Alle inzendingen over kameraad

Voor altijd en eeuwig mijn beste kameraad!…

Zelden heeft een vogel zo gezongen..... 's Morgens zong hij als aan het venster zich het mauve, roze en oranje van de dageraad aankondigde; 's middags als het zonlicht van het middaguur wervelende vlekken toverde op het lichtblauwe behang en bij mijn thuiskomst en bij het slapengaan, alsof het de enige (lots-)bestemming van een citroengele kanarie…

Als kind had ik me magische, wonderlijke schijngestalten geschapen, denkbeeldige vrienden of kameraden die me begeleidden en vergezelden bij mijn kinderlijke bestaan, in mijn eenzaamheid, kwetsbaarheid, argeloosheid en onnozelheid. Ik noemde mijn kameraden "de Duna's" en mijn grote, fantastische vriend noemde ik "Sorry Wilder".…

Dit waren de laatste woorden van mijn aan flarden geschoten kameraad. Dag maat. Ik herdenk vooral jouw Holocaust vandaag.…

De kleine vogel bleef mij trouw als geen ander. Zijn zwarte, beweeglijke kraaloogjes keken beurtelings wantrouwend en zelfverzekerd naar mij vanuit de vesting van zijn kooi. Als hij zich echt lekker in zijn veren voelde, jubelde hij mee met Wagners Opernchöre en poetste hij triomfantelijk en vergenoegd zijn verenpak, bestaande uit citroengele donsveren…

Eens per jaar leg ik de weg af; ben ik gedwongen de weg af te leggen die ons door het jaar heen gescheiden houdt en wandel ik langs de chique huizenrij die de Ringbaan West flankeert en signaleer ik de stokrozen in de tuinen die hun kopjes als in rouw onder regendruppels laten hangen en de blauwe hortensia's en al de overige bloeiende planten en struiken…

Toen lijn zeven halt hield bij de halte aan het Nassauplein, vroeg de man beleefd of zijn hond hem zou mogen vergezellen in de bus. Hiertegen opperde de chauffeur geen bezwaar. De man nam plaats en zijn hond, met beige, krullerige vacht, toonde zich aanvankelijk wat onwennig en hief de lieve kop hoog en met veel angst en wankelmoedigheid in de ogen…

Eens per jaar leg ik de weg af; ben ik gedwongen de weg af te leggen die ons door het jaar heen gescheiden houdt en wandel ik langs de chique huizenrij die de Ringbaan West flankeert en signaleer ik de stokrozen in de tuinen die hun kopjes als in rouw onder regendruppels laten hangen en de blauwe hortensia's en al de overige bloeiende planten en struiken…

De uitslag was verbluffend, kameraad. Degenen die cognac hadden gedronken gingen als gekken tekeer. Sprongen als indianen wild in het rond onder het uiten van woeste kreten.'' ''Hoe ging het met de jeneverdrinkers?'', vroeg Jan. ''Heel anders, kameraad. Je kunt wel zeggen heel beschaafd.…

Een andere kabouter lijkt me de vriendelijkste uitdrukking op het gezicht te dragen van al zijn "kameraden" die daar staan uitgestald op een plank te midden van een veelheid van kerstartikelen, zoals daar zijn: kerstballen, aaneengeschakelde kleurige lampjes in de vorm van rendieren of klokken en wat dies meer zij.…

Je was mijn kameraad. We lachten en huilden samen, jij maakte met je camera de beelden die mijn teksten begeleidden. We liepen zij aan zij, in de korte tijdsspanne die ons gegund was door het meedogenloze universum, dat kennelijk naar willekeur beschikt, bepaalt en veroordeelt tot treurnis, afscheid en eenzaamheid.....…

En al klopt er geen hart in de machine, spoedig is zij mij dierbaar als een kameraad.....…

Gaven zij hem het dier als kleine kameraad, als wapen als wanhoop en vertwijfeling hem overvallen? Is er in zijn brein en gevoelsleven een verscherpt bewustzijn ontstaan van de zinloosheid van het leven? Alles wat ik zie is de opbollende buik boven de broeksriem, het kale hoofd, de snor.…

We schenen in haar een lieve en speelse kameraad gevonden te hebben.…

Ach, mijn kameraad, mijn vriendin, mijn enige zus, hoe liepen we samen eens in lang-vergeten tijden zij aan zij de lange weg en hoe zou ik voorgoed aan je zijde willen lopen over de lange, bochtige en kronkelend-onvoorspelbare weg van het leven.…

