Alle inzendingen over afscheid vriendin incident

Dit mogelijke incident bleef voortaan altijd onduidelijk, onbegrijpelijk en onnaspeurlijk voor mij. Het had ons voorgoed van elkaar vervreemd. We hadden voordien nog gespeeld met onze Barbie- en Midge-poppen en de Hanky-Panky gedanst in het patronaatsgebouw. Dat alles was nu voorgoed voorbij.…

Ze hadden wéér afscheid moeten nemen; toch leek de dood van de bewoner van de andere kant bezien op een incident; zo onbetekenend en futiel na het zo immens betekenisvolle leven... De zwarte auto was voor komen rijden; de auto met de vanen aan de voorzijde en het lichaam, omwikkeld door een blauw kleed was erin geschoven....…

Later zag ik hem nog wel eens en als we elkaar herkenden, moest ik maar gissen welke sporen of indruk het incident, weliswaar na lange tijd nog had nagelaten in de voor mij duistere en ongekende regionen van zijn geheugen en persoonlijkheid.…

Aan elk verhaal zitten twee kanten, aan elke gebeurtenis eveneens, al is het soms moeilijk om de juiste goede kant te kiezen, voor zover dat kan dan natuurlijk, immers een mens gaat vaak af op de eigen intuïtie, ik dus ook, echt wel! Zodra namelijk het bericht binnenkomt dat ook het landelijke nieuws en de pers gehaald heeft over de jongen die door…

Moest het uur van ons afscheid uitgerekend komen op de Tilburgse Kermis? (Eens speelde je nog "Abschied vom Klavier" voor me op de piano die je sinds lange tijd niet meer aanroert....). Je wilde Tilburg nog eens aan je voeten zien liggen in de Hoog-gaat-ie - voor het laatst? Een mensenstroom kwam ons tegemoet.…

En hier heb ik afgesproken met mijn erudiete, bejaarde vriendin. Een wirwar van tafeltjes en stoelen op het terras, nu nog spaarzaam bezet naast een lange houten bank bezet met planken, die tevens zitplaatsen biedt. Het voorjaar kondigt zich al aan maar er zit nog kou in de lucht.…

Nou, ze konden wel twee incidenten noemen. Ik vond het kleine incidenten. Als iedereen ontslagen zou worden, die twee incidenten op zijn werk heeft in drie maanden tijd, wordt iedereen werkloos. Ik begreep ook niet waarom die incidenten niet uitgediept mochten worden. Het was duidelijk niet de bedoeling dat mijn vriend zich ging verdedigen.…

Ach het is maar een incident, dus laat maar.…

Het zijn geen incidenten. Het is het systeem, zegt Tjeenk Willink en ik kan dat alleen maar beamen.…

Wanneer is een incident een incident? Toen de Twin Towers instortten door een aanslag beraamd door Bin Laden werd er van alle kanten geroepen ”De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.”…

gestrompeld, ZIJN Regte Heide, vroeger decor voor zijn wandelingen met twee ruige, zwartharige honden, ZIJN honden Zo moest hij afscheid nemen, zo wordt hij betreurd en zo rust hij voorgoed onder de glanzend-zwarte grafsteen, niet op een dodenakker, maar in de tuin van mijn "vriendin"…

Was dit onze zwanenzang, ons "adieu", ons afscheid? Nu pas scheen ik met spijt in mijn hart te kunnen waarderen wat ik nooit gewaardeerd had: haar stille, zwijgzame, maar trouwe gezelschap aan mijn zijde, haar kameraadschap, haar op spaarzame en zuinige maar oprechte wijze aan mij toebedeelde belangstelling.…

Op jonge leeftijd afscheid nemen van een dierbare deed toen pijn, maar niet zoveel pijn als wanneer je je allerbeste vriendin verliest. Ook niet met je allerbeste vriend, dat doet pijn, afscheid nemen bestaat niet, natuurlijk bestaat het wel. Ze zeggen in de mortuariums toch niet voor niks: U kunt nu even afscheid nemen?…

"Abschied vom Klavier" speelde je eens voor mij, maar ik heb voorgoed afscheid van jou moeten nemen....…

Een klein vrouwtje met kroeshaar dat uitmondde in een klein staartje op het achterhoofd dat verklaarde "dat haar vriendin op sterven lag". Via haar mobiele telefoon deed ze de mededeling aan een mij uiteraard onbekend persoon dat hij (of zij) maar spoedig afscheid zou moeten gaan nemen.…

Ten afscheid van mij, haar levenslange vriendin, speelde zij eens nog "Abschied vom Klavier" voor mij, maar door grenzeloze lusteloosheid beroerde zij de toetsen van het instrument nooit meer tot aan haar stervensuur...…

