Alle inzendingen over traan

Het lukte me een paar tranen op te vangen met mijn tong en het zout beet zich een weg door mijn mond. “In elkaar duiken en wachten tot iemand me op m’n schouder klopt en zegt dat het allemaal wel weer goed komt?”…

En dan komen de tranen…………….…

Alles terug te vinden op www, dus redactie doe geen moeite met een link, ik laat er geen traan om.…

Het MOET zoden aan de dijk zetten, het MOET helpen, want de dijk breekt door als nederlands stopt, vanwege alle tranen die zullen vloeien…

Dan kan ik je vertellen over tranen in het donker.…

SBS, sick building syndrome, ik krijg er nog steeds tranen van in mijn ogen.…

Alleen de bomen treuren, plengen groene tranen.…

Tranen rolden over mijn wangen, denkend aan Jan, terwijl Tranen zijn eindakkoord liet klinken.…

Toen werd het mij teveel, toen kwamen de tranen.…

Haar mede-exposant en beeldhouwleraar keken haar verwonderd aan, want het meisje huilde geen traan.…

Ik kijk naar je, de tranen lopen over mijn wangen, ik voel aan je gezicht, zo koud maar zo vertrouwd. Gedachten schieten door mijn hoofd, dit is de laatste keer dat ik je zie, de laatste keer dat ik je kan aanraken, de laatste keer, nooit weer zal ik je zien. Levenloos lig je voor me, ik kan het niet bevatten. Lieve opa waarom jij?…

Zacht pak je mijn handen beet, kijkt En ik zie opeens een traan, jouw traan Voor mij...…

Niet omdat ik het niet kon vertellen, maar mijn tranen bleven maar stromen, zodat ik eigenlijk het toetsenbord niet meer zag. Ik kon maar niet begrijpen, dat het zo ver gekomen was. Gelukkig is Margo, de pleegmoeder van mijn kind, een heel begrijpende vrouw.…

Opeens liet ze haar tranen lopen. Ik kreeg medelijden met deze eenzame vrouw en met tranen op haar wangen bleef ze mij doordringend aankijken. Ze gaf mij uit haar tasje een zakdoek en ik begreep haar bedoeling. Ik moest haar tranen deppen en ze hield mijn hand zachtjes vast en ik voelde, dat ze mij naar zich toetrok en mij een zoentje gaf.…

Verdriet drukt op de wereld en op de mensenharten met een loden last; verdriet, uitgevaardigd door onbekende hand; tranen zijn het erfdeel der mensheid; alsmaar meer tranen; zij vloeien binnenskamers en verder overal; tranen zijn ons erfdeel......…

Het bezette mijn middenrif als een steen tot op het moment dat de tranen uit mijn ogen vloeiden als gletsjers, als smeltend zieke-ijs. De tranen die gedurende mijn hele lange leven bevroren waren geweest en ik huilde... Het lieflijke jonge meisje (waar kwam ze plotseling vandaan?)…

Geruisloos vielen de tranen op haar schoot, eerst een voor een, toen steeds sneller.. Langzaam maar zeker, werd het een vloedgolf van tranen...…

Wat een ontzettende emotionele muts ben ik toch. Ik weet van mezelf, dat ik niet naar een film kan kijken, zonder dat de waterlanders rijkelijk vloeien. Ik heb het zelfs met tekenfilms. Als mijn dochter naar de Lion King kijkt, kan ik niet meekijken. Verschrikkelijk vind ik het als die kleine zijn vader sterft. Maar gisteren heb ik toch wel het toppunt…

Hij schenkt mij een droevige blik en overhandigt mij plechtig het flesje met de fonkelende, heldere tranen. Voorzichtig pak ik het van hem aan. Ik ben ontroerd en weet niet goed hoe ik hem moet bedanken en zeg: “zodra ik weer echte tranen heb zal ik hier een potje om grienen.”…

De injectienaald zou het dunne, fragiele weefsel van mijn bovenarm doordringen en mijn tranen zouden stromen. Ik zou me verontschuldigen voor mijn ontroering maar het meisje in het uniform zou zeggen: "Schaamt u zich maar niet, het is ook emotioneel" en ze zou mij lichtjes knuffelen....…

Echt nergens liggen volgens mij een lach en een traan zo dicht bij elkaar als hier.…

Aan de balie bij de huisartsenpraktijk staat Carla, ze komt net van de fysiotherapie. Haar rugklachten spelen haar al langer parten en de pijnstilling die ze krijgt is niet voldoende. Aan de balie wordt ze te woord gestaan door de assistente. De fysiotherapeut adviseerde Carla een bepaald middel, maar dat wil ze liever niet. Dan mag ze niet autorijden…

kind, en ik ben nog steeds je oudste dochter, die je de naam "Ineke" hebt gegeven, de naam die afgeleid is van de doopnaam van je moeder, Catharina, de naam die je niet meer uit kunt spreken, maar de naam waaraan men mij herkent; de naam die vriend en vijand, vreemde en voorbijganger mij geven: je dochter Ineke leeft voort, zij betreurt je zo, haar tranen…

"Vergeeft u mij, ik huil" of woorden van die strekking kwamen van mijn lippen en ik voegde eraan toe: "Dat kan weleens voorkomen hè?" in de bloemenzaak, waar men alles al heeft meegemaakt, waar schitterende, uitbundige, zomerse boeketten getuigen van een onaantastbare schoonheid, zozeer tegengesteld aan het leed dat mens en wereld overspoelt en…

Ze staat naast me, nauwelijks haar tranen de baas. Weet niet wat te doen, een armlengte vraagt om een schouder. Ik offreer een pepermuntje en samen sabbelen we de dag naar morgen, zij raakt mij aan.…

Ter gelegenheid van Kerstmis waren toentertijd her en der vele rijkelijk versierde Kerstbomen opgesteld, ook in een Wijkcentrum waar ik die morgen bivakkeerde om de collectie thrillers in de aangrenzende bibliotheek in ogenschouw nam, onder tranen overdenkend hoe mijn langjarige werkzaamheden voor een wijkkrant voorgoed ten einde waren gekomen en hoe…

Was dit nu de laatste traan die ik liet vloeien om Hem?…

Tranen die zich schuilhouden in het innerlijk, vast klonteren in mijn maag en eens zullen uitbarsten; mijn ogen zullen bereiken....…

Je dochter Ineke leeft voort; zij betreurt je zozeer; haar tranen stromen ongezien; binnenskamers en in de stille nacht; je bent niet meer te midden van de levenden.…

Het naar huilbui neigende vrouwtje begon zachtjes tegen mij aan te tranen. Weet u zei ze, er is altijd wel iets dat stoelt op verdriet, dan krijg ik het te kwaad en komen vanzelf de Waterlanders. Al eens geprobeerd de zonnige kant van alles te bekijken, vroeg ik quasi pedagogisch.…