Alle inzendingen over Praten met gevoel...

'Lieve lieve Walter, denk eens aan mij, je bent net thuis en praat alweer over weggaan, je bent nog zó jong, je hebt je school, werk en ander verplichtingen hier.' Je haalt je schouders op, niet erg volwassen, hoe dring ik tot 'm door, wat zijn z'n plannen, werken of...?…

Jullie raken weer aan de praat. (Het gevoel zit in je hoofd niet meer in je buik of in je hart. Je speelt op veilig.) Het einde is in zicht: Die avond was er vuurwerk in de stad. Je vriendenkring had besloten om er gezamenlijk naar te gaan kijken met een fles champagne in het veld.…

Over zelfdoding praat je niet.…

Wie verkreukeld op de wereld komt, moet in zijn latere leven leren strijken.…

Zolang er nog steeds oeverloos geouwehoerd wordt, kunnen we wel vergeten dat er een ' gewoon' gesprek ter tafel komt.…

Ze vroeg me: heb je even tijd voor me en ik zei natuurlijk, kom maar, de deur staat open. Ze was er zo, alsof ze achter de deur had gestaan. Ik wil zo graag gewoon, gewoon zijn zei ze en ik liet haar. Hier ben ik gewoon, gewoon zei ze, maar daar, daar wordt zo op me gelet dat ik niks zeggen kan, daar wordt naar me gekeken alsof ik anders ben. Ben…

Uitgepraat ben ik: leve de pen en ‘t toetsenbord!…

Van nature, ben ik een prater, of praatster net zo je wilt, ook ben ik een schrijfster, vrouwelijk en wel. Soms lastig want er zijn van die uitdrukkingen die zich niet laten ver vrouwelijken zeg maar. Maf begin van een column, ja misschien wel, maar weet je, als niemand er iets over zegt, dan doe ik dat wel, heb ik niet zoveel moeite mee. Ik zeg…

Zo deed onlangs een buurman mij de volgende suggestie: “*Je moet minder praten*”. Ik was er niet door verrast, want sedert mijn hartinfarct praat ik nogal nerveus en vooral veel. Ik legde hem de situatie daarom uit. – “Dat bedoel ik niet, je mag zoveel praten als je wilt maar *je moet daarbij niet teveel ongevraagde informatie weggeven*.”…

Heel veel praten, weinig zeggen, je hoort hen blaten, elke dag. Is de waarheid echt zo schokkend, dat je die niet horen mag?…

Gelukkig deed ze het en omhelsde de beuk en gaf hem zoentjes en praatte tegen de boom. Je moet het zo zien, de boom praat niet terug, maar je voelt het wel. Het is je geest die zo werkt. Bomen stralen namelijk energie naar je uit en dat maak je rustig. Zelf doe ik het ook.…

De wind ruist door de bomen en geeft een leeg gevoel. M’n gevoel word kouder en dat uit zich in kippenvel. Hoi pappa… Zachtjes begin ik te mompelen. Ik wil contact, ik wil praten. Streng probeer ik de visualisatie van jouw beenderen in de koude grond te verdringen. Harder praat ik nu, nog steeds een beetje opgelaten om me heen kijkend.…

Achter iedere gedachte schuilt een gevoel.…

Want zoals Salvador zelf terecht opmerkt: muziek is gevoel.…

Even dacht ik dat je mij wilde versieren, met een veel vrijer gevoel voor emoties dan ik tot dan toe had gekend. Het zal achteraf wel de dag zijn geweest, en het gevoel van wind en zon, waardoor we zo grenzeloos begonnen te praten.…

Dat van die mensen die zoveel praten, maar zo weinig zeggen. Wat zijn ze van plan? Dat wat mijn zintuigen lijken waar te nemen, maar wat niet is. Dat is wat ik bedoel! Gezond verstand? Ik koers vooral toch maar op het gezonde gevoel.…

Dat nare onrustmakende gevoel, wanneer je nu nog niet weet wat ik bedoel, dan ben je een uitzonderlijk, fantastisch ongelooflijke bofkont want dat gevoel, heeft volgens mij iedereen wel een keer in zijn greep, of heeft het op zijn minst gehad. Ken je dat gevoel niet?…

Bij degene die merkt dat de euforie tijdens de begeerte na vervulling in menig geval al snel in een gevoel van gezapige vanzelfsprekendheid verandert, zou periodieke onthouding wonderen kunnen doen.…

Dat van die mensen die zoveel praten, maar zo weinig zeggen. Wat zijn ze van plan? Dat van zo maar moeten geloven in iemands blauwe ogen. Op gezond verstand weet ik het niet hoor. Dat is wat ik bedoel! Ik koers, denk ik, maar op het gezonde gevoel.…

Toen ik ‘s avonds terugreed naar het westen, was er een item over generalissimo Franco op dezelfde, steeds vager wordende Duitse radiozender, waarin werd verteld dat deze dictator ‘geen enkel gevoel had’. Hij was van ijs, wat gevoel betreft.…

Ik crash op de kortsluiting tussen de vele lijnen, die verstrengeld liggen rond de omhelzing van het non-verbale, waarbij de naaktheid van het lichaam, in maanlicht, op het rimpelend vijveroppervlak weerkaatst en zilverig doorschijnend wordt. "Je me sens nue comme un verre vide...!"…

Ik vertrouw op mijn gevoel en dat liegt nooit. Stress is maar mijn idee een opeenstapeling van afgeweerde momenten. Laten we het een levenskeuze noemen. Het gevoel tastbaar maken is misschien filosofisch gezien een gedurfde onderneming. Want in wezen is gevoel iets, wat niet bestaat. Niets dus, zou je kunnen zeggen.…

D'r is nog niemand geweest die mijn gevoel voor jou heeft laten vervagen. Elke keer dat ik even figuurlijk thuis wil zijn, moet ik aan je denken. En dan mis ik je. Praten met je, lachen met je, kijken naar je, houden van je. Ik mis je. Denk jij ook wel eens aan mij? Mis je mij ook wel eens?…

Een tijd lang heb je het gevoel gehad dat al het leed van de wereld op jouw schouders terecht kwam, nu je er over bent gaan praten blijkt dat jij niet degene bent die de problemen moet oplossen. Er zijn altijd mensen die onbekommerd klagen, vaak tegen mensen die het nog veel slechter hebben dan zijzelf.…

Toen dook een nieuwe vraag op: waarover praat je eigenlijk met zo’n beroemdheid? Hoe begin je? Daar kwamen we, ook na lang natafelen, niet uit. Stel je eens voor dat zo iemand echt in je kamer op de stoel zit. Het zou misschien toch wel een beetje ongemakkelijk kunnen zijn.…

Liefde zal er dan nooit wezen, iets in je maakt me sterk en toch ook gevoelig om dat wat je uitstraalt! Praten dat zou ik graag met je doen maar helaas! Of ooit de tijd eens zal mogen komen? Zal je nooit kunnen haten.…

Praktische hulp is ook goed en bovenal het gevoel van liefde. Dit houdt mij gaande en hier kan ik mij mee uiten en maakt mijn leven waardevol. De macht en onmacht van de taal is zoals het leven zelf. Eind…

De Groene Amsterdammer beweert deze week dat zware crisisjaren niet vanzelfsprekend tot lichte grappen leiden. Ik vind deze lichte crisis maar een zware grap.…

Praten is nog geen communiceren, praten dat kan iedereen wel in meerdere of mindere mate. Maar communiceren dat moeten de meesten nog leren. Want communiceren kan alleen als men contact maakt met de ander.…

Praten is een vak en communiceren is een kunst.…