Alle inzendingen over soms tot meer in sta

Gezien het veelvoud van excellente inzendingen op alle tabbladen, voelde ik me soms een beginneling, die nog steeds met en griffel op leisteen zat te schrijven.…

En weet je, soms is het leuk om iets volkomen zinloos te doen, daar valt over te praten en te lachen omdat we dan weten dat het totaal geen zin heeft!…

Soms concludeer je, dat je tot conclusies komt die je niet wilt concluderen.…

Soms zeer onverwacht helemaal niet kan reageren, of verkeerd reageren. Jullie zien niet dat de aansturing van de spieren soms totaal in de war is en ze haast niet kan lopen. Soms kan ze doen alsof ze alleen maar last van haar knie heeft, die ooit gebroken is door botontkalking. Soms denken jullie: “Kan ze niet beter uit haar ogen kijken”?…

Soms ben ik een dichter en soms ben ik dichterbij de hel, soms mag je me niet en soms wel.…

Soms ben ik tot niets in staat...…

Net als ik heeft de lieverd een bloedhekel aan vliegen, van die vieze nare dieren die echt overal op zitten, snap je? Dus als er zoiets in huis is, dan is het dier geen lang leven geschoren, net als bij ons! Ze hebben tenslotte niet voor niks een vliegenmepper uitgevonden! Dat is omdat die beesten dood gemept moeten worden! En zo werd er een vlieg…

Het zal u zeker al wel eens opgevallen zijn; bij een meningsverschil heeft SOMS - héééél enkel - de tegenpartij ook wel eens gelijk!…

Ooit heb ik mijn drie dochters los moeten laten. Dat is inmiddels al ruim 20 jaar geleden, omdat ik uit liefde voor hen het beste voor ze koos. Vanwege een nogal bewogen echtscheiding, waaruit allerlei ellende ontstond, ten nadele van mij, die ik psychisch niet meer aankon. De raad van kinderbescherming vond mij een goede moeder, maar ik moest…

Soms is geluk een ietwat ongelukkig gekozen woord.…

De invalster die ze kreeg, omdat haar vaste hulp met een welverdiende vakantie ging, was een bekende voor haar, dus zei ze: laat haar maar komen en ach het was maar voor drie keer, dus overleven zou ze het wel! Nou dat laatste gaan we nu betwijfelen want wat wil het geval? Ze belt me op en zegt: jemig het is best triest, ze is niet vooruit te branden…

Mevrouw Ontwikkeling zit achter de laptop, uit te spreken als léptop. Het is de léptop van Lief, want zelf heeft ze een PC uit het jaar Kruick. Ze heeft het niet zo met een laptop, want ze is niet van deze tijd, ze is honderd jaar te laat geboren. Ze heeft een hekel aan moderniteiten. Liever heeft ze ouderwetse kneuterigheid. Ze houdt van stoofpeertjes…

Ik val meteen maar met de deur in mijn stukje en zeg het maar eerlijk, ik heb gerookt in mijn vakantie. Verkeerd, fout, vreselijk natuurlijk! Na mijn laatste rookweekend in september 2009 had ik me nog zo voorgenomen om er niet meer in te trappen, in dat roken. ‘k Had het ook weer netjes volgehouden. Met hier en daar een misstap, zo af en toe, stiekem…

Google ving ons in zijn internet en verkoopt ons op de afslag - iedere ochtend opnieuw…

Marianne Thieme schiet wortel in het leger - de hazen zijn er nog verbouwereerd van ...…

Banken tellen, vertellen en vertellen en vertellen zich (euribor rente omlaag, variabele hypotheek rente omhoog)…

Banken moeten terug naar een gezonde balans tussen eigen geld en schulden. Dat is een van de dingen die we geleerd hebben in de afgelopen jaren. Een bank is inderdaad alleen een bank als er geld op staat. Eigen vermogen of geld van mensen die het 'op de bank zetten'. Maar in de praktijk, om meer te kunnen uitlenen en verdienen wordt er ook geld geleend…

