Verhalen

Zij kreeg nooit bezoek

Op een dag kwam mijn buurvrouw Alie met het idee en bezoek te brengen aan een joodse mevrouw, die nooit bezoek kreeg in het ziekenhuis. Alie kende die mevrouw, omdat ze op dezelfde zaal heeft gelegen. Een prima idee vond ik het en we kregen toestemming mevrouw Netanya te bezoeken. Het bezoekuur was aangebroken:

''Mevrouw Netanya, ik heb gehoord, dat u nooit bezoek krijgt en daarom hebben wij besloten u een bezoekje en een bloemetje te brengen. Hoe gaat het met u, mevrouw?''
''Zal ik u vertellen, ik lig hier met een ongeneeslijke ziekte en zal niet lang meer leven. Ik ben joods en kan mijn vader en moeder niet herinneren.

Ik weet wel, dat ik als driejarige een andere vader en moeder kreeg, helaas zijn die overleden. Toen ik ouder werd vertelden ze mij, dat mijn ouders mij bij hun hebben achtergelaten, om niet vermoord te worden door de Nazi's, omdat ze wisten naar een concentratiekamp gebracht te worden en u weet vast wel, wat er met de joden is gebeurd.

Mijn pleegouders waren heel lieve mensen en hebben mij laten studeren tot kinderarts. Getrouwd ben ik niet geweest, maar ik begon drugs te gebruiken en dat werd mijn ongeluk, ik kreeg ontslag toen ik vijftig was en bleef alleen. Twee jaar geleden kreeg ik borstkanker en dat is uitgezaaid.''

Wij waren diep ontroerd en namen op verzoek van de hoofdzuster na een kwartier afscheid van de vrouw. De vrouw kreeg tranen in haar ogen en bedankte ons voor het bezoek, de enige in vele jaren. Toen we de kamer verlieten zwaaide ze langzaam met haar handen naar ons.

Schrijver: kees niesse, 16 november 2014