Alle inzendingen over schreden

Wereldrecords worden grenzenloos zeldzaam, het wordt tijd om op onze schreden terug te keren.…

. - Soms is 'op zijn schreden terugkeren' gewoon een stap vooruit!…

moet ik daar nog gaan zitten, in het holst van de nacht, ik denk van wel, buienradar nadert met rasse schreden donderwolkend, de middengolf kraakt onheilspellend weerlicht, weer licht de duisternis doorbroken, donderend vallen grote warme druppels mijn huid, en ik laat ze toe, ik ga helemaal nat…

Vele erediensten vonden eens plaats in wat eens de ruimte was met de banken en het altaar en de beelden; men zond zijn gebed ten hemel waar het al dan niet goedgunstig ontvangen werd, men hief de Hostie, men schreed, gekleed in kant en satijn, door het middenpad naar voren, men vergoot zijn tranen als men voorgoed afscheid nam van een geliefde.…

KNVB, kom op je kortzichtige schreden terug en geeft de licentie aan Vitesse terug, niet alleen in het belang van Arnhem en Vitesse maar van het hele betaalde voetbal.…

Want hij weet dat de lente, kortrokkend en een jas uitgetrokken, nadert met rasse schreden, wederom de jeugd tegemoet getreden. Dezelfde jeugd die ontploft in een zomers palet, bijkleurend op een vreemd strand. Daar heb je immers alle vrijheid. Zelf heb ik genoeg aan zwart en wit.....…

Schrijden is koninklijk, schreden op de weg terug is door stof en modder. Ik verkies de moeizame weg, gehoond of bespot, ik vlei mij aan uw voeten en geef mij toe. Denk nu niet dat ik uw schoothondje zal zijn, ik kef uit alle macht en bijt u in de kuiten, zo nodig. Mijn alter ego's weten u ook wel te vinden.…

Hij waggelde voorbij, maar hield plotseling stil en keerde op zijn schreden terug. Aandachtig bestudeerde de kever het klavertje, nam een hap uit een van zijn vier frisgroene blaadjes en even later was het klavertje vier veranderd in een klavertje nul. “Nee, nee!”…

In het feeërieke, placide parochiekerkje met de grijswitte zuilen schreed op Goede Vrijdag de gemartelde Christusfiguur onder het kruis voort naar het altaar en het uitzinnige tafereel joeg mij veel angst aan....…

'Hij schreed en ruimte was hem soepel kleed', ha!, hij was gewoon stinkend jaloers op hem, het is allemaal de kift!…

Vele uren moesten die paarden zware wagens voorttrekken door een lange, zwarte gang om daarna op hun schreden terug te keren voor een nieuwe lading steenkolen. In de ondergrondse slaapstal vonden die afgebeulde, afgematte dieren eindelijk rust.…

Enthousiast stuur ik met ze mee, mijn kleine beentjes trappen zich een ongeluk om ze bij te houden, alsof ik weer op een fraaie zomerzondag aan de veilige rechterkant van mijn pa mijn eerste schreden op het fietspad zet.…

Loop ik net vanuit de keuken langs, precies: het weerstation, stop op mijn schreden en zeg: Ma is weer bezig hoor, het station loopt qua tijd weer een uur voor! Ik spreek haar een soort van vermanend toe, maar zeg tegelijk: gezellig Ma, dat je er weer even bent!…

Was hij nu al daar, waar ook mijn moeder en vader schijnen te zijn; ontmoette hij hen daar, in het onbekende land waarnaar al onze schreden zich richten - al willen wij het niet weten? Zijn naam was Pierre.…

De tijd schreed langzaam voort. Dag na dag. Haar ogen straalden zelfvertrouwen: ik doe dit omdat ik dit zo wil. De emoties maar even weggestopt. De hartkloppende medicijnen verstomden…. Maar ze hield deze uitputtingsslag krachtig vol. Uur na uur, minuut na minuut. Hoelang kon haar lichaam dit nog verdragen?…

Zuster N, liep niet, holde niet, nee ze schreed, wat er ook voorviel, ze zette geen stap harder, dat liet ze aan het lagere personeel over. Tja, dat was zo in die tijd.…

Trager nog dan de kinderen die in cirkels om hem heen liepen, schreed hij voort. Trager dan zij stenen gooiden, probeerde hij het gezicht met zijn handen te beschermen.…