Morgenochtend sta ik op, wrijf ik de slaap uit mijn ogen en beleef ik wederom een dag. Ik kan zomaar worden gebeld om een wankel persoon bij te staan, de kans is klein dat ik uitslaap. Het werk is hard, het werk is halfzacht, de wekker is hard, elke ochtend weer half acht. Morgenstond heeft goud in de mond, maar soms een halve liter.…

In het onmetelijk grote bos van de poëzie groeide ik de langste tijd van mijn leven onopvallend als een niet bloeiend gewas op. Nog maar enkele jaren geleden werd ik plotseling waargenomen en mag ik mij sindsdien in de schaduw van anderen zonnen. Tergend langzaam vormden zich creatieve knoppen en openden zich later de eerste, onooglijke kleine, bloemen…

Soms, klinkt ie als een snorrende poes, soms hoor, want oei vaak maakt ie een geluid als die van een afgekeurde slecht functionerende zaagmachine, zo eentje die aan vervanging toe is zeg maar. Dat probleem ligt naast me in bed, eega met een snurkvolume waar menige neushoorn jaloers op zou worden, dat dus.…

Ik sta aan de zijlijn te kijken, wat gebeurt er? Wel, de wereld vergaat. Iedereen weg, ik ook? Neen, ik deed niet mee: ik stond immer aan de Zijlijn . Had ik liever mee gedaan en dood geweest? neen? Nee, ik had liever met haar aan de zijlijn gestaan en gedacht: spijtig van de Wereld , ‘k zie je graag.…

Begrijp me goed, zou zo graag nog eens op verzenden willen drukken, sta daar inmiddels boven.…

En toch, soms… Soms wil ik een boodschap uitdragen, iets meedelen aan mensen wat me raakt. Liever niet. Liever schrijf ik fictie, wil mensen enkel maar amuseren. Daarom schrijf ik ook zelden autobio.…

lepel ik uw wereld uit de schil, mijn mes en vork snijden geen hout en dan vraag ik mij af, wat heeft u dan voor uw deur, geen vraagteken want dan moet ik beginnen met een hoofdletter en daar heb ik geen zin in, verwacht van mij geen netgedicht meer want het kost mij teveel tijd, wachten op, ja wachten waarop eigenlijk, misschien wel ERKENNING, en soms…

Leonard vraagt of ik het een geschikt moment vind voor een glaasje cognac. Ja lekker, zeg ik, want ik vind vrij veel momenten eigenlijk wel geschikt voor een glaasje cognac. Hij verwijdert zich en ik heb nu de tijd om het vertrek waarin ik me bevind wat nader te bekijken. Veel donker hout en donkere kleuren. Velours gordijnen en wollige vloerbedekking…

Soms denk ik echt: zijn andere mensen nu zo laks, of zelfs een beetje dom? Bijvoorbeeld wanneer ik een reclame om hoortoestellen aan te prijzen op de radio hoor. Op de radio? Ja, op de radio. Luisteren slechthorenden dan radio? Uit marktonderzoek blijkt van wel. Wanneer ik dat nog meer denk?…

Soms, als ik in de file sta op weg naar het werk, of aan de kassa sta aan te schuiven, de zoveelste in de rij ben in de krantenwinkel, aan de koffieautomaat op het werk, aan de bankautomaat, als ik een plaatsje zoek in de trein, afgewezen word na een slopende sollicitatie, de 9e van Beethoven aanhoor terwijl ik aan de telefoon hang, als ik mij wil neervlijen…

Dan weet je gewis, soms gaat het mis. Ik concentreer mij dan op dat eerste bakkie leut, morgen. En daar is niets mis mee.…

Ik sta er toch even bij stil. Maar dan daal ik af. Er wordt op me gewacht. Ik ben de slechtste skiër van de vriendengroep. Telkens de laatste. En niemand vindt het erg. Natuurlijk niet. Ik ben het kind van een bonnenman. Straks geef ik een rondje.…

Het gevoel dat ik overal alleen voor sta, maakt het er ook niet beter op. Waarom huil ik maar steeds en val de mensen die mij willen helpen ook nog eens aan? Er komt geen antwoord uit mijn chaotische hoofd. Dat mij het gevoel geeft om uit elkaar te willen klappen.…