Het was een mooie lenteavond, nog vroeg in het voorjaar, nadat de kieviten waren gearriveerd, dat Foppe zijn Brommobiel startte en naar de Watermolen van de Veenhoop reed, met een geheimzinnig gevoel in zijn onderbuik, net of hij speciaal Die avond daar Alleen moest zijn.…
En ze is haar brommobiel, die niet harder kan dan vijfenveertig kilometer per uur, meer dan beu. Dat geldt andersom ook. Het wagentje kreunt en steunt onder haar gewicht. Bij beiden was de vreugde dan ook groot toen manlief zei: “waarom ga je niet eens een rijbewijs halen en in een gewone auto rijden!”…
Ik hees me in zijn brommobiel en als haringen in een ton reden we richting Oosterbegraafplaats. Ik stond versteld hoe wendbaar dat karretje is. Over allerlei heuvels en versperringen kwamen we al hotsend op de Middenweg aan. Nog vijf minuten en we zouden op de plaats van bestemming zijn, dachten we.…