Alle inzendingen over grenzen aan de groei

Grenzen aan de groei beschreef drie mogelijke scenario’s: één waarbij de groei van wereldbevolking stagneerde en de consumptie stabiliseerde, een tweede waarbij technologie de grote wereldproblemen zou oplossen en het derde waarin de groei op alle gebieden ongehinderd door zou gaan.…

Er zijn grenzen aan de groei, aan die van de wereldbevolking en de wereldeconomie en aan die van die van Nederland! Het is misleiding om te doen alsof jaar in jaar uit een cumulatieve economische groei van enkele procenten mogelijk zou zijn als we ook maar zorgen voor een dienovereenkomstige bevolkingstoename.…

Er zijn grenzen aan de groei, ook aan die van de mensheid. Als we daar nu geen rekening mee willen houden, zal de natuur ons er steeds hardhandiger aan gaan herinneren. 9.…

De zonnebloempitten waarmee Ai Weiwei de grenzen zoekt van wat het bewind aan kritiek kan verdragen...! Wie : Ai Weiwei Wat : Sunflower Seeds Waar: Museum de Pont in Tilburg…

Borderliners zouden er goed aan doen hun grenzen te verkennen.…

De EU beperkt haar lidstaten in bewegingsvrijheid en overschrijdt daarmee grenzen.…

Europa begint langzamerhand te beseffen waarom grenzen niet overschreden dienen te worden maar verdedigd. Intussen verkettert men de boodschapper.…

Niet alleen op de scholen zijn zaken veranderd en zijn er duidelijk aangegeven grenzen verdwenen, maar ook in ons gehele land zijn er grenzen verdwenen. Mensen raken ervan in de war.…

En vandaar dat ik een tegenstander ben van open grenzen, van vrije migratie, van verplichte opname van gasten, van bemoeienis met andere landen, van het opgeven van het eigen godgegeven karakter van mij als individu en ons als collectief van Nederlanders, van ons opgedrongen technocratische of bureaucratische of autocratische overheersstructuren die…

Ein-de-lijk de beschikking over iets wat mijn stortvloed aan woorden sneller verwerkt dan waartoe mijn pen in staat is gebleken, de pc. Ik sta aan de voorronde voor de zoveelste kansen, die ik niet wil verknallen. Gisteravond leek het allemaal nog zo ver weg van me, was ik nog zo lekker veilig dakloos, net als voorgaande maanden. Maar dat bracht…

Economie is gebaseerd op groei, meer afzet op expanderende markten. Dat werkt, totdat iedereen alles heeft, dan is er sprake van stabilisatie. En dat leidt tot stilstand, onvoorziene tegenvallers en stijgende interest, per kerende post.…

Ik werd vernederd waar iedereen bij was het werd in Nederlands verteld en vervolgens in het Portugees vertaald. Die woorden sneden in mijn hart net als glas, het gelach van iedereen om me heen, oh wat voelde ik me klein en onbegrepen. Ik schreeuwde: jij weet heel goed hoe het zit en wat de waarheid is waarom doe je dit? Het gelach werd luider…

Ook het grenzeloze is begrensd, al is het door onze eigen grenzen.…

Ook bij mij is er een limiet aan grenzen. Ik ben niet grenzeloos. De allerlaatste grens kan op een gegeven moment écht wel bereikt zijn!…

Er is mij als kind thuis niet geleerd dat ik grenzen heb en die mag, zelfs moet bewaken. Ik groeide op in een sfeer van onverschilligheid en nonchalance. Er heerste een vrije moraal waar geen respect was voor mijn grenzen. Er was geen positieve aandacht voor mij en er werd nergens over gesproken.…

Wie zegt dat planten naar het licht groeien heeft het misschien wel mis. Wellicht groeien ze er tegenin, omdat ze het licht willen bestrijden. Hebben ze wel besef van wat licht voor hen betekent en doet? Ze willen toch niet uitdrogen? Daarom groeien ze ertegen in en creëren ze schaduw voor henzelf en andere planten en bomen.…

Als dan het kind in zijn groei hapert plooit het terug in een burcht en droomt en tekent een taart in punten versneden. Het is maar een symbool. Waar de kers op de toef slagroom pronkt ligt zijn vitale kern, waar zijn geest broeit.…

