Alle inzendingen over VERDWALEN

De meeste christenen gaan met Kerst naar de kerk, ook al doen ze er verder niks aan. Wij eten met Pesach matzes, en op Grote Verzoendag blijven we thuis. Een sjoel zie ik eigenlijk nooit van binnen. Je zou dus kunnen zeggen dat ik niet joods ben opgevoed. En ik zou je niet eens ongelijk kunnen geven, want ik kan geen letter Hebreeuws lezen. Ik kan nog…

Daarom kan hij bijvoorbeeld niet verdwalen. Hij is namelijk altijd hier. Bij zichzelf. Anderen kunnen heel goed verdwalen – zij kunnen Teigetje dan niet vinden of zoeken iets anders wat ze belangrijk vinden.…

Het was een late wintermiddag. Erik, het zesjarige zoontje van de boswachter, dwaalde alleen in het bos rond. Telkens schoot hij met zijn vingers een breed, rood elastiek weg. "Oh, daarnet trof ik een paaltje. Maar nu schiet ik nog verder... Klets! Tegen een boomstronk aan. Tjonge, eens mikken op die ree, daar in de verte. Jammer, dat dier springt…

Het zou er voor zorgen dat een mens niet zo vaak in zijn eigen pijn hoeft te verdwalen. Het leven is een doolhof. Een doolhof van ontelbaar veel snelwegen. Je kunt een afslag missen, afgesneden worden en zelfs op cruise control rondtoeren. Het leven is doolhof van ontelbaar veel snelwegen.…

En ze liet je niet verdwalen, steeds weer op dezelfde plek, waar het verdriet aan regendroppels is blijven hangen. Het zou iets zijn van ik heb haar ook gekend, maar ze is nog altijd in ons midden. Zelfs na haar dood spreekt haar stem tot de geest. Het is nu te laat voor een eerbetoon.…

kijk hem aan, mijn ogen vol passie vertellen hun diepste geheimen, verraden verlangens, die bij elke stap steeds verder naar boven drijven en zwijgzaam meedeinen op het ritme van mijn wellustige lichaam waar parels van zweet in schaduw schitteren woorden verstommen, als muziek plotseling stopt voel ik zijn hand in de mijne, ik zwijg, geef me over, verdwaal…

concentreren om het gesprek te kunnen volgen en op de juiste momenten op een intelligente manier ja en nee te knikken)…..dacht ik aan de lessen moraal van mijn moeder die keer op keer mij streng toesprak als ik weer eens als een jonge hond een getrouwde vent wilde bespringen, en besloot ik mij dit keer als een zeer goed opgevoede dame te gedragen en niet te verdwalen…

Wanneer mijn eenzaamheid in stukken breekt op een dag zal mijn schaduw mij niet meer achtervolgen en mijn hart als een doos vol gevoelens niet meer verdwalen in een bibliotheek van onvervulde dromen maar eerder ondernemen tot zelfs reizen naar diepe en verre bestemmingen.…

Wel neemt hij hem mee als hij naar buiten gaat bang om te verdwalen en in de auto bang voor pech en belt soms nog iemand uit een lang verleden want veel mensen kent hij niet. Hij belt eenmaal per dag met mama via de vaste telefoon.…

Ik ben dankbaar om jouw mooie rondingen, die ik zacht en met eerbied aanraak vooraleer we samen werkelijk verdwalen in het melodieuze spel... en ik verdwijn in jouw speelse klankenkleur.…

Vergeten der talen, verdwalen. Verdwalen in een land zonder talen, wetten, wetenschap.…

Ik heb het gevoel alleen maar meer te verdwalen. Houd ik dit vol? Moet ik het volhouden? Ik moet je loslaten. Geen aandacht en genegenheid meer vragen, maar die ook niet geven. Wachten op de eerste stap, de eerste stap van jou. En als die gezet is? Dan ben ik weer vlakbij het eind. Maar ik kom er niet, ik kom er niet.…

om me zelf weer te zijn ik kom weer terug harder dan ooit eerlijk zal ik altijd blijven maar kan een vrouw ooit nog mijn hart krijgen durf ik dat nog wel aan dat risico te nemen om mijn hart weer te geven en me zelf weer dat zwaktepunt te geven ik zie het wel het lot brengt goed of slecht voorlopig overleef ik het wel de goede weg die vind ik wel verdwalen…

Hij ontdekte de beste schuilplaatsen, maar ook de totale vervreemding, het eindeloos verdwalen in zijn verzonnen, grappige maskeraden, zonder ooit nog te kunnen ontsnappen aan dit dichtgemetselde spookhuis.…

Moet een kind op leeftijd het schip verlaten of kan bij plaatsgebrek na het thuisloos zijn, het verdwalen men eerst een ontvangstcomité bouwen zodat men opnieuw een thuis kan beschouwen., een modern klooster bouwen?…

