Alle inzendingen over Voorthuizense herinn

In de Voorthuizense tijd werd Addy opgenomen, vanwege een psychose, ik zat op de PAAZ-afdeling in het ziekenhuis te Amersfoort en mijn jongste broer Gustaaf kreeg psychische klachten vanwege het uitgaan van zijn relatie met Roelienke, een hoogst aardig mens. Hij werd kledingverkoper in chique zaken te Londen en Düsseldorf.…

Vreemd dat sommige gebeurtenissen je levenslang bijblijven en tientallen jaren later nog steeds in de herinnering blijven opduiken. Een voorval dat eigenlijk niets voorstelt maar dat mij blijkbaar toch diep geraakt heeft, is het volgende. Ik was een jaar of tien en met een schoolreisje ergens naar toe, ik meen dat het Schoorl was maar zeker weet ik…

Het was in de lente van het jaar 2008 dat ik op toevallige wijze in contact kwam met de heer C. uit de Bellinistraat in Tilburg. Onze voorouders hadden betrekkingen met elkaar onderhouden in een verre, vooroorlogse tijd; betrekkingen waarover ik tot op dat moment niets wist. Een geelkoperen paraplubak was daarvan de stille en enig overgebleven "getuige…

Mijn vroegste herinnering is de haan. Als peuter hielp ik op mijn manier mijn moeder met van alles en nog wat. Het leukste was kippen voeren. We hadden een koppeltje kippen met één haan, een heel grote witte. Hij was ongeveer net zo groot als ik zelf was. Als ik er aan terug denk zie ik mijn moeder weer voor me. Ze had donker opgestoken haar, donkere…

Begin september. Het kindergekrijs en -gejoel op het pleintje in mijn buurt rond halftien in de morgen mis ik reeds sinds de eerste schooldag. De autobus slokt de kinderen nu al om halfacht op. De oude diesel sputtert amechtig de straat uit. De enkele moeders blijven onder elkaar nog wat keuvelen. Die met de chador haasten zich naar hun man terug, wellicht…

Het is zondag. We zijn met de auto op weg naar Base G, een Bounty-strand aan de Stille Oceaan dat in de WO II door amerikaanse troepen werd gebruikt als een landingsplaats. Picnic, vaste prik op zondag waarbij we mochten kiezen uit het strand van Base G met zijn koraalriffen, of de bergen in naar een zwembad met ijskoud bronwater, een gigantisch meer…

In dat jaar werd aan het bonte gezelschap van de leraren toegevoegd: de heer O. Op een dag stapte hij ons leslokaal binnen en begon zonder omwegen of aarzeling fluks het Griekse alfabet op het schoolbord neer te kalken. Dit kordate optreden luidde het begin in van onze vele uren met hem en in het "papieren gezelschap" van onder anderen zijn favoriete…

De Sacramentskerk met haar boogvormige ramen herinner ik me uit mijn jeugd. Van binnen was zij mooi en schitterend als in de mist van mijn bijziendheid het hele panorama van bloemen, kaarsen, gouden beelden en andere parafernalia vervaagde en zich vermengde als verfklodders op een schilderspalet en werd tot een haast impressionistisch vlekkerig schilderij…

Voordat ik een benedictijnse postulant in Egmond-Binnen werd, heb ik nog geprobeerd om een ziekenverzorgende te worden. De opleiding was in een schoolgebouw in Veenendaal, terwijl mijn huurkamer in Driebergen was, in een zijstraat van de Hoofdstraat. Driebergen is een landelijk dorp met een gemoedelijke sfeer en dat lag me wel. De schrijfster Jenneke…

Het gebouw waarin wij - scholieren - de eenmalige, kwetsbare jaren tussen onze puberteit en volwassenheid grotendeels doorbrachten was ten tijde van haar oplevering tijdens de dertiger jaren een opmerkelijke noviteit in onze woonplaats en een prototype van "Nieuwe Zakelijkheid"; aan langgerekte gangen lagen de eendere lokalen en helemaal aan het eind…

Jouw hand lag in de achterkant van mijn nek. Haar warmte is nog voelbaar aan de onderkant van mijn schedelhuid. Jouw vingers zochten een weg door mijn haren, alsof ze op zoek waren naar de gedachten die door mijn hoofd dwaalden . Misschien weet je het nog niet, maar toen je mijn hand aanraakte raakte je ook mijn binnenwereld aan, mijn hart en ziel…

Ik wist dat ik eens de reis zou gaan maken en moest gaan maken: de reis naar de wijk van de stad waarin we zo lang gewoond hadden; de reis naar het kleine arbeidershuisje dat ik nog een keer wilde zien en dat het schouwtoneel was geweest van mijn jeugd en van zoveel onvergetelijke gebeurtenissen.... De "Arriva"-bus doorkruist eerst de straten van…

Marcel Proust is beroemd geworden met een Madeleine-beschrijving. Een bedlegerige tante geeft hem een Madeleine bij een kopje dampende bloesemthee. Een Madeleine is een schelpvormig sponscakeje met amandel en citroenrasp. Nadat Marcel de Madeleine in zijn thee heeft gedoopt, proeft hij heel intens van de zoet-frisse smaak, waardoor er een explosie vol…

De Sacramentskerk met haar boogvormige ramen herinner ik me uit mijn jeugd. Van binnen was zij mooi en schitterend als in de mist van mijn bijziendheid het hele panorama van bloemen, kaarsen, gouden beelden en andere parafernalia vervaagde en zich vermengde als verfklodders op een schilderspalet en werd tot een als het ware impressionistisch vlekkerig…

Op een kastje in mijn slaapkamer, het kastje dat ik van mama erfde, zit nog altijd de mokkabruine pop, genaamd "Bella" die ik eens, in mijn verre, voorbije jeugd in de etalage van een speelgoedzaak gezien had en die Sinterklaas mij toen gebracht heeft. Bella draagt een kunstig gebreide donkerblauwe maillot, voor altijd een herinnering aan tante…

Achter het arbeidershuisje dat wij in die jaren bewoonden, strekte zich een tuintje uit met helemaal achterin "onze" berkenboom met haar zwart-witte bast, door mama teer gekoesterd. Ze had ons de namen van de kwetsbare, lieflijke bloempjes geleerd: ereprijs, hondsdraf, vergeet-mij-nietje, boterbloemen en die bloemen kweekten we ook in het tuintje op…

Het is een kleine woning, ergens verscholen achter het kosmopolitisch aandoende lint van de Korvelseweg dat de stad doorkruist, doorsnijdt. Daar heb ik hem getroffen, de nu gepensioneerde tekenleraar. Zijn carrière ijlde voorbij als de stormachtige wind aan het lyceum waar sinds jaar en dag de portretten de wand sieren van hen, die niet meer zijn…

Aan de rechterkant van de snelweg richting Leeuwarden ligt het Heerenveense Oranjewoud, waar ik iets van twee jaar in de laatste villa aan de Prinses Marijkelaan heb gewoond. Mijn vader was de predikant van de gereformeerde De Sionskerk in Heerenveen-Zuid. Op mijn slaapkamer zat ik vaak te tekenen, want ik volgde een schriftelijke tekencursus uit…