Alle inzendingen over cliche

Het mooiste cliché draait een leven lang mee.

Het is één van de vele onvergetelijke scenes uit Fawlty Towers. Een van de oudere gasten vraagt of er ook een gids is waarin staat wat er in Torquay te doen is. Een jonge gast, die in die aflevering nog vaker overhoop ligt met de hoteleigenaar, mengt zich terloops in de discussie met de...

Die elegante vlaggen wapperden die dag aan de vlaggenstokken; het rood-wit-blauw werd breed ontplooid en eer en respect werd betoond aan de negentienjarige jonge vrouw, zo wreed weggerukt uit het leven. Het kan nu overal gebeuren. Het cliché, het grootste cliché, het alom gedebiteerde en haast...

Humor geneest en lachen is gezond. Het is een cliché, maar tóch is het zo.

Lente, zomer, herfst en winter. De vier seizoenen waardoor ons land en daarmee deels ons werk als postbodes en/of -bezorgers wordt getekend. De Vier Seizoenen, ofwel De Vier Jaargetijden is eveneens een weergaloos muziekstuk van de Italiaanse componist Vivaldi. Als postbezorgers kennen wij...

"Mijn verdriet", verklaarde mevrouw en ze vervolgde: "Mijn verdriet is als een bal die rust in twee kommen. De eerste kom bevat geen ruimte; de bal vult deze helemaal". Als door een steen die, in een vijver geworpen, kringen doet ontstaan in het water, vervagen de rimpelingen door de milde,...

We staan te wachten in de hal van het tehuis, tot de glazen schuifdeuren beschilderd met een Tweemaster, zich openen. Voorzichtig stappen we naar buiten. Ze loopt beter dan ooit, de ‘sloffen’ die ze draagt vanwege haar ingezwachtelde onderbenen, geven haar ruimte. Ze leunt op mijn arm....

Wie is er tegenwoordig eigenlijk niet "beperkt"? Gezegd moet worden dat een wereldberoemd filosoof uit de Oudheid, namelijk Seneca, als niemand anders vastgesteld heeft dat zelfs het grootste genie per definitie zijn/haar beperkingen kent: "Nullam umquam exstetit magnum ingenium sine aliqua...

Het woord "lusteloos" lag haar steeds vóór op de tong; het was als een onverteerbare brok geworden, die zij niet door kon slikken, die haar zwaar op de maag lag en waar zij ziek van werd, indigestie van kreeg en waarvan zij zich niet kon bevrijden. Misschien zou men ook kunnen zeggen dat dit...

Mijn trotse naam; de naam van mijn voorouders, geschreven met ckx; de naam mij bij mijn geboorte meegegeven; de naam die ondanks alles vaak voorkomt in het Antwerpse telefoonboek, wordt kennelijk vaak beschouwd als een curiositeit en is vaak aanleiding tot het cliché: "U behoort zeker tot de...

Vroeger was alles beter. Ik weet het, het is cliché. Maar clichés zijn niet minder waar. Meestal zijn ze pijnlijk genoeg de enige waarheid. Ik voetbalde vroeger weleens op straat. Gewoon midden op een doorgaande straat. De bal belandde regelmatig in een achtertuin. De langste of de lenigste...

Ik sta te wankelen en te trillen op mijn benen voor het loket in de sfeerloze dokterspraktijk - waar mijn huisarts sinds jaar en dag zetelt en waar de meisjes stressen om hun taken te volbrengen - in afwachting van de diagnose. Mevrouw heeft enige tijd nodig om de computer te raadplegen die men met...

En dan zegt men: "Hij had vocht achter de longen"; een standaarduitdrukking, welhaast een cliché van de goegemeente, onwetenden, ondeskundigen en weinig geïnteresseerden, die nauwelijks op de hoogte zijn van de weidse wetenschappelijke terreinen waarop de medische kennis zich in al haar...

Om bij onze fraaie, beroemde en architectonisch zo geslaagde LocHal te komen moet ik nu een omweg maken. Gehelmde heren zijn druk in de weer rond hekwerken die de weg versperren..... Eenmaal gearriveerd besef ik dat de bibliotheek is leeggeplunderd; de collectie romans is verhuisd naar de...

Ze stond met mij te wachten op de bus die weigerde te arriveren op het Transvaalplein. Diepe rimpels bezetten haar gezicht. Een kapper was kennelijk lange tijd onbereikbaar geweest. Ik had, voortstappend door de grauwe straten, de halte bereikt. Twee witte politieauto's, gewapend met zwaailichten,...

Het is een lange weg om te voet af te leggen door de Tilburgse straten en langs de huizen die zich aaneenrijgen, van de Naasaustraat naar het Energieplein, met mijn trage pas en verouderde lichaam; naar het Energieplein waar mijn vriend Michael de fysiotherapeut op mij wacht (hij was wel degelijk...

