Alle inzendingen over schreden

...naar 9 jaar. Wereldrecords worden grenzenloos zeldzaam, het wordt tijd om op onze schreden terug te keren.

"Naar aanleiding van de reacties hebben we de oude lay-out vooralsnog hersteld." Velen zullen dit gebaar van de redactie met vreugde hebben begroet. - Soms is 'op zijn schreden terugkeren' gewoon een stap vooruit!

moet ik daar nog gaan zitten, in het holst van de nacht, ik denk van wel, buienradar nadert met rasse schreden donderwolkend, de middengolf kraakt onheilspellend weerlicht, weer licht de duisternis doorbroken, donderend vallen grote warme druppels mijn huid, en ik laat ze toe, ik ga helemaal nat

Een kaal staketsel, een desolate ruïne is alles wat is overgebleven van het middenschip van de Lourdeskerk. Vele erediensten vonden eens plaats in wat eens de ruimte was met de banken en het altaar en de beelden; men zond zijn gebed ten hemel waar het al dan niet goedgunstig ontvangen werd, men...

...maar heeft alleen maar alle nuances van wit, op donkere dagen verft hij licht in de duisternis. Want hij weet dat de lente, kortrokkend en een jas uitgetrokken, nadert met rasse schreden, wederom de jeugd tegemoet getreden. Dezelfde jeugd die ontploft in een zomers palet, bijkleurend op een...

Schrijden is koninklijk, schreden op de weg terug is door stof en modder. Ik verkies de moeizame weg, gehoond of bespot, ik vlei mij aan uw voeten en geef mij toe. Denk nu niet dat ik uw schoothondje zal zijn, ik kef uit alle macht en bijt u in de kuiten, zo nodig. Mijn alter ego's weten u ook...

...maar hield plotseling stil en keerde op zijn schreden terug. Aandachtig bestudeerde de kever het klavertje, nam een hap uit een van zijn vier frisgroene blaadjes en even later was het klavertje vier veranderd in een klavertje nul. “Nee, nee!”, riep het klavertje, “dit kan niet, ik ben...

In het feeërieke, placide parochiekerkje met de grijswitte zuilen schreed op Goede Vrijdag de gemartelde Christusfiguur onder het kruis voort naar het altaar en het uitzinnige tafereel joeg mij veel angst aan.... Op school hadden we met paarse en gele kleurpotloden de plaatjes ingekleurd die...

Heerser Hij schreed en ruimte was hem soepel kleed aan 't koele lijf. De gladde luchten spatten uit elkander en rode sterren walmden àl hun wonder in wankelende nacht. Hij schreed en ruimte brak aan zijn metalen tred en lucht verkromp voor zijn doorzengde zucht. Leven was enk'le...

...door een lange, zwarte gang om daarna op hun schreden terug te keren voor een nieuwe lading steenkolen. In de ondergrondse slaapstal vonden die afgebeulde, afgematte dieren eindelijk rust. Met pijnlijk gezwollen gewrichten in hun benen aten ze wat hooi en droog voer, dronken een bak...

...de veilige rechterkant van mijn pa mijn eerste schreden op het fietspad zet. Maar die grote mensen op hun grotemensenfietsen kijken hautain op mij neer, zetten een tandje bij en snellen weg, ik houd dat niet bij op mijn kinderfietsje. Even verderop houden zij toch stop, het licht staat op rood...

...van de "tijd" af. Omkijkend naar mijn eega zeg ik: morgen is het weer een uur later! Loop ik net vanuit de keuken langs, precies: het weerstation, stop op mijn schreden en zeg: Ma is weer bezig hoor, het station loopt qua tijd weer een uur voor! Ik spreek haar een soort van vermanend toe,...

...hen daar, in het onbekende land waarnaar al onze schreden zich richten - al willen wij het niet weten? Zijn naam was Pierre. Hij dong naar de hand van mijn tante en kwam in mijn ouderlijk huis voor gesprekken met mijn vader over mens, werkelijkheid en wereld die al evenmin een licht wierpen op...

Uitstel kreeg moeder slechts enkele dagen. Op doktersvoorschrift lag ze daar -stil op bed- met de bloeddoorlopen ogen van een finishende marathonloopster. Haar aderen klopten uitbundig onder haar huid. Haar buik puilde bleek paars en verstrakt onder de ziekenhuis-dekens. Slapen lukte haar niet...

Zeventien was ik, een eeuwigheid geleden en in opleiding in Simeon en Anna op de Kruiskade toen nog, inmiddels staat er een nieuw pand aan de andere kant van Rotterdam. Ik mocht aan het werk op de afdeling "valide heren" wist niet eens wat het betekende maar daar kwam ik snel achter. Je had twee...

