Alle inzendingen over leg

Ik voel me leeg en dat ken ik niet van mezelf. Dat ik dit nog op kan schrijven, valt me nog mee..... Hoewel ik hier wel een uur over doe, misschien. Maar ja, het is wél een hartenkreet, toch?…

Deze finale stond bol van de interessante legs, juist ook door onbegrijpelijke missers op de doubles en domme pech (3 pijlen die tegelijkertijd uit de triple-20 vielen!). Een finale om niet gauw te vergeten ondanks het feit dat Nederlanders ontbraken...…

Het gevoel was leeg. Afschuwelijk leeg en toch gevuld met wanhoop. Het is treurig om zoiets te voelen. Het onmogelijke van dit alles vertelt hoe verschrikkelijk dit soort wandaden is. We mogen hier niet aan voorbij gaan. Ik niet. U niet. En de wereld niet. We moeten dit blijven verafschuwen. Er nooit en te nimmer aan gaan wennen.…

Flash! Na pak weg tien jaar rij ik weer eens op de route van vroeger. Niet veel veranderd. Hier en daar een nieuw hekje rond een tuin. Een enkele keer een heel nieuw huis. En ik zit nog steeds achter een veel te langzaam rijdende legertruck. Achterkant open, jonge jongens links en rechts in de laadbak. Dat gaf mij altijd een ongemakkelijk gevoel. Ze…

Het nieuws laat weten dat: door de huidige ellende waar we met zijn allen inzitten, we mee te maken hebben, kortom: de narigheid van het huidige gebeuren een extra bijgeluid geeft en wel: de schatkist heeft een dreun gekregen! Wie de dader is, geen idee ik heb nog geen camerabeelden gezien, ook geen alert binnen gekregen dat we uit moeten kijken naar…

Geenszins ben ik tegen vluchtelingen, maar daarentegen wel tegen een kabinet dat volle magen prevaleert boven hongerige; in verhouding volle magen tegen lege die beslist aan ondervoeding lijden. Dagblad TROUW kopt, althans meldt dat ons kabinet immoreel handelt als het geld, bestemd voor ontwikkelingssamenwerking, voor asielopvang gebruikt.…

Ze knikt, ‘Wat is de verklaring voor Uw lege stoel syndroom?”. Ze kijkt voor zich uit en antwoordt, “een lege stoel syndroom, wat hebt U dat mooi gedefinieerd, ik heb er zestig jaar niet met buitenstaanders over gesproken, misschien is het tijd dat eens te doen”.…

Ik leef liever met een leeg hoofd dan met een slecht geweten.…

Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat je toch nooit vrede meer kunt vinden als je in één klap alles kwijt bent, niet in de vorm van spullen, maar je maatje, de persoon waar je je leven mee deelde, waar je naast lag in bed, waar je naast zat aan tafel en die plek: blijft leeg...…

Een lege plek, terwijl je niet weet waarmee die gevuld moet worden waardoor de leegte hiervan ook niet kan worden omschreven. Het is een lege plek, een plek waarvan niemand weet dat die leeg is. Een plek die zo nu en dan zomaar opdoemt. Met niets, geen woord, geen gebaar of een gevoel, is deze plek te beschrijven.…

Dit jaar was ik zomaar in de gelegenheid de troonrede in zijn geheel op internet te volgen. Natuurlijk was ik ook benieuwd naar de hoedjes en de outfit van de koninklijke dames. Ik blijf een vrouw, tenslotte. Maar ik wilde toch ook wel eens horen wat Wouter Bos, via de spreekpop Beatrix, had mee te delen. Net als iedereen hoorde ik natuurlijk over…

Leeg en kaal ligt het pand te wachten tot stukadoors, elektriciens en schilders werken aan haar nieuwe, mij nog onbekende bestemming..... Nooit meer kan ik voor raad of advies, humor of wijsheid terecht bij mijn oude kameraad, de drogist.....…

Gierend van de lach, van de pret om alle onzin van beide kanten begaf ik mij in een lege hemel!…

Een nieuw jaar ligt als een leeg A4'tje voor ons. Een hele zwik kleurpotloden, wankel als mikado op tafel. Voor onszelf en de ander. Degenen die grootse plannen hebben, zouden beter veel mensen vragen mee te kleuren. Wanneer je op eigen benen wilt staan, houd dan vooral de kleurpotloden voor jezelf.…

Lege woordenpraal voor in een schrift, door niemand gelezen.…

In mijn kamer staat sinds kort een lege vogelkooi. Een enkel donzig wit veertje kleeft nog aan de gouden spijlen en het voer- en waterbakje, nu doelloos en zinloos en zonder enige functie, hangen nog aan de zijkant.…

Dat zijn de mensen met wie je de lege gesprekken had: “Hoe gaat het?” “Goed, en met jou?” “Prima.” En dan verder over het weer. Die lege gesprekken heb ik eigenlijk nooit gemist. Misschien heb ik ze zelfs een beetje vermeden. Ik herinner me een keer dat iemand me vroeg hoe het ging en ik reageerde “Goed”. En vlak daarna: “En ik meen het.”…

In navolging van vélen voor mij, zal ik dan toch: een grote levende legende zijn! Een levende legende die lééft!…

Lege dozen. Lege schoendozen vertellen ons dat men het op een lopen heeft gezet.…

Twee achterblijvende ouwetjes in een grijze leegte… Is dat het nou, dat lege-nest-gevoel? Is het echt zo? Kan dat ook mij overkomen? Ik, die altijd roep van ‘heerlijk straks weer tijd voor van alles en nog wat...’ Ik herken mezelf niet, die weemoed die me zomaar overvalt. Ben ik dit werkelijk...?…

Wanneer het tot op heden nog niet is gelukt in het orkest des levens de eerste viool te spelen, dan moet je het blijven doen met de noten die je op jouw zang hebt. Ten langen leste resten jou nog twee opties: of je vertrekt met stille trom of je blaast de kraaienmars. De opmaat voor de laatste staat alleen in de partituur van de dirigent, die jou exact…

Tegen de ongeplaatste Gurney won hij zelfs geen enkele leg... Is er iets fysiek mis met de dartheld van een paar jaar geleden? Of spelen er andere zaken, waar wij geen weet van hebben? Met terugwerkende kracht: wat was Taylor toch een klasbak over een zeer lange reeks van jaren.…

Met lege handen, met een leeg hart en lege armen bleven zijn vrienden achter, radeloos en nutteloos tastend, uitziend naar een bericht dat uitbleef, dat nooit meer is aangekomen....…

Met lege handen, met een leeg hart en lege armen bleven zijn vrienden achter, radeloos, hopeloos en nutteloos tastend, uitziend naar berichten die uitbleven, die nooit meer arriveerden.....…

En een lege plek op de bank.…

Men zegt en men blijft zeggen: "Het is business as usual" of "alles gaat zijn gangetje". Men neemt dus kennelijk het wonder van de werkelijkheid niet waar, de steeds wisselende sferen, ook in de natuur, het geschenk van iedere nieuwe dag en is men er blij mee?…

Toen ik daags na Pinksteren in het wandelpark liep, om mijn nieuwe wandelschoenen te testen voor mijn wandel maatje met wie ik door de dierentuin zou gaan lopen in de toekomst, zag ik bij een boom een lege whiskyfles liggen die verdacht veel leek op de fles die ik tijdens mijn ontmoeting met een oude zwerver aan mijn lippen had gehad.…

Er is niets leegs of ijdels in de dingen.…

Ik noem hem dus ook geen Chef van lege dozen maar Hoofdman van morele waarden.…

En staart met een lege blik voor zich uit.…