Altijd als zij het papier tevoorschijn haalde met daarop de details van het testament; de opsomming van de erfstukken, geschreven in haar elegante, keurige en wellicht "flamboyant" te noemen handschrift, dat nooit veranderd was tijdens haar leven, sprongen de tranen mij in de ogen.... Het was,...

Dat jullie mijn naam gekoppeld hebben aan een plechtige foto van lady Maxima, vind ik een hele eer, dank jullie wel! Ik vermoed dat veel mannen jaloers zijn op onze pretprins Willem! Ik tenminste wel, oelala, wat een stuk! Maar nu serieuzere zaken, de kabinetscrisis! Dat er een veel...

Het klinkt als een cliché, de betrekkelijkheid van het leven. Maar in feite is het waar. Afgelopen zaterdag was ik nog bij een rouwdienst en het was behoorlijk druk. Sommigen snikten, anderen keken een beetje wezenloos rond. Ik kende de overledene niet zo goed, maar uit medeleven - samen met...

Een van onze laatste afspraken was in de "Hooggaatie",in het trotse en veelkleurige kermisobject; onderdeel van onze beroemde Kermis, dat ons een fabuleus uitzicht over de stad bood. Bij die gelegenheid verklaarde ik haar dat ik liever niet bij een ander "evenement" zou willen zijn, dat...

Zondag was het 07-10-2007. Een magische dag, net wat u zegt. Zeker als je je bedenkt dat er die dag dingen in zevenvoud zijn gebeurd. Afonso Alves, spits van SC Heerenveen, maakte zeven doelpunten in één wedstrijd: een unicum in de historie van het betaald voetbal. En dat niet alleen. Het was ook...

Tweet niet hoor...maar als het Nederlands je zo hoog zit, kan je altijd nog in hoger beroep gaan...tientallen tikfoutjes daar gelaten. Is het niet wonderlijk hoe één of ander woord in zoveel woorden op de vingers getikt moet worden? In Opsporing Vergezocht, waar wij niets mogen vinden aan de...

Altijd als zij het papier te voorschijn haalde met daarop de details van de erfenis, de opsomming van de erfstukken, geschreven in haar elegante, keurige en wellicht "flamboyant" te noemen handschrift, dat nooit veranderd was tijdens haar leven, sprongen de tranen mij in de ogen. Het was,...

Het Crematorium te Tilburg bestaat uit een samenstel van gebouwen, te weten het "Andante Café" waar je eventueel de dood kunt trachten te bezweren door een schrijfcursus, de imposante zaal "Aurora" met haar vele lichtjes waar ik mijn moeder ten grave droeg en niet te vergeten de strooivelden...

Sluipend en geleidelijk had ze mij verlaten; ze onttrok haar op handen zijnde desertie aanvankelijk nog aan mijn spiedende blik en aan het volle, heldere daglicht van mijn verstand en waarneming; zei, dat ze zoveel vrienden had om te bezoeken (vrienden die ze zorgvuldig van mij weghield om redenen...

Afgelopen dinsdag heeft de TGV een snelheidsrecord gebroken, ik geloof dat de trein zo’n 575 km per uur heeft gehaald. Langs de route stonden mensen te kijken en te juichen. In het algemeen hebben wij bewondering voor snelheid. Hoe sneller hoe beter. Het is een cliché om te zeggen dat...

Ach ja, we worden allemaal ouder. Dat cliché overvalt me regelmatig. Deze week ook weer, terug fietsend van een gesprek met een vroegere vriend. Jaren niet gezien en dan merk je ineens hoe oud iemand geworden kan zijn en hoe oud je zelf bent. Maar de zon scheen en ik kwam toevallig langs een...

...zwemmen meer vissen in de zee'. De vermoeiende cliche-verhaaltjes prikken als muggen in mn hoofd. De klap is steeds weer iets te laat, en zogauw de jeukende bult is weggekrabd zit er alweer een nieuwe. Ik wil het niet horen! Mijn arme hersenen accepteren gewoon niet dat het zinloos is. Alles is...

Hollanders zijn nog de kwaadste niet. Ze zijn luidruchtig, dat wel, en ze nemen ook hun eigen proviand mee van thuis. Fruitsapjes, flesjes water, koekjes, snoepjes. Want een hotel is duur. Het is ook geen cliché dat veel Hollanders kaas eten en Kees heten, vooral op vakantie. Dan is het van Kees...

We waren op die lentedag, die kennelijk het immense, alomtegenwoordige leed van de wereld getrotseerd had en stralend en schitterend met majestueus licht en bloemen van velerlei makelij een nieuw seizoen representeerde, de witte bosanemoontjes gaan bewonderen die zomaar uitbundig krioelden op de...