Daar gaat een oude man voorbij. Je zou erbarmen willen tonen voor zijn traagheid wanneer je hem uit het venster voorbij had zien gaan. Trager nog dan de kinderen die in cirkels om hem heen liepen, schreed hij voort. Trager dan zij stenen gooiden, probeerde hij het gezicht met zijn handen te...

...fatale ziekteprocessen hun eerste aarzelende schreden zetten, steeds verder oprukten en tenslotte terrein schenen te winnen, juist toen gaf mijn moeder mij de schoenen cadeau..... Het waren dure, witte mocassins met een dooraderd bovenblad als van craquelé schilderwerk. Was dit haar...

...te doen, vanaf de eerste, prille, aarzelende schreden die de ziekte had gezet in het grotendeels nog gezonde lichaam en die nog bestreden hadden kunnen worden met de middelen die daartoe dienen, via een fase van wanhoop en vertwijfeling, tot de uiteindelijke martelende lijdensweg, die mijn...

...de vuilbak en is Vrede ( als het er al was) ver te zoeken… Geen dag voor Vrede en na het gedoe van de pandemie gaan we met rasse schreden door om: elkaar het leven Vrede-zuur te maken? Ik zou willen….wensen…ik zou zo graag…een Vrededag hebben…

...daarin een schemeroorlog, zetten aarzelende schreden in het tot dan toe onbekende terrein der volwassenheid, streden de strijd die hen tot man of vrouw zou maken. Op het terras van het nonnenklooster waarin de schoolklas haar tijdelijke onderdak had gevonden speelde een meisje gitaar en zij...

...schuchterheid en de eerste voorzichtige schreden in het land van een nu spoedig aanbrekende volwassenheid, een meisje dat Vermeer zou hebben willen uitbeelden of dat Goethe, Toergenjew of Hesse zouden hebben willen beschrijven, serveert ons warme chocolademelk en een bruinzwarte kleine...

...met wie ze eens, in jonge jaren, naar het altaar schreden, gekleed in kant en satijn; degene die naast hen stond in goede en slechte tijden, die hun handen en hun harten vasthield. Hij is voorgoed uit hun levens verdwenen, achterhaald door de ongenadige dood. De psychologe en de creatief...

...koningshuis mijn wel indirect mijn mond. Ik mag haar bejubelen en van haar houden, maar kritiek vind geen vaste aarde in huize het Loo. Zwaai maar met je scepter beste prins. Betreed met rasse schreden de poorten van je eigen luchtkasteel. Glimlach breed, knip je linten met overgave, maar...

Alweer een aanslag. Nu weer in Boston. Op het moment dat ik dit schrijf is mij nog niet bekend welke bloeddorstige idioten er achter zitten. Het kan iedereen zijn. Zelfs de kleuterjuf van jouw oogappel. Er zijn geen ingewikkelde bommen of apparaten voor nodig. Oorlog is gedemocratiseerd....

...en achteloos gepasseerd, maar toen we op onze schreden terugkeerden, zagen we opeens de prachtige paddenstoelen in een cirkel staan, die aan mijn doorgaans zeer zwijgzame wandelgenote de woorden "pràchtig!", "pràchtig!" ontlokten die voor haar welhaast tot een, weliswaar hoogstpersoonlijk...

...maar vanuit mijn ooghoek zie ik twee forse vakkenvullers in Lidl uniform die aan komen snellen om dit varkentje te wassen. Het varkentje keert dus schielijk terug op zijn schreden, trekt het meest onschuldige gezicht uit zijn repertoire en mompelt tijdens de uitgebreide visitatie,...

...toch maar, chagrijnig en wel, op zijn Hollandse schreden terug te keren, beetje slim wel, maar niet handig dat ze niet alle vijf terug kwamen, da’s dan weer een beetje dom.... het oproer barst los, wist Mark ervan, worden we in het ongewisse gehouden en ineens is daar een briljante opmerking...

...en achteloos gepasseerd, toen we op onze schreden terugkeerden. We zagen opeens de prachtige paddenstoelen in een cirkel staan, die aan mijn doorgaans zeer zwijgzame wandelgenote de woorden "práchtig!", "práchtig!" - die voor haar welhaast tot een hoogst persoonlijk cliché waren...

Op een klein stationnetje, ’s morgens op het perron, stond ik te wachten. Het was mistig, en in de verte hoorde ik de trein al naderen. Het gestamp van de locomotief werd steeds luider, en met een hoop geknars van de remmen kwam het boemeltje tot stilstand. De deur ging open en mijn blik viel...

...hij, deemoedig, net als Petrus, toch nog op zijn schreden terugkeert. Waarom niet eerst even een “vertrouwelijk” inhoudelijk gesprek met Rutte gehad in plaats van deze “deus ex machina” out of the blue om met Rutte te spreken. Is de man werkelijk zo slecht. Natuurlijk heeft hij...