Alle inzendingen over lacht

Ik ben blij met een korte groet, of iemand die even naar mij lacht. Die kleine dingen doen me goed, het maakt mijn hart weer zacht.…

Ze lachte weer, toen ons favoriete strandpaviljoen in zicht kwam, we keken elkaar aan, het woord koffie zal in ons beider ogen wel zijn opgelicht als een heldere neonreclame, we dachten in ieder geval weer eens hetzelfde, we hadden er zin aan!…

Wanneer iemand buitensporig moet lachen - of juist niet - beweert die man of vrouw soms zich ziek of dood te lachen. Maar kan iemand zich werkelijk ziek of dood lachen? Voor mij is het geen vraag: zeker weten kan dat. Een beetje rare tante zou eens op mij passen toen ik een kleine jongen was en mijn ouders weg moesten. Ze heeft mij toen - zonder…

Na een maand intens verdriet, kantjeboord verwarring en ze niet allemaal meer op een rij hebben, dwaas gedrag en stupide handelingen/woorden, zit ik weer als een kloekmoedige cowboy in mijn lederen zadel. De Arabische hengst onder mijn kont is volop uitgerust, goed gevoed en dol op actie. Narrengedrag leidt altijd tot meer inzicht, zo bestond/bestaat…

Charlotte Verboom: Wie het eerst lacht, lacht niet het best.…

Pelle lacht. Hij lacht met zijn lippen, hij lacht met zijn tandenloze mond. Pelle lacht met zijn stem. ‘Urre…’ Hij zucht het bijna. En Pelle lacht met zijn ogen, waarin ik de herfstzon weerspiegeld zie, als een eilandje van licht in een diepblauwe zee.…

Wie het laatst lacht hoeft helemaal niet het beste te zijn.…

Je kunt janken zoveel als je wilt, als je maar lacht om je eigen gejank.…

Ze lachte om mijn verhaal. Jij malloot, zoiets zei ze. Ze wriggelde zich van me los, reikte naar achter en pakte een stevige tak. Daarmee gaf ze me een keiharde lel. Weer lachte ze. Mijn laatste gewaarwording was, dat ik glimlachte. Waarom geloven mensen mij niet? Zelfs zij niet? Ik zag af van mijn laatste en diepst gevoelde verlangens.…

Vooral als hij daarbij niet lacht.…

De narcist lacht er hartelijk om en voelt zich helemaal te gek!…

Op het moment dat ons land weer eens stevig bezig is om giro 555 zo vol mogelijk te krijgen om de hongersnood te lenigen in verwegistan, denk ik: da's erg. De beelden op tv zijn ook erg, maar tegelijk vraag ik me wel af: dat een paar kinderen die nog steeds regelmatig in beeld verschijnen nu toch echt minimaal een jaar of vijf ouder moeten zijn.…

Men lacht in het algemeen liever dan dat men huilt en men lachte toen ik de wol kwam aanbieden ten behoeve van het handwerkgroepje. Het was mooie, dure, zachte, turquoise wol die ik wegens mijn armoedje nauwelijks had kunnen bekostigen. "Misschien willen sommige dames er graag mee breien?" merkte ik nog op.…

De nacht is mijn vriend, donker lacht hij naar een verleden en ben ik jong, de droom is levensvatbaar. De dag gebiedt werk, een wekker mekkert opstaan, je moet er op uit, de jaren hebben je versleten. Ik dans het koord, heen en weer, uiteindelijk boeit het mij niet meer.…

Je danste en lachte van ongeloof. Je ogen straalden de zekerheid van onze liefde uit. "We houden van elkaar", zei ik.…

Het hebben van vele broers en zusjes zou ook een voordeel kunnen zijn geweest; als ’t kindje lacht, lacht immers heel het huisgezin? Ik trof twee exemplaren van deze uitstervende soort aan in de wachtkamer bij de huisarts. Glunderende ogen. Over de tachtig. Zij haar arm in het verband, hij voor de gezelligheid mee.…

Adolf lacht in zijn (pantser)vuist en Eva eet een appel.…

Hoewel ik slechts een grimas maakte, dan wel een "gekke bek" trok, verklaarde hij: "U lacht me uit, mevrouw". "Wat bent u wantrouwend", reageerde ik: "Ik neem u honderd procent serieus". Hij had mij ongetwijfeld uitgedaagd en nauwelijks verwacht dat ik ad rem zou zijn.....…

Ze lachte twee rijen parelwitte tanden bloot en haastte zich naar haar bus.....…

Ze huilt en lacht tegelijk. Achteraf bekeken was dit de mooiste stilte, die ze ooit heeft gehoord.…

Het kwartet lacht, de leugen lacht mee. De waarheid kijkt bedrukt, maar weet dat hij gaat zegevieren!…

De dood lacht me nog verleidelijker toe dan gister.…

De nacht is mijn vriendin, zij stuurt mij dromen en donker lacht ze me uit en giechelt na bij mijn eerste kopje koffie. Ik haat haar maar ze belooft steeds weer de nacht, de onmacht. Ik dans het koord, heen en weer.…

Elke keer weer, als de lucht licht lacht naar de verdreven duisternis, de zon een kop koffie drinkt op het balkon, mag ik er zijn. Ik ben een ochtend- en avondmens tegelijkertijd, in mij woedt geen strijd, speels verlang ik naar de nakende nacht. Want dan kan ik schrijven wat ik wil, het liefst een wereld van verschil.…

Ik heb een vent gekend, lachte iedereen uit en liet scheten op het wereldgebeuren, onnavolgbaar ving hij mij in kleuren zonder weerga. Zo was hij wel, blanke lakens huiverden mijn lichaam, mijn borsten in brand en rokende dijen. En dan draaide hij een shaggie voor me.…

Jantje lacht en huilt tegelijkertijd. Kermis in de hel, de vonken vliegen er van af. En ijsbrokkelende bergen, zo koud. In de hoop er morgen weer te zijn draai ik een plaatje van Peter Murphy, 'A strange kind of love'. Soms weet ik het ook niet meer.…

Ze lachte in een lieve rimpeling en wacht nu op mij.…

Gesloten dek ik mezelf en laat me niet meer in de kaarten kijken, een joker lacht meesmuilend. Ik kom uit met een kleintje om jouw nel te vangen. Moet mijn maat wel de aas hebben, duidelijk geval van seinen. Ik ga nat, dit potje was vergiftigd.…

Ik er achter aan, warme lampen verschoten van kleur, kreeg haar niet te pakken, als een zilvervis lachte zij mij uit. Te licht bevonden, zij wuifde nog haar dooraderde vleugels en vlinderde naar de vlam. Ik zag haar opflakkeren, dagpauwoog, ze verdween uit het zicht, maar zij had op dat moment zilver in het licht.…

Joanie lacht, besmuikt, in haar vuistje, het boek was immers net uit ! Vermoorde onschuld, dat dan weer wel. Vrij vertaald: zij heeft zich laten naaien voor publiciteit.…