Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een dure grap?

Deze keer gaat het me lukken. Ik moet en ik zal: nog tien seconden te gaan!

Via vakantieveilingen had ik verleden jaar november een bod gedaan op een hotel in Duitsland. Voor een schappelijke prijs had ik twee overnachting, een diner op de dag van aankomst, 2 x een uitgebreid ontbijtbuffet en gratis gebruik van het zwembad, alsmede diverse andere faciliteiten, in de macht weten te slepen.

Ik was al twee jaar niet meer op vakantie geweest. Mijn zoon zat met zijn vader op de Veluwe. Dat bracht mij in de gelegenheid er eens heerlijk tussenuit te gaan. Ik belde een goede vriend om te vragen of hij zin had met mij mee te gaan.
“Goed idee, ik ga met je mee,” zei hij meteen.
Hoopvol belde ik het hotel. We troffen het: ook al was het inmiddels augustus, midden in het hoogseizoen, er was nog een kamer vrij.

Een paar dagen later was het dan zover. De reis verliep voorspoedig. Bij aankomst werden wij vriendelijk geholpen en de kamer zag er prima uit. Het was de hele dag bewolkt geweest, maar zodra wij hadden plaatsgenomen op het terras begon de zon te schijnen.
Behalve dat het bed te hard voor mij was, zodat ik pas om 4.30 uur in slaap viel en ondanks chronisch slaapgebrek na de tweede nacht - veroorzaakt door een stel dat zo nodig luidruchtig ruzie moest maken - had ik het prima naar mijn zin. De ‘kurze’ vakantie werd afgesloten met een heerlijke rondvaart van zo’n drie uur.

De dag na thuiskomst was ik nieuwsgierig wat er nog meer te bieden viel op vakantieveilingen, dus ik nam een kijkje op de site. Er waren leuke aanbiedingen bij. Een paar maal deed ik een bod; echter zonder succes. Ik ging naar bed en hield het voor gezien.

De volgende avond, onder het genot van een goed glas wijn, probeerde ik het nog eens.
Weer dezelfde aantrekkelijke aanbiedingen. Weer deed ik een paar keer achter elkaar een bod. Echter tijdens het bieden trad er een storing op, zodat het bod dat ik in de laatste paar seconden deed, volgens de site, helaas niet verwerkt kon worden. Jammer, maar helaas.

Ik schenk mijzelf nog maar eens een glas wijn in en steek een sigaret op.
Dan valt mijn oog op iets heel anders:
Word de hoogste bieder en geniet van een heerlijk 4-daagse vakantie.
Het betreft hier een cheque, geldig zowel in het binnen- als buitenland voor een hotel naar eigen keuze. De hotelcheque is een jaar lang geldig.
De enige voorwaarde die er aan vast zit is, dat je bij het betreffende hotel een ontbijt en diner afneemt. Tja, ontbijten en dineren moet sowieso, is mijn gedachte.
Na het bezoeken van diverse sites – dit om na te gaan of de prijzen voor ontbijt en diner acceptabel zijn bij de desbetreffende, aangesloten hotels - besluit ik een bod te doen.

Nog 10 seconden dus. Dit moet en zal mij te beurt vallen!
Het hoogste bod is nu achtendertig euro. Ik zet de cursor op het daarvoor bestemde vakje en bedenk, dat er meestal een euro of elf á twaalf bovenop wordt gedaan, om als winnaar uit de bus te komen.
Zenuwachtig, maar resoluut tik ik het getal 50 in en druk op bevestigen. Mijn hart bonst in mijn keel en het tempo verhoogt zich gestaag!

Ik ben teruggeplaatst op de biedpagina. Vol spanning wacht ik af. Wie biedt er meer als vijftig euro? Eenmaal, andermaal. Niemand? Vreemd… De seconden worden afgeteld, 5, 4, 3, 2, 1. Ik heb gewonnen! Yes, yes! Eindelijk, het is me dan toch weer mooi gelukt.

Net wil ik mijzelf op de borst slaan, zo trots als ik ben, als mijn oog valt op de tekst die boven het biedhokje staat:

DIRECT KOPEN?
€ 39,00

Ohwwww! Grrr! Uitgerekend ik (nou ja uitgerekend…).
Ik, die nooit over één nacht ijs ga. Verdorie, hoe kon ik zo stom zijn, stom, stom, stom!!!
Vrijwel meteen komt er ook nog eens een email binnen: Hartelijk gefeliciteerd, u hebt gewonnen!
Ja geweldig! Wrijf het me maar in... Fantastisch leuk! Wat ben ik zielsblij met deze behaalde prestatie. Bedankt hoor!

Dan breekt de zon door. Gezegend als ik ben met mijn positieve aard, schiet ik in een daverende lach! Wat een kostelijke grap! Al hikkend pak ik de telefoon en bel Peter, mijn beste vriend. “Peet,” brul ik, tussen het gehinnik door: “Wil je even lachen?”
“Altijd,” zegt Peter droog.
Ik vertel hem het hele verhaal en we gieren het uit! Een paar minuten later belt mijn zus om te vragen of ik een leuk weekend heb gehad. Natuurlijk vertel ik ook haar hoe stom ik ben geweest en ja, ook zij kan er hartelijk om lachen. Als we uitgepraat zijn hang ik op, schenk tevreden mijn laatste glas wijn voor vanavond in en bedenk dat deze blunder á elf euro een leuke, maar weliswaar nogal dure grap is geweest...

Schrijver: Els van Gaalen, 16 augustus 2009


Geplaatst in de categorie: humor

2.3 met 9 stemmen 413



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)