De man, vergezeld door het kleine, zwarte hondje met het Schnautzer-achtige kopje, solliciteert kennelijk naar een zingeving voor zijn dag en voor zijn leven als hij voor de zoveelste keer paradeert in het park naast de snelweg met zijn kleine kameraad. Soms neemt hij het hondje op schoot.…

Blijf aan mijn zijde, mijn kameraad, mijn metgezellin van het allereerste uur, fakkel die mijn pad verlicht, troost voor mijn ogen; liefste, enige zus!…

Eén van hen zou ik willen rekenen tot mijn metgezel, tot mijn kameraad als niet de onoverwinnelijke anonimiteit en de vervreemding allesoverheersend zouden zijn...…

Bij gebrek aan kameraden en vriendschappen was het apparaat mijn "true companion" met haar uitgebreide en ingewikkelde capaciteiten als van een menselijk brein en voor "onze" site typte ik er mijn schrijfsels mee uit. Ze was een geschenk van een trouwe vriendin en toonde haar mooie exotische vergezichten en haar exacte tijdsaanduiding.…

Zal ik mijn kameraden, vrienden en lotgenoten van de "Opstapbus" weerzien en wanneer? En zullen we weer samen onze mooie, veelzijdige provincie gaan verkennen? Mijn blikken zijn op het verleden en ook op de toekomst gericht.....…

Het plantje werd mij geschonken door mijn liefste kameraden van de "Opstapbus" met wie ik jarenlang vele avonturen heb beleefd; de goedmoedige maar zo eenzame Tilburgse weduwen die ik nu missen moet.…

In 1956, drie jaar na mijn geboorte, kwam die vreemde zuster en toen ben jij, mijn levenslange kameraad en metgezellin voor het leven, aan mijn zijde komen wandelen.…

Soms wandelen zij met grotere honden die enthousiast wapperen met de staart aan het achterwerk en soms met petieterige hondjes, de trouwe kameraden die men eveneens zozeer liefheeft.... Allen zijn als gestalten uit de onvergetelijke Romantiek die opgaan in het landschap of die er soms in verzinken.....…

Nog koester ik het kleine portretje in het fotolijstje van de man die daar zo vrolijk en charismatisch is afgebeeld als een dansende godheid, mijn lang verloren kameraad en wonderlijke vriend die heeft gesproken over "diepe vriendschap" en over "samen zijn" maar die mij in vertwijfeling heeft achtergelaten en die nu verblijft in verre, onnaspeurlijke…

Ze had het dier eens gewonnen in een loterij op een rommelmarkt en het tot haar uitverkoren maar levenloze kameraad en metgezel verkozen. Eens had ik mevrouw voor het eerst ontmoet en ik had haar aangetroffen in de kamer in het verzorgingshuis waar de mensonterende eenzaamheid Gang und Gebe was.…

Zo leerden we hem kennen en zo hield hij stand aan onze zijde als een kameraad en vriend: mijn stoere, trouwe zwager die in zo lang vervlogen tijd voor het eerst de kamer van mijn zus betrad.…

Wij waren kameraden; ik heb uw porseleinblauwe ogen gesloten bij het uiteindelijke afscheid..... Ach Vader, uw wezen is mijn wezen en mijn tranen houden niet op te stromen.....…

We waren kameraden en we hebben de levensweg eveneens voor een groot deel samen afgelegd. Je scheen tot rust te komen door wat ik opriep als een visioen, een visioen van onze verbondenheid, een droombeeld, een drogbeeld. Je oogleden vielen voorgoed over je porseleinblauwe ogen; je hand werd koud in die van mijn moeder.…

''Het is halfelf in de morgen. Het oude echtpaar Wouter en Mien zitten voor het raam koffie te drinken. Zij gluurt vanachter de planten naar de voorbijgangers om opmerkingen te maken over hun uiterlijk. De één heeft een rot kop en de ander een dikke pens en ga zo maar door. Hij leest in het rode boekje van Mao en denkt zijn hoop op het Marxisme-Leninisme…

Ongeduldig wachtte ik tot ZIJ in de deuropening zou verschijnen; de kameraad en de vriendin, mij al sinds mijn jeugd gegeven en in de tussentijd wierp ik mijn blikken op een man en een vrouw aan een belendend tafeltje; een lelijke kerel maar met een keurig verzorgd baardje dat zijn mond omringde.…