De cursor knipperde één keer om duidelijk te maken dat het de l wel had begrepen, maar kon verder niets uitbrengen. Dat kon de cursor ook niet, het was geen onderdeel van een woord, of een zin, tja wat was de cursor eigenlijk wel? Is een cursor de plek in het heden waar een verhaal verder kan worden geschreven?…
Glimlachend markeer ik met een denkbeeldige cursor het woord ‘ik’ in de zin in mijn hoofd. Ík raak haar aan. Niet iemand anders. Alleen ik. Content met deze constatering plaats ik mijn denkbeeldige marker over het volgende woord. Ik ráák haar aan. Nu, tegenwoordige tijd. Terwijl ik hier lig raak ik haar aan.…
Bij Amsterdam trof je steeds dezelfde gedichten met je cursor. De techniek werkte uitstekend voor wat betreft in- en uitzoomen.
Zoeken kan alleen op titels van gedichten. Niet op naam en daar valt wat voor te zeggen. Je moet weten waar iemand staat met zijn/haar gedicht om te kunnen zoeken.…
Langzaam vervaagt de omgeving en staar ik naar de knipperende streep/cursor op de beginplaats voor de laatste alinea. Zoals U van mij gewend bent staat hier steevast:
Tot een volgende keer.…
Ik zet de cursor op het daarvoor bestemde vakje en bedenk, dat er meestal een euro of elf á twaalf bovenop wordt gedaan, om als winnaar uit de bus te komen.
Zenuwachtig, maar resoluut tik ik het getal 50 in en druk op bevestigen. Mijn hart bonst in mijn keel en het tempo verhoogt zich gestaag!
Ik ben teruggeplaatst op de biedpagina.…
De rechteraanwijzer naar de orale cursor
langer dan anderhalve eeuw is drukkend.
Vragen hier zijn ontoelaatbaar,
er zijn veel lotsbestemmingen en er is veel stilte over velen -
En in de verboden, antiek overvol,
vol sami van deze dichte lotsbestemmingen,
in de harten van betoverde, gepassioneerde en zieke kijken we
constant naar oproepen.…