Alle inzendingen over ontroerd

Als vierjarig jongetje werd me door mijn pappa al opgedragen niet te wenen om elk wissewasje en ook: geen pappa meer te zeggen, hetgeen voortaan diende te worden verwoord als “vader”. Dat alles (ik schreef er op deze site in het verleden al eens over) als gevolg van de vermoedelijke invloed van door een dictator door nieuwe ideologieën verziekte cultuur…

Wie ooit écht spontaan gelovig wordt, zonder mitsen en maren geëmotioneerd en ontroerd, uit vrije wil deemoedig en nederig en gevoelsmatig rijkere beleving, die is gewoon katholiek geworden, - het faken van een orgasme uiteraard voorbehouden.…

Ik zou, zonder mitsen en maren geëmotioneerd en ontroerd willen zijn, me uit vrije wil deemoedig en nederig willen voelen en een gevoelsmatig rijkere beleving willen mogen ondergaan. Alle andere opties zijn niet reëel en zouden voor mij gelijk staan met het faken van een orgasme.…

.'' Wij waren diep ontroerd en namen op verzoek van de hoofdzuster na een kwartier afscheid van de vrouw. De vrouw kreeg tranen in haar ogen en bedankte ons voor het bezoek, de enige in vele jaren. Toen we de kamer verlieten zwaaide ze langzaam met haar handen naar ons.…

Toch heb ik, ontroerd, de aankondiging van het nieuwe vaccin van Pfizer mogen aanschouwen. Dus toch prettige feestdagen in het vooruitzicht met een lekkere oliebol en mogelijk alvast een prik van Pfizer?…

Het portret ontroerde mij. Afgebeeld was een jonge vrouw, in feite een meisje nog, met een pop in de tedere armen. Op het gezicht van het meisje tekent zich de kwetsbaarheid, de naïviteit, de onschuld en de argeloosheid af die van alle tijden zijn en die de jeugd, nog niet aangeroerd door de wreedheid van het leven, zozeer kenmerken.…

Hij had de muziek van Townes van Zandt beter leren kennen, de liefde, de zelfkant, ( als je me nodig hebt, het wachten op de dood ), ze hadden hem ontroerd. Maar “niets “ bleef zijn favoriete liedje.…

De muziek ontroerde en vervoerde ons beiden en deze sleepte ons mee naar een hogere werkelijkheid, naar een hemels oord; het domein van goden en engelen. Vader, mijn kameraad en vriend, beschermde en verdedigde me. Zijn genen zijn verankerd in mijn aard en wezen als het patroon in een weefsel.…

En opeens werd dat smalle smoeltje wel zo wonderbaarlijk mooi, sprak er zo´n schoonheid uit, dat ik ontroerd werd. Ik heb nu dus een echte schoonheid ontmoet.…

Maar de treurwilg was ontwaakt en omarmde de tuin van onze buren, ontroerd door het zachte licht van de nieuwe zon. Hij was een eenzaat.…

Het was echt nog mijn kleine meissie en ik was ontroerd. Ik zag ook bij haar bewogenheid en dat gaf mij kriebels in mijn buik, een soort 'moederinstinct'. Ik voelde bij haar nog wel een beetje weerstand en daar heb ik rekening mee gehouden. Ze lachte veel en praatte veel en dat vond ik heerlijk om te horen.…

Het ontroerde me. Ik ben geen voetballiefhebber. Er gaan vaak uren voorbij zonder dat er een doelpunt valt. Ik wil mijn eigen doelpunt maken. Ik mis mijn vader die gestorven is. Ik heb het gemerkt, maar hij heeft het nooit gezegd.…

De eeuwige langzame banen van de volmaakte hemelingen, de versteende koude en de beklemmende stilte ontroerden hem diep. De mens vroeg: "Geest is dit dan God?". De geest antwoordde: "Nee, mijn heer, dit zijn de sterren". "Maar Geest", zei de mens, "ik wilde God zien. Breng mij daarnaar toe".…

En het ontroerde de vrijwilligster hoe de oude dame aan haar gedacht had, al lang van te voren, hoe ze nog gaf van het weinige dat ze te geven had, hoe een vriendschap en vertrouwen waren gegroeid als taaie bloemen op rotsachtige grond, als bloemen die, hardnekkig, hun weg naar het licht gezocht en gevonden hadden....…

Maar mijn broer was ontroerd en Jeroen, lang en slank en met een tonsuur en een sigaartje paffend in de stalen, antracietgrijze tuinstoel onder het lommer verhaalde over zijn carrière in het leger en op kantoor en over zijn uiteindelijke, definitieve keuze voor de verpleging.…

