Door het aloude spionnetje, oftewel vensterspiegeltje aan de buitenkant van het raam, kon je vroeger de straat overzien en ook wie er voor de deur stond. In de grote ronde spiegel zal ik mijzelf en de studenten met hun beeldschermen weerspiegeld. Mijn gedachten dwaalden af naar eerder die week.…
En ik moet toegeven: soms gluur ik door het spionnetje in de deur en zie Anouk thuiskomen en vertrekken met mij onbekende bestemming. Mijn onbekende buurvrouw zou zo welkom zijn voor een kop koffie maar we zullen vermoedelijk voor altijd vreemden blijven die in brute anonimiteit hun eigen weg gaan.....…
Door het spionnetje herken ik de vrouw die ik jarenlang niet meer gezien heb. Wel hadden buren me verteld dat ze de afgelopen dagen in een nabijgelegen gehucht werd gesignaleerd. Ik ontgrendelde, ze keek me aan alsof haar komst heel gewoon was en ik wist dat ze, om uiteenlopende redenen, alsnog toenadering zocht.…
“Jij bent als mens opgesloten in een ruimte met blinde muren, door een spionnetje in de wand zie je een stukje van de schepping en met beperkte informatie fantaseer je een wereldbeeld. Je bent niet in staat de werkelijkheid te zien, want jouw niet verlichte geest is van een lagere dimensie als het universum”.…
Ook wij hadden nog een oud spionnetje in de vijf centimeter dikke voordeur, maar konden er, hoe ingespannen wij ook tuurden, al lang geen voorwerpen of personen meer herkennen. Tijd dus voor een rigoureuze, moderne en digitale vernieuwing, de woninginbraak van 2013 nog vers in ons geheugen.…
‘Zeg Frans, heb jij misschien nog ergens een spionnetje? Ik kan geen moer zien op de gracht, als ik binnen zit.’
Daar moest Frans even over nadenken. ‘Nou, nee, die dingen worden niet meer gemaakt.’ Hij krabde zich op het hoofd. ‘Maar als je even naar hiernaast gaat, bij Stien. Die heeft zo’n ding nog wel.’…