Het voelt als de herfst, die in zijn groei het sterven van de zomer streelt in haar verdriet. Het kleuren-palet, van vallend blad, dat de oeverrand van 't water kleedt, luidt de winter in. Ik wentel mij in de mantel van humusgeur en voel hoe aarde-dampen mij verwarmen in mijn groeipijnen.…

Drie plantjes. Ik heb ze net binnengezet. Stonden op de veranda te vernikkelen. Het is daar nu al min twee. Laat staan als het echt nacht is straks. Ze zijn een paar maand terug uit hun eitjes gekropen. Pitten van avocado’s en mango. Was benieuwd of dat zou lukken. Had een zwarte plastic bak op zolder staan met wat tuinaarde d’r in. Vuilniszak lag erover…

Maar het slachtoffer blijft alleen en het is blind voor de kloof die hem van anderen scheidt; ongezien blijft de gapende leegte in het hart van zijn medemens; de werkelijke vriend koestert de groei en het geluk van zijn partner zoals de tuinman zijn bloesems die hem ter harte gaan en die hij tot volle bloei wil doen komen.....…

Met respect voor anderen en zichzelf, grenzen stellend, waarde en normen in de rugzak gepakt. Heer dank u dat ik hun moeder mag zijn.…

Zonder bloei is er ook geen groei!…

Er zijn kennelijk nog geen grenzen aan ’s mensen apathie.(hier zijn we zeer voorzichtig bezig). Hoe wil JIJ nu de wereld veranderd zien? Zei Socrates (GR) niet “Als je de wereld wilt veranderen, begin met jezelf”. Kunnen JIJ en anderen ons daarbij helpen? Ze mogen het ons laten weten, per kerende. Hier zijn geen grenzen aan. Doe maar.…

Onze grenzen worden namelijk nog streng bewaakt. Door schutters. Grensoverschrijdende edelherten worden subiet afgeschoten. Tegen kogels valt niet erfelijk in te planten. Die slaan in als een bom. * De Tijd 20-08-1894…

We krijgen les in cultuur, omgangsvormen, geschiedenis en solliciteren in de taal van de buren, in het project: 'Grenzen Bewegen'. Op een dag na school strijken we neer bij recreatieplas de Breuly. We delen tapas, draaien Arabische muziek, slaan een balletje en wagen een duik.…

Nee, Paulus, geen gedonner. Het openstellen van het Nederlandse Bos voor Roemenen en Bulgaren zal nog meer dieren in de armen van Geert Wilders drijven... Zie ook: http://www.depers.nl/binnenland/249479/Donner-laat-het.html…

Mensen stellen soms alles in het werk om te zien hoe ver ze kunnen gaan. En als dan op een dag blijkt dat ze te ver zijn gegaan, zijn ze stomverbaasd.…

Schuin tegenover het ziekenhuis waar ik werkte, bevond zich mijn toevluchtsoord, studentencafé “Jean l’Hiver”. Aan ’t eind van iedere werkdag schoof ik er binnen om mijn opgezwollen voeten rust te gunnen en een koel glas wijn te drinken. Ik zat altijd wat achteraf aan een grote, ronde tafel, heerlijk helemaal voor mij alleen; bomvol was ’t er nooit…

’t Was nog vroeg op deze zomeravond, uurtje of zeven, toen ik een telefoontje kreeg van mijn geesteskind Mar. Een hele meid inmiddels, pittig ook – ze viel gelijk met de deur in huis: of zij en haar vriend Bert morgenochtend bij mij konden komen koffiedrinken? ‘Dat komt me niet best uit, Mar, de zaterdagochtenden besteed ik altijd aan mijn cursus Leren…

Ervaring krijgen dus, begrijpen, groeien, onafhankelijk worden. Eenmaal aangeland was ik blij dat ik alleen was. Op het schoolbord stonden aantekeningen die overduidelijk van een bepaald vak waren. Zitten. Op een tafeltje. Tussen de keyboards. Onafhankelijk van de omgeving, ja, in mezelf gekeerd de dag aan het verwerken.…