Binnen de formele deuren, waar ik zelf de naam moet lezen om niet in een andere kamer te verdwalen, vindt “Fleur” blindelings haar weg, heen en terug, in het woon-en zorgcentrum. Zinsneden, klanken, een andere geboorte aankondigen, soms met een klagende roepstem. Verdwalend in kamers. De geur van bloesems ontbreken.…

Vreemde ruimtes, vreemde mensen en vooral de verdwaling. Op zoek naar iets, waarin ik de weg niet kan vinden. Ik wil hardlopen, maar het is net of alles in een vertraging gaat, een soort horrorfilm. Ik wil mensen bereiken, maar zij willen dat niet en ik roep en schreeuw naar hen: 'hier ben ik, hier, zien jullie dat niet?…

Een ingebouwd navigatiesysteem bezit ik niet en zo kan het gebeuren dat ik wederom verdwaal in het ziekenhuis! Jawel, achteraf was ik er op de verkeerde verdieping uitgestapt, maar dacht: dat ze die afdeling wel weer terug hadden gezet op het oude vertrouwde plekje! Niet dus.…

Na vaak overstappen, zoeken en verdwalen was ik toch keurig op tijd voor mijn afspraak. Een stille oprijlaan en een deftig groot pand. Er stonden veel namen op het bellenbord. Ik drukte op de juiste bel, maar niemand deed open. Geen enkel geluid; ik kon door geen enkel raam naar binnen kijken. Had ik me vergist in de datum?…

Bel je de belastingtelefoon om hulp dan verdwaal je in een vicieuze cirkel van voorkeuzemenu’s en al of niet computergestuurde stemmen die je sommeren je burgerservicenummer bij de hand te houden en je vertellen dat het nu eenmaal zo in de regels staat en je vragen of je verder nog vragen hebt en je anders een prettige dag toewensen.…

Iemand die 100 keer kans ziet om de fout in te gaan en vervolgens verdwalen in details...krijgen we dat weer; dit is je laatste kans, want anders? Hebben wij het hier niet over een boete die je uit kunt zitten, dan is niets te gek of het loopt wel los. Mag je niet meer doen hoor...omdat jij het zegt?…

Zien door de bomen het bos niet meer en verdwalen in de jungle van de webcratie. Pech gehad, zegt de overheid die zich niet kan indenken dat niet iedereen ict nerd is. Als je geen digitale aangifte doet, word je opgeschrikt door een zware plof. Gooit een hangjongere een rotje door de bus? Neen, het is De Blauwe Envelop die op de mat valt.…

De klant kan nog wel bellen maar dan kost het wel 30 cent per minuut en kom je in een eindeloos voorkeuzemenu terecht waarbij je kans loopt te verdwalen in een eeuwig doolhof begeleid door een zoetgevooisde computerstem afgewisseld met muzak. Nou mag ik niet klagen.…

Via een vraag en antwoordspel met de OV servicedesk, achtereenvolgens Anja, Bert, Corinne en Mohammed, verdwaal je in een digitaal doolhof. Ja, de elektriciteitsleveranciers zijn blij met de OV-chipkaart. Geen internet? Dan kun je naar je teveel betaalde euro’s fluiten.…

Als deze daarop reageert, omdat er nog steeds iets niet duidelijk is, verdwaal ik in het woud van mijn systematisch opbergsysteem. Vanuit welke map had ik de mail ook weer verstuurd? Actueel? Belangrijk? Of was het toch misschien Lezen? Geen flauw idee! Waar heb ik die eerste mail in vredesnaam opgeslagen?…

Maar da's een ander verhaal, aankomen in dat immense pand, want als we het hebben over een groot pand, dan moet je mij daar echt niet alleen achterlaten, ik verdwaal, absoluut.…

Het was een sereen avontuur om in haar tekening te verdwalen. Dikke zwarte lijnen waren het geweest, die de heuvels betekenis gaven, met dat elegante handschrift dat zo kenmerkend was voor haar talent. Ze had even gedacht aan waterverf, maar koos toen toch voor kleurpotloden.…

Het blijft een verdomd mooi stukje wereld, waar je als mens kunt verdwalen in de geschiedenis.…

Hoe slecht moet je zicht zijn om hierin te verdwalen? Aan het aantal datingbureau´s te zien niet zo erg. Dolende zielen op weg naar Dante´s Purgatorium, maar van Goddelijke Komedie is hier geen sprake. Wat wil De Mens? De Mens wil delen.. En zich vermenigvuldigen. Oké.…

Mooi bos, groot bos, enorm bos, waar je in kan verdwalen. Prachtig, vooral nu, nu de varens volop zijn uitgerold en alle spannende geuren uit de grond en de vegetatie je om de neus vliegen. Telkens andere paadjes kiezen, eindeloos variëren. Vooral de hond vindt dat spannend, maar wij ook. Af en toe heeft ie geen zin om mee te gaan.…