Alle inzendingen over Tand Best bij VGZ

Best frustrerend, zo'n Tand Best verzekering bij VGZ. Tand Best vergoedt 1000 euro per jaar, dus daar zat ik allang niet overheen, ook omdat de bovenstaande rekeningen de eerste rekeningen van 2015 zijn.…

Ik ben mijn hele leven al verzekerd bij het VGZ en ben verbolgen over de toonzetting in uw aanmaningen. Ik vind het zeer ongepast dat u ook al zo snel 15 euro aan mij in rekening brengt voor aanmaningskosten. U schaart mij al veel te snel onder de groep wanbetalers. Weet u niet meer dat ik al die jaren altijd netjes de rekeningen heb voldaan?…

Dit in tegenstelling tot de grote 4 (Achmea, Menzis, VGZ en CZ) waarbij winst het belangrijkste oogmerk dreigt te worden en waarbij een tweedeling in de maatschappij steeds meer aan de orde komt.…

Ik zou graag zo oud willen worden dat ik niet meer met de bek vol tanden sta.…

Wie last heeft van ruwe ellebogen moet beter zijn best doen om minder zijn best te doen.…

Als ik vroeger een tandje of kiesje verloor, werd mij het mooie sprookje voorgehouden van de tandenfee. Deze toverdame kwam ’s nachts aan je bed om het tandje of kiesje om te ruilen voor een centje. Ik keek dan vol verwachting de volgende morgen onder mijn kussen en telkens lag daar netjes de verwachte 10 cent. Wat voelde je je rijk! Met het centje…

Die Bokito springt helemaal op tilt bij al die ontblote tanden! Ja, beste lezers het is weer zover. Onzekere en goedgelovige mensen laten zich behoeftes aanpraten door jongens die nog net iets gladder zijn dan hun tanden. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: Accepteer het nou!…

De beste keeper staat achter het doel.…

Onze God is de beste, aldus de Positivo's.…

Een meisje dat, met vaste hand, haar beste vriend begeleidt naar het nakende avontuur. Een zwarte “spring in ’t veld” die, met wat lichte bijsturing, gedwee volgt. Zij is trots op hem, hij bewondert haar mateloos en kwispelt vrijpostig met zijn pluimstaart, terwijl hij haar onafgebroken in de gaten houdt.…

Het prinsesje woonde in een paars paleis met zeven oranje torens. Het paleis had honderd ramen met meer dan duizend ruiten. Die waren zo vuil, niemand keek er ooit naar buiten. De koning was een norse dikke man die deed zijn taak, dat is regeren, en hij las de hele dag belangrijke papieren en tekende ook vaak. De koningin was de hele dag druk…

Woest was ik en dat ben ik echt niet gauw. Het leek of ik in een soapserie terecht was gekomen. En ik had helaas niet de rol van kwade genius. Kan een mens zomaar iemand uitschelden, woorden verdraaien en vervolgens in één adem zoete broodjes bakken? Het maakte me misselijk en ik voelde mijn benen trillen, mijn maag keerde zich bijna om. Vastbesloten…

Op 12-jarige leeftijd moest ik eens heel vroeg naar school, ik had geen idee waarom. Op school aangekomen stond het hoofd der school al op mij te wachten en wenkte dat ik snel moest komen. Verwonderd zag ik dat er verder geen kinderen op het plein waren en de meester liet mij binnen in het kamertje. Dat kamertje was het heilige der heilige, dat alleen…

Op een mooie zonnige morgen werd ik mij bewust van een uit de hand gelopen conflict. Nu hoefde ik me er niet noodzakelijkerwijs mee te bemoeien, maar enige bemoeizucht kan mij niet ontzegd worden en dus stapte ik kordaat erop af met een houding van: laat mij dat varkentje even wassen! Waar ik de euvele moed vandaan haalde en wat mij verder nog bezielde…

Mijn beste vriendin Carry was enig kind, had een oom en tante in Amerika en kreeg als eerste een echte Barbiepop. Zo één met een metalen standaard waar de pop elegant in kon hangen en zelfstandig kon staan. De Barbiepop had een groene baljurk aan met een satijnen lijfje en de rok was overtrokken met tule.…

Af en toe brulde ook ik van de zijkant vakkundige aanwijzingen, want ik behoor graag tot de beste stuurlui aan de kant. Zo nu en dan waande ik me in een soapserie! Ik mag wel zeggen: ik heb weer geweldig genoten! En o ja, niet onbelangrijk, de wedstrijd werd door ons gewonnen.…

Ach, ze wilden zo graag een poes en riepen: Hè, mam, toe nou! Ah, waarom nou niet? Nou, dat was voor mij helder en klaar, ik had geen zin in een klein vies katertje dat steeds maar overal op of tegenaan pieste. Nee, voor mij hoefde het helemaal niet! Maar ja, zij waren met twee en verbazend vasthoudend. En op zekere dag, vermoedelijk in een vlaag…

