Terwijl de bevolking in Oost-Oekraïne lijdt onder de aanvallen tussen Oost en West worden wij in Nederland aangevallen door een oehoe. Oehoe. Rek het een beetje uit en het klinkt inderdaad om te janken.
Een andere kwestie is die van de aardbevingen in Groningen.…
De grote Oehoe, ons grootse familielid heb ik een paar week geleden nog gesproken en nu doet hij net of ik melaats ben. Hij vliegt langs en groet even met een jolig joehoe joehoe, en weg is ie - gevlogen. Voorheen kwamen er velen langs voor advies en ik probeerde ze altijd van dienst te zijn.…
Een uil liet zijn bekende oehoe horen. Een schaap begon te blaten. Ik liep het bos in en koos het pad tussen de dennenbomen. Doodstil was het daar, geen zuchtje wind. Af en toe hoorde ik een vogeltje kwetteren. Ik dacht die zullen mij wel verwelkomen. Plotseling hoorde ik een stem zeggen:
Hé, zuip je nog zoveel?…
Buiten zong een dronken gezelschap een Doe Maar lied en mijn mobiel gaf aan, dat S10 elfde was geworden met haar simpele oerklanken-spuiende ge-oehoe en ge-aha. De onderstaande foto toont mij trouwens met Lavinia Meijer, tijdens de avond voor de Chocoladefabriekavond. Moet kunnen, want in mijn hoofd loopt alles ook niet synchroon aan de tijd.…