Alle inzendingen over toppe

Het slechte weer van de laatste tijd komt door de aanzuigende werking van onze duinenrij, blanke toppen zijn nu eenmaal aantrekkelijk.…

Door hun beroerde spel van de laatste maanden en hun relatief lage plaats op de ranglijst heeft de voormalige topper Ajax-Feyenoord veel van zijn glans verloren.…

De afstand tussen de diepste eenzaamheid en vertwijfeling en de toppen van het geluk is een afstand die in lichtjaren niet te meten is; voor de schizofrenen zijn er de leegte en de wanhoop als voor weinig anderen.....…

Bij het Leidseplein werd Minnie met één been in het gips voortgeduwd door Marlène. Twee dijken van vrouwen. Op weg naar Dichtersmiddag Eijlders. Om bij alle lichamelijke stagnatie toch eens waarlijk te worden aangedaan. Maar hoe konden ze de menigte passeren? Hun vertwijfelde drempelhouding viel meteen op, waarna wij haar binnentilden. Gespalkt vooraan…

De muziek is van een vrij traditioneel genre maar zij sleept me mee door toppen en dalen van mijn gemoedsleven, roept herinneringen op aan gevoelens van diepgaande en vergaande liefde, aan de kloof en het ravijn van mijn liefdesverdriet uit een ver verleden stammend, aan hoop en wanhoop, woede, haat, zelfhaat en mensenhaat, verdriet, angst en melancholie…

De blanke toppen gloeien nog na, het duin glooit mij zachtjes, doch dwingend, naar het brede strand in laagtij, langzaam afkoelend zand streelt mijn voeten. Een late zon schildert de lucht, in vogelvlucht, aquamarijn naar vermiljoen en goudgerande grijsreeksen.…

De Heer van het heelal en al wat bestaat kijkt over die reusachtige toppen heen, met het grootste gemak. Hij geeft het verachte onooglijke steeds opbouwende en sterkende raad. Voor Hem zijn dat overweldigend grote dak van de wereld en het minste, wat daaronder komt, bestaat en vergaat, allebei broos en zwak in het tijdloze.…

Zij danste haar wilde en riskante dans op de toppen van de golven van de oceaan van haar geestesziekte als een onwillige acrobaat die zich niet staande kan houden op de evenwichtsbalk van het leven en zij zonk onherroepelijk van keer tot keer in de diepe dalen van de neerslachtigheid.…

Die onrustige toppen mogen zich krullen en naar de oranje zon kijken, terwijl ze langzaam neer daalt op de vredig kleurende zee. Dat geroemde hemellichaam zendt de woorden: "VOLMAAKT zijn alleen Gods liefde en genade." Manuscript van een Satanaanbidder.…

De banale, afschrikwekkende laagvlakte of zelfs de afgrond van leed en verschrikking had zich nog niet getoond, niet geopenbaard in onze levens en we hadden onze vleugels uitgeslagen en leefden geheel en al op de toppen van onze gevoelens in een hoge, illusoire sfeer van schoonheid en geluk.…

Altijd was hij daar, op de achtergrond; verzorgde mijn broer tot wie ik telkens weer terugkeer en het betreft een onwaarschijnlijk aandoende continuïteit en een zozeer door mij gewenste schijnzekerheid en schijnveiligheid waar mijn leven zich voortzet over toppen en dalen als een wilde, kolkende rivier met onvoorspelbare loop en stroom; de waan zich…

Ze kreunt als ik de toppen bereik, het begin van de reis. Mijn handen leiden een eigen leven. De bedekking van het meest intieme plekje protesteert even met een klaaglijk geluid. Logisch....iedereen wil haar string zijn.... Heel voorzichtig proef ik het fijngeurende genot.…

De toppen rondom zijn bedekt met sneeuw en blinken in de zon, fel af stekend tegen de blauwe lucht. Onder mij ligt een zee van wolken. Ik weet dat daar beneden een wereld is, al lijkt dat onmogelijk. Mijn volk leeft daar. Schijnbaar onwetend van het universum hier boven.…

Het ventje brengt nu met tegenzin zijn lijfje, dat aan alle kanten wappert van de dure etiketjes in de richting van de toonbank en neemt het stukje worst tussen de toppen van z'n duim en wijsvinger. Hij houdt het voedsel zo ver mogelijk van zijn gezicht af en bekijkt het met grote achterdocht alsof het een bom is die ieder moment kan ontploffen.…

In dit geval de flarden van nevel die op de toppen van de kleine rollende golven lijken te dansen in een lichtvoetige wals. Maar ik, die vanuit een onbedwingbare overlevingsdrang instinctief teruggeworpen wordt op een pragmatisch intellectueel realisme, heb geen boodschap aan welke verheven gedachte dan ook.…