Okee, ik zal het maar eerlijk opbiechten. Het viel allemaal niet mee, want we moesten er een half uur van tevoren zijn en er stond al een enorme rij te wachten. Het schoot ook allemaal niet op en bovendien was het koud en het begon te miezeren, daar werd ik dus niet vrolijk van. Ik had onmiddellijk spijt dat ik gekomen was, maar toen begon een aantal…

Het derde loket Administratie bijhouden is niet echt mijn favoriete bezigheid, daar heb ik het volgende op gevonden: ik heb een map aangelegd ‘Nog te doen’. Dat geeft een opgeruimd gevoel totdat de map bijna uit elkaar barst. Dan geeft het weer rommel die nodig opgeruimd en uitgezocht moet worden. En daar gaat het meestal mis, ik krijg bijvoorbeeld…

Tien lege dozen heb ik om te vullen en ik kijk wanhopig om mij heen, waar zal ik beginnen? Verstandig lijkt me in de keuken en daar neem ik een aantal pannen, borden, soepkommen en bekers en stop die samen met handdoeken en theedoeken in de eerste doos. In de kast in de kamer liggen liedboeken en bijbels, een naaidoos, veel foto’s , een verbanddoos…

Wat hebben we er naar uit gekeken, wat werd er gemopperd over het weer. Zo slecht was het nog nooit eerder geweest. En ik optimist bleef maar herhalen: dat houden we nog te goed! Had ik mijn mond maar gehouden, want ik geniet van een zonnetje in mei. Laat mij een uurtje in de zon genieten en ik ben bruin. De verdere zomer kunt u mij in de schaduw vinden…

Tussen brandnetels, distels en bramen vonden ze hem. Twee vriendinnen die een eindje gingen skeeleren, zij rustten toevallig aan de kant van de weg. Ze hoorden iets achter zich in de sloot, een klagelijk geluid. Ze vonden hem zo zielig en namen hem liefdevol mee naar huis. Ze waren veel te vroeg thuis en stonden plotseling voor me met een grijs…

Na onze reis door Zuid-Engeland aanvaardden wij de terugreis. We werden om tien uur aan de Ferry verwacht, waren dan ook ruimschoots op tijd. We konden om negen uur inschepen. Dat viel mee en ik haalde opgelucht adem. De overtocht verliep vlot, er was weinig wind en weinig deining. Iedereen hing op de banken te lounchen, hoewel dat woord toen nog…

Door Nederland zwerft een aantal journalisten met €5 op zak, misschien wel met meer, maar ze mogen per dag niet meer besteden dan genoemd bedrag. Ze testen de gastvrijheid van de Nederlanders en schijnen van deze en gene boterhammen, drank, chocoladerepen en fruit te ontvangen en ritselen hier en daar een slaapplaats. Onder het artikel dat ze elke dag…

Ik las het deze week toch echt in de krant: de aarde brengt genoeg voort om iedereen te voeden. En ook gelezen deze week: zoveel procent van het voedsel in Nederland wordt weggegooid. Tja, ik kreeg het met de paplepel ingegoten, voedsel mag je niet weggooien. Nu hadden ze thuis makkelijk praten, want we hadden kippen, koeien, varkens, katten en…

Kleine Anne kwam op vier-jarige leeftijd naar de basisschool. Het meisje had prachtig lang haar, golvend en gitzwart. Ze had een hele lieve verlegen gimlach. De eerste schooldag werd ze door haar vader en broertje Andreas gebracht en ze maakte kennis met kleuterjuf Marleen. Die zei dat ze blij was, dat Anne bij hen in de klas kwam. "Zeg maar, dag…

Anne kwam in een combinatieklas, een heel kleine groep 3, groep 4 en groep 5. Over de problemen van Anne had juf Ina van haar collega Marleen gehoord en Ina kende Anne en haar broer Andreas en haar jongere zusje Alice, want ze woonden bij haar in de buurt. Juf probeerde haar aandacht over alle 3 de groepen te verdelen, maar de meeste aandacht ging uit…

Anne kwam in een combinatieklas, een hele kleine groep 3, groep 4 en groep 5. In het begin deed Anne niet mee met het lezen, dus vroeg juf haar mee te doen. Vervolgens vroeg juf Ina haar om met haar mondje de letters en het woord te vormen, zodat juf kon zien dat ze met de klas meedeed. Zonder geluid. Boekjes gingen mee naar huis en daar liet ze horen…

Voor de zekerheid heb ik ze nog eens heel secuur geteld en het waren er negen, dat weet ik zeker. Dat aantal verbaasde mij in hoge mate, omdat ik toch een even aantal mocht verwachten. Maar meer nog bevreemdde het mij, dat geen één bij een andere paste. Zeer merkwaardig. Nu had ik wel goede hoop dat het een volgende keer in orde zou komen, maar helaas…

Als ik dan toch naar de diëtiste moest, kon ik mezelf best nog eens goed verwennen met chocola, drop en een patatje met. Toen ik eindelijk bij de diëtiste kwam, was ik helaas 4 kilo aangekomen. We bespraken mijn eetgewoonten en zo ontstond een lijstje wat te eten en wat achterwege te laten.…