En hoe wonderlijk ontroerde het mij toen ik op de terugweg die klanken van het carillon hoorde; hoe deed dit mijn verwoeste en verouderde hart, dat diep in mij rust, aan. Zangerig en teder en lieflijk weerklonk de melodie: "Zachtjes tikt de regen door de ijle atmosfeer die zelfs al aan het voorjaar deed denken.....…

In het Cenakel, vermoedelijk een voormalig klooster, aan de zuidrand van onze stad, was op 12 maart een ruim publiek bijeengekomen dat aandachtig en ontroerd de uitvoering van enkele sonates van de beroemde componist beluisterde en ik was een van hen.…

En het ontroerde de vrijwilligster hoe de oude dame aan haar gedacht had, al lang van te voren en hoe ze nog gaf van het weinige dat ze te geven had en hoe hun vriendschap en vertrouwen waren gegroeid als taaie bloemen op rotsachtige grond, als bloemen die hardnekkig en vasthoudend hun weg naar het licht gezocht en gevonden hadden.…

Na een poosje kon hij horen dat ze "opa" tegen hem riepen, en dat ontroerde hem. En dat ging elke dag zo. 's morgens werd hij elke dag gewassen door iemand van de thuiszorg en zij kwam binnen door middel van de sleutel die haar gegeven was. Daar had hij toestemming voor gegeven.…

huisarts bezwaarlijk verwachten, maar de manier waarop laatstgenoemd persoon de stethoscoop en vooral ook de eendenbek hanteerde deed sterk denken aan de alom versmade en verafschuwde vormen van Zinloos Geweld Het lag kennelijk niet in zijn vermogen of voorkeur het menselijk lichaam, dat hij toch eens had moeten observeren en classificeren, liefdevol of ontroerd…

Ontroerd herinnerde ik mij ons verblijf in de Britse hoofdstad, dat om zo te zeggen in een vorig leven plaatsvond; de boot, die rustig en vol vertrouwen, deinend op het water de overtocht had aanvaard en een schitterend, schuimend spoor van bruisend, kolkend water aan haar achtersteven achterliet; het appartement dat ons als het ware gastvrij verwelkomde…

Niettemin was hij zelfs van plan, bezield door een wellicht perverse handelsgeest en speculerend op de koopjesjacht die weer hoogtij zou gaan vieren en op het "Haben wollen" van zijn klanten, de lieflijke, grote babypop, waarop mijn ontroerde blikken al eens gerust hadden, wellicht het enige souvenir van zijn "vriendin" aan haar verre, voorbije…

Ontroerd bedacht Bjarne zich dat dit lied niet over zijn taaie casemanager ging of over een verwaande psychiater, maar wellicht over een nieuwe liefde, die hem zou tegemoet komen in de toekomst. Nog altijd had hij de moed niet opgegeven om een nieuwe liefde te vinden. Af en toe deed de casemanager net alsof ze zelf de psychologe was.…

Zij kwamen mij zomaar cadeaus brengen van mijn goede, enig-overgebleven, oude en zieke tante die in hun auto op hen wachtte en die ik ontroerd de hand ging schudden en ging kussen.…

Het ontroerde mij. De daar aan voorgaande nacht nog was mijn beschermer en grote voorvechter, mijn vader, in mijn droom verschenen, jaren na zijn dood en had hij mij het geld "geschonken" voor de achterstallige huur.…

Gelukkig hebben we elkaar nog, denk ik dankbaar en tevens enigszins ontroerd. De enige bron van lichte irritatie tijdens deze idyllische situatie is mijn wandelstok, die hier in deze zandbak de functie als loophulp in het geheel niet waar kan maken. Er verandert veel in het laatste traject van ons leven.…

Topman NS levert loon in, lees ik ergens. De nieuwe NS-baas Bert Meerstadt, ziet af van tachtigduizend duizend euro loonsverhoging. Tachtigduizend! Grote ontroering overvalt mij. Kun je nagaan hoe mij dit raakt. Totdat ik verder lees. De heer Bert Meerstadt verdient op dit moment een jaarsalaris van zeshonderdvijfduizend euro. Het huilen vergaat…

Dat ontroerde mij erg en heeft mij helemaal voor Michael Jackson ingenomen. Als men deze dingen ziet, dan is het diep bedroevend dat hij zo veel is belasterd en door het slijk gehaald wegens beschuldiging van kindermisbruik. Ik heb het nooit geloofd en hij is er ook door de rechtbankjury in Amerika van vrijgesproken.…

Het ontroerde mij (De daaraan voorgaande nacht nog was mijn beschermer en grote voorvechter, mijn vader, in mijn droom verschenen en hij had mij het geld "geschonken" voor de achterstallige huur).…

Het ontroerde mij. (De daaraan voorafgaande nacht nog was mijn beschermer en grote voorvechter, mijn vader, in mijn droom verschenen en hij had mij het geld "geschonken" voor de achterstallige huur).…