Ik wankel en kantel van mijn sokkel, kruimels van was aan de toppen van zijn laarzen. Hij gruwt van de bedelende blik, diep verscholen in holle oogkassen. Het heft kriebelt in de vuist. Met dichtgeperste ogen, met afgewend gezicht wachten op de genadesteek. Afgrijselijk was de reutel. De zweep klakt in het zand.…

De bomen naast het beekje vangen in de toppen nog even het zonlicht. Dan vervagen de kleuren. Als de vogelgeluiden verstommen komen de vleermuisjes. Het zijn er meer dan gisteren. Als ik ze probeer te tellen kom ik tot vijf, maar ze zijn zo snel, het kunnen er meer of minder zijn.…

In de hoogste toppen van de berk zijn al fijngevormde aanzetten tot blaadjes zichtbaar, maar de narcissen, die in strakke colonnes in het plantsoen staan, wachten nog op hun bloei die de aanhoudende kou hopelijk niet zal verhinderen.…

Ze had de toppen van geluk gekend en de dalen van ellende, zo zei ze me; ze was naaister geweest in een fabriek; naaister van leren jassen.…

Ik wil weten of je met vreugde kunt zijn, de jouwe of de mijne; Of je wild kunt dansen en je door de extase kunt laten vullentot in de toppen van je vingers en tenen zonder ons te manen om voorzichtig te zijn, realistisch te zijn of je de beperkingen van het mens-zijn te herinneren.…

En ondertussen bij het CBR en de banken en in de toppen van de schoonmaakbusiness…bonustime, soms wel een ton per manager. Vangen hoge bomen veel wind? Forget it – euro’s vangen ze. Nee, staak maar door schoonmakers en trek die kapitalisten het vel over de oren totdat ze gaar smoren in hun eigen vuil. Nu we het toch over uitbuiting hebben.…

We vertoefden op de toppen van ons kunnen, beiden tot volstrekte uitputting gaande, maar de botsingen lagen op de loer als wraakzuchtige roofdieren, beiden ingepeperd met oud zeer en de trauma's die onze levens verwoest hebben. Ik heb de vrouw bemind, die net als ik gehandicapt door het leven gaat, onmachtig om de liefde duurzaam te delen.…

Ondanks de zielsdiepe pijn, die je me hebt nagelaten, sinds je vertrek naar Italië, wat je altijd van plan was, ook al werden wij op de valreep smoorverliefd op elkaar en hebben we de toppen van liefdesvereniging ervaren, in de laatste spanningen voor je echte vertrek kwam alles wel erg ongelukkig op zijn pootjes terecht, braken we beiden onze benen…

Als de Oeral hoog genoeg om een grens te mogen zijn tussen werelddelen, bestaat Italië al uit twee werelddelen, ten oosten en ten westen van het Apennijnse gebergte met toppen van 2.795 meter. Dus eigenlijk is Europa niets anders dan het westelijk uiteinde van Azië, zoals India een uitsteeksel is naar het zuiden.…

Ten eerste in de sport zelf, die jongens en meisjes die bezig zijn op de toppen van hun kunnen. Kan niet gezond zijn. Neem alleen al sommige voetballers. Velen van hen, nog jonge jongens zijn ver voor hun dertigste al behoorlijk kaal en dat duidt toch op een vroege veroudering, lijkt me.…

Na twee keer drie kwartier op de toppen van je kunnen en dwars door alle emoties, denk je eindelijk je concentratie te kunnen loslaten en te kunnen feesten en dan krijg je spontaan een beso op je mond. Fijn? Of vreselijk? Iedereen heeft een mening over de beso. Ik ook, ik denk dat Luis maar beter ontslag kan nemen, maar of dat terecht is?…

Je loopt op de toppen van je tenen, vermijdt afgronden - waarin je zou kunnen vallen - en kijkt de andere kant op. En neen, nog steeds durf je niets te zeggen. Inwendig ontplof je, nog erger dan Parijs in oorlog. Het lijkt of een hele leger tak IS strijders zich opmaakt naar je hoofd, en je brein aan flarden schiet.…

Deze laatste bevatten vaak schreeuwende emoties, toppen, dalen en liefdes die bergen beklimmen of uit de as herrijzen. Op zich niet verkeerd, maar vaak wel heel erg cliché. Dit alles omgeven met veel heftig gedans, vlammende kolommen, rookwolken en soms voor mij het effect van krijsende dames en blèrende kerels.…

Langzaam stijgen de eerste wolken weer tot boven de besneeuwde toppen uit en drijven zachtjes alle richtingen uit. Het gejuich en feest dat daarop volgt, is in ‘Druppeltjesland’ ongezien, maar het besef dat een catastrofe vermeden is, maakt hen dol van vreugde.…

"Maar ik durf er niet meer te komen." Zefier zweefde verder, naar de allerhoogste toppen van het gebergte. Daar ging hij op een loodrechte rotswand af, en verdween in een koude, donkere ijsgrot. (wordt vervolgd)…