw van Nederland. Daarna van de Tweede klas ULO, met cijfers niet hoger dan drie. De hele tijd naar buiten turend met een bal in zijn hoofd. Zeiden zijn vader en zijn broer. In een interview.
Wat toen?
Kees schreef een briefje naar Ingenieur Ad van Emmenes(1897-1989), de begenadigde vader van Viola maar vooral topjournalist. Bijna een eeuw lang ’éminence grise’ van de vaderlandse voetbaljournalistiek. Ad was erbij vanaf 1905, vooral op 24 maart 1913 toen op het Haagse Houtrust het ,,machtige Albion werd getrotseerd''. Huug de Groot van Sparta zorgde er met twee treffers voor dat Engeland met 2-1 werd veslagen.
Dankzij Ad zijn wij dat gelukkig nooit vergeten.

Jansma vroeg, vijftien jaar oud, in een briefje aan Ad of hij de tefoon voor den Rode Ingenieur mocht vasthouden. Als deze zijn verslag naar Sport&Sportwereld doorbelde. Dat mocht en Van Emmenes vond Keesje ijverig en talentvol. Hij mocht mee naar Moskou. Tegen de Russen waarschijnlijk.
Volgens zijn broer echter kon Kees ,zoals zijn hele familie, in de wieg al schrijven. Niet leren. Die broer wel. Zegt hij zelf. Hoe dit ook zij, deze vete kan beter familiair afgehandeld. Zonder ons.

Bij deze Wereldkampioenschappen is Kees de linkerhand van de bondscoach. De pershand die influistert. De bondscoach heeft de pers gevraagd zich te onthouden van het opblazen van ruzies en andere calamiteiten in de selectie. Niet meer opschrijven wat ze horen, je houdt van je vaderland of niet. Kees houdt het canaille in de smiezen, en vast aan principes.

We dwalen af. Het ging over gehandicaptenvoetbal. Mart Smeets bracht het ter sprake. Mart zelf kon niet voetballen, werd op straat altijd laatste gekozen, mocht niet uit de goal met toch vliegende keep. Dat minderwaardigheidsgevoel motiveerde hem tot aanmelden bij korfbalclub Swift waar hij niet werd toegelaten. Waarom is niet bekend. Daarna ging hij basketballen, een sport toen nog voor een inheemse minderheid met te veel groei. Groeihandicap volgens sommigen.
Vandaar dus dat Mart geen verstand van voetbal heeft, wil hebben. Hij kijkt er van nature op neer. Schaatsen en wielrennen kon hij ook niet maar dat heeft hij zichzelf aangeleerd. Voorts had hij wat met een mooie schaatscorryfee uit de lichting Ria Visser.
Mart's vrouw en hij hadden toen echter geen relatie, dus dat pleit hem vrij. Volgens zijn vrouw.
Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Mart_Smeetswikipedia.

Mart dus heeft uitgelegd dat gehandicaptenvoetbal zonder rode en gele kaarten gespeeld wordt, in twee keer dertig minuten.
Ineens viel mij toen iets te binnen. Vroeger had je nog geen aparte competitie voor gehandicapten. Wij voetbalden tegen de vereniging van doofstommen. Was mij onbekend. Wist ik weer niet omdat ik altijd te laat was. En geen clubblad kreeg, misschien ook geen lid was.
Ongeveer vijf minuten na het eerste fluitsignaal betrad ik het veld. Uiteraard was de centrale spitspositie voor mij vrij gehouden. Achter mij speelde landsadvocaat Wubs. Hij moest mij bedienen. Een week na mij lid geworden, niet toevallig natuurlijk.
De keeper ook, maar hij was een VU-criminiloog, ik ben zijn naam vergeten. Hij promoveerde bij Bianchi. Bij Bianchi kon je alleen promoveren als je bewees dat criminelen niet in de gevangenis hoorden omdat zij niet echt crimineel waren omdat crimineel niet bestond.

Dat staat hier even buiten, het gaat over mijn uitgekiende strategie als middenvoor. Als onze keeper de bal hoog naar mij schoot, en dat was gewoonte, dan had ik een Grote Truc. Als de scheidsrechter niet te dicht bij mij stond. Ik liep zo dicht mogelijk naar de plek waar de bal zou neerkomen. Daar stond altijd een grote sterke kopper. Ik ging dan voor hem staan en als de bal naar beneden kwam vreemde geluiden maken om hem van streek te brengen. En tegelijkertijd alvast te springen. Kwam de bal echt dan spurtte ik om hem heen met een oerwoudkreet. Koppen deed ik nooit.
Negen op de tien gevallen miste de verdediger dan de bal. Helemaal van streek. Ik ging met de bal alleen op de keeper af. Zo werd ik topscorer.
Tegen de doofstomme voetballers deed ik hetzelfde. Steeds harder, want het werkte van geen kant en het bleef zo akelig stil. De scheidsrechter deed niks tegen me. Achteraf logisch, hij was zelf ook flink doof, wel liplezend overigens.

Halverwege de tweede helft komt de landsadvocaat naar me toe en zegt "doe nou eens sportief want we verliezen toch en het helpt geen zier."
Toen hij de situatie uitgelegd had schaamde ik me rot, heb geen bal meer geraakt.
U begrijpt, ook toen had ik al een zwak voor de gehandicapte sporter ook al vergat ik dat in mijn geestdrift. Vergeten niet natuurlijk, meer overmoed en geldingsdrang. Ik was nog jong en nog niets belovend.
Om mijn zachte 'ik' te tonen een passend lentecitaat van de jullie welbekende cabaretier Vincent Bijloo, visueel gehandicapt:

"Nu ga ik weer eens naar het bos. Even voelen of die boom er nog staat, en misschien horen we straks in de schemering wel nagtegalen. Ik hoop maar dat die man er niet zit met zijn vragen. Dat zou jammer zijn, hij praat altijd door de mooiste vogels heen. Hij hoort ze niet."

Die voetbalmiddag, ik was als die man in het bos voor Vincent.

Schrijver: jos zuijderwijk, 15 juni 2006


Geplaatst in de categorie: sport

3.7 met 6 stemmen 1.255



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)