Als ik de eerste getuige in de open schoolpoort links van mij zie staan en nog heel goed weet waar de andere boom heeft gestaan; dan spreek ik de boom aan “ik ben blij met uw bestaan. Je bent er nog”.…
Eindelijk was ik niet de Hansworst die bij de bevalling sullig met natte doekjes staat te deppen, het transport bij de kleutergym verzorgt, of bij de schoolpoort zijn kind bij de moedermaffia toch aan een speelafspraakje helpt. Nee, dit was serious business. Hier kon papa het verschil maken.
Het antwoord was nee.…
Pas als hij blikken van verstandhouding uitwisselt met de voor de Fnac neergezeten amateur-gitarist – meer amateur dan gitarist – merkt hij overal de bagatellen kakelende wibrajurken op die hun kinderen aan de schoolpoort opwachten.…