Toen de herfstbladeren alweer ruimschoots de trottoirs bedekten, in de tweede herfst na mijn moeders overlijden, kwam ik haar weer tegen in de stad. Ik ontweek haar blikken en probeerde mijn gezicht een uitdrukking te geven van rouw of misnoegen over haar gedrag dat toch wel getuigde van harde onmenselijkheid en misplaatste wrok en rancune. Ik verbaasde…

Een nieuwe zomer legt zich over de wereld en vermoedelijk is dit de laatste zomer van haar leven... Zij hield zozeer van wat zij placht te noemen "die lange schaduwen" alsof haar hele vocabulaire dat toch gescherpt en bijgesteld was door haar jarenlange studie van de Engelse taal uit deze ene, geprefereerde, uitdrukking bestond. En zo hebben wij…

In mijn zwarte vitrinekast met de glazen deuren staat het beeldje, misschien aangeschaft op een rommelmarkt, voorstellende twee volumineuze vissen. ZIJ schonk het mij, ZIJ die nu de "verkorte" weg naar de dood in versneld tempo wenst te bewandelen en zij heeft er ongetwijfeld onze Rubensiaanse vrouwenlichamen mee willen symboliseren die wij vaak overgaven…

Ik heb tenslotte afscheid moeten nemen van de vriendin die ik in verre, haast voorgoed vergeten jaren voor het eerst had ontmoet bij de assertiviteitstraining, die later in een zolderkamer in mijn ouderlijk huis eens de hand aan zichzelf had willen slaan en die eens, lang geleden, de Oostenrijkse zomerweiden met mij beklom tijdens een fabuleuze vakantie…

We waren veertien jaar oud en ik herinner me nog dat mijn vriendin Lucia een zeegroen badpak droeg. In het zwarte water van de Bosbaan legden we een flinke afstand af met de schoolslag. Na dit evenement ben ik Lucia verloren, om ondoorgrondelijke redenen en tot mijn grote verdriet.…

Ze was een geschenk van een trouwe vriendin en toonde haar mooie exotische vergezichten en haar exacte tijdsaanduiding. Het Lenovo Chromebook zal een goede vervanging vormen zoals de ene mens vervangen kan worden door de andere, als men tenminste een zeker opportunisme niet schuwt.....…

Het is alsof de Natuur nu afscheid wil nemen van alle schoonheid, alle bloei en alle leven met een laatste opleving, een laatste uitbarsting. Maar wie wil werkelijk haar uitbundige pracht vernietigen?…

Echter ik vraag mij voor de zoveelste keer af of een dergelijk incident nu daadwerkelijk in de Tweede Kamer besproken zou moeten worden? Ik zou zeggen: neen. De Tweede Kamer gaat over “de grote lijnen” en niet over individuele gevallen.…

Er viel onlangs een kaart in de brievenbus, keurig verzorgd en met het logo erop van de organisatie voor maatschappelijke diensten waarbij mijn vriendin en oud-collega, die in een ver verleden naast me heeft gestaan als niemand voor of na haar, veertig jaar werkzaam is geweest.…

‘Ze is naar een Duitse lievelingsdichter van mij genoemd,’ zei ik altijd als men vroeg hoe ik aan haar naam kwam. ‘Mijn man heeft dat verzonnen,’ voegde ik er altijd nog aan toe. We stonden in de keuken en ze hield haar kopje schever dan ooit tevoren. Het zal toch geen tweede tia zijn, schoot er door me heen. ‘Ja,’ zei ik ‘dat valt niet mee joh,…

Amsterdamse Vrouw met Vriendin zitten voor het grote raam in de buurtkroeg. Ze lepelen uit glaasjes advocaat met veel slagroom. Hekel slaapt in één van de zakken van de colbert van Vrouw. ‘Gek word ik van mijn vent!' , zucht Vrouw. ‘Jaar in jaar uit hoor ik dezelfde verhalen!' ‘Tja' , zucht vriendin.…

Opeens wordt het je duidelijk: de tijd is gekomen om afscheid te nemen; tijd voor een nieuwe fundering Tijd voor een nieuw huis. Dus, lieve vriendin, als jij vindt dat het tijd wordt, maak dan een nieuwe start. Leg die nieuwe fundering aan. Maak gebruik van de leidraad zoals in de vier punten als hierboven omschreven.…

Tja, Knotje..ik ontmoette haar bij een bushalte. Eigenlijk was ik niet in een beste stemming, toen ik daar stond te wachten. Het regende en ik had net een gesprek gehad bij het RIAGG, waar ik niet zo tevreden over was. Ik was niet serieus genomen door de psych, dus balen..mijn gedachten waren ver te zoeken. Er kwam een vrouw naast mij staan, die mij…

Na onze zwempartij nam ik weer afscheid van Udenhout en van haar feeërieke kerktoren en arriveerde spoedig weer in Tilburg dat mij ogenschijnlijk hartelijk verwelkomde.....…