Juist toen in weke, kwetsbare regionen van de hersenen van mijn enige zus schijnbaar fatale ziekteprocessen hun eerste aarzelende schreden zetten, steeds verder oprukten en tenslotte terrein schenen te winnen, juist toen gaf mijn moeder mij de schoenen cadeau.....…

Ze liet er geen twijfel over bestaan dat ze gekomen was om me de ellendige ziektegeschiedenis van wijlen haar man, die tot zijn heengaan had geleid, uit de doeken te doen, vanaf de eerste, prille, aarzelende schreden die de ziekte had gezet in het grotendeels nog gezonde lichaam en die nog bestreden hadden kunnen worden met de middelen die daartoe dienen…

Met Kerstmis zijn we bezig om: te kijken hoeveel er onder de boom ligt, na Kerstmis ( waar geen mens bij stil staat) is het over en gedaan, ligt de verpakking van de talloze pakketjes in de vuilbak en is Vrede ( als het er al was) ver te zoeken… Geen dag voor Vrede en na het gedoe van de pandemie gaan we met rasse schreden door om: elkaar het leven…

De jongens en meisjes verkeerden bijna allen in de problematische overgangsfase tussen kind en volwassene en volvoerden daarin een schemeroorlog, zetten aarzelende schreden in het tot dan toe onbekende terrein der volwassenheid, streden de strijd die hen tot man of vrouw zou maken.…

afgezonderde, stille oase, ver van de chaotische verwarring en onrust van de maatschappij en er komt daar als het ware een sprookje of een idylle tot leven als uit vroeger tijden; een meisje of een jonge vrouw, als het ware weggelopen uit een romantische novelle, lieflijk en nog aarzelend tussen kinderlijke schuchterheid en de eerste voorzichtige schreden…

Er komt daar een sprookje of een idylle tot leven als uit vroeger tijden; een meisje of een jonge vrouw - weggelopen uit een romantische novelle, lieflijk en nog aarzelend tussen kinderlijke schuchterheid en de eerste voorzichtige schreden in het land van een nu spoedig aanbrekende volwassenheid, een meisje dat Vermeer zou hebben willen uitbeelden of…

De dames komen samen, wiens haar vergrijsd is door zorgen en wiens hart doorkloofd is van verdriet en ellende om degene met wie ze eens, in jonge jaren, naar het altaar schreden, gekleed in kant en satijn; degene die naast hen stond in goede en slechte tijden, die hun handen en hun harten vasthield.…

Betreed met rasse schreden de poorten van je eigen luchtkasteel. Glimlach breed, knip je linten met overgave, maar vergeet nooit dat je prins bent van een land vol stemgerechtigden, die overal over mochten stemmen, nou ja, bijna alles... Hoezee, hoezee, hoezee....…

De techniek schreed echter voort en de moderne communicatiemiddelen maken het mogelijk dat elke schooljongen kan zien hoe hij grote hoeveelheden mensen naar de verdommenis kan sturen. De strijd tegen deze oorlogen valt niet te winnen. Iedereen gaat gewoon zijn gang. Al is men nog zo wreed tegen mensen, die verdacht worden. Het helpt niets.…

We waren de "heksenkring" van vuurrode vliegenzwammen onoplettend en achteloos gepasseerd, maar toen we op onze schreden terugkeerden, zagen we opeens de prachtige paddenstoelen in een cirkel staan, die aan mijn doorgaans zeer zwijgzame wandelgenote de woorden "pràchtig!", "pràchtig!…

Het varkentje keert dus schielijk terug op zijn schreden, trekt het meest onschuldige gezicht uit zijn repertoire en mompelt tijdens de uitgebreide visitatie, waarbij ook de lichaamsopeningen niet worden overgeslagen.. ‘Een mandje, ik wou alleen een mandje..’…

Wanneer hij schrikt van de explosieve reacties van “zijn” volk, besluit hij samen met vrouw en jongste kind toch maar, chagrijnig en wel, op zijn Hollandse schreden terug te keren, beetje slim wel, maar niet handig dat ze niet alle vijf terug kwamen, da’s dan weer een beetje dom.... het oproer barst los, wist Mark ervan, worden we in het ongewisse gehouden…

We waren de "heksenkring" bestaande uit vuurrode vliegenzwammen onoplettend en achteloos gepasseerd, toen we op onze schreden terugkeerden. We zagen opeens de prachtige paddenstoelen in een cirkel staan, die aan mijn doorgaans zeer zwijgzame wandelgenote de woorden "práchtig!", "práchtig!…