Het oudste meisje herinnert zich hoe de verpleegster hen het vers, getiteld "Vrouwke Misère" leerde, dat als volgt ging: "Vrouwke Misère, zo èrrem als Job, bewonde een schuurke zo klèn als een schop"
En de verpleegster deed met hen het kaartspelletje, een soort patience, met de kaarten met de rode en zwarte figuurtjes; harten, ruiten, klaveren…
Ooit ga ik aan een tafel zitten en schrijf hoe ze naar jong gras ruikt. De lentegeur die hangt boven dauw in een meiveld tussen dromende dorpen onder voorzichtig zonlicht, brengt haar als vanzelf bij mij. Niet dat het nodig is dit vast te leggen. Zij blijft toch wel licht geven. Ook als niemand leest dat ze dat kan. Het is mijn eigen donker dat hunkert…
(voor de heilige pater Damiaan (1840 - 1889))
Je bent geboren als Jozef De Veuster op 3 januari 1840 in Ninde, gemeente Tremelo. In een groot en statig huis. Je vader was Jan-Frans De Veuster (1801 - 1874) en je moeder was Joanna-Catharina Wouters (1804 - 1886). Je groeide op in een boerengezin met zeven broers en zussen. Op je zevende overleed je…
Mocht jij, hooggeachte bezitter van 'Une Saison en Enfer' uit 1873, deze woorden lezen, zou je dan zo vriendelijk willen zijn om een arme dichter uit het dikwijls zo koude, prozaïsche Holland een groot genoegen (voor hem van onschatbare waarde) te doen en zou je hem dan via de redactie van deze site willen uitnodigen, inderdaad, ik nodig mijzelf hierbij…
223
Bezig met laden