Alle inzendingen over vijver

-En de eendjes zwemmen leuk in de vijver. -Mmmm. -En u geeft ze leuk brood. -Mmmm. -Alleen die ene. -Welke, meisje? -Nou, die daar. Die zwemt zo raar. -Ja, ik zie het. -Hij draait steeds in het rond. En hij kwaakt zo leuk. En zo hard. -Ik hoor het, meisje. -En nou die andere ook. En die verwijnt nu ook nog onder water. Grappig.…

Ik kreeg toch een beetje het gevoel dat ik in de verkeerde vijver was gaan vissen. Maar ik wist eigenlijk niet in welke vijver ik dan moest gaan vissen. Ik hield eigenlijk niet van vissen, ik was meer een man van de vogels. Ik vond vogels vrouwelijker dan vissen, ze spraken bij mij meer tot de verbeelding.…

De oude man is de jongedame niet weer bij de vijver tegen gekomen. Zij had voorlopig genoeg van zichzelf gezien en begreep nu dat het mooiste eigenlijk nog moest komen.…

De vijver bij "Boshuys l'Hermitage" in Oisterwijk ligt te schitteren in de zon van juni. We hebben nog een plaatsje kunnen vinden op het terras. De zwanen laten het vandaag afweten maar enkele bontgekleurde eenden dobberen op de stroom.…

Er is niets leuker en nuttiger, dan af en toe een knuppel in een hoenderhok, een steentje in een rimpelloze vijver, of wat onkruidzaad in een keurig tuintje te gooien.…

Dat betekent dat op de 29ste dag slechts de helft van het oppervlak van de vijver bedekt is. Iemand die op die dag naar de vijver kijkt, ziet dat de helft vrij is en denkt dat de situatie absoluut niet rampzalig is. In feite rest er tot de vijver geheel bedekt is nog maar één dag! Kijk en vergelijk.…

Hij overzag de banken rond de vijver. Die waren allemaal bezet. Zuchtend liep hij door. Hij hoorde een stem achter zich. ‘Meneer?’ Hij keek om. Een dame wenkte hem. ‘Als u wilt kan ik wel een beetje opschuiven.’ Ze leek wel een aardig mens. Keurig in een mantelpak en een batik shawl. Hij knikte dankbaar.…

Uit nieuwsgierigheid liep ik met mijn vrouw naar de vijver en prikte met mijn vinger door het ijs. Daar was best nog kracht voor nodig. Het was ruim anderhalve millimeter dik. Later op de dag, het was vijf voor twaalf, keek ik opnieuw naar de vijver die nog steeds in de blakende zon spiegelglad lag te wezen. De meeuwen stonden er nog. Genieten?…

In de vijver, daar rechts achteraan. Daar zat een kikkertje zo klein als een pingpongbal op een van mijn lelies. Ik lachte tevreden en schonk een tweede kop thee in.…

De eend zwom in de loop van een dag heel wat af in de vijver van het park. Alle hoeken en gaten waren haar bekend. Ze beschouwde deze vlek water dan ook als haar domein. Hier speelde het leven zich af. Rond de vijver stonden een paar laaghangende treurwilgen. Weerspiegeld in het water, daar waar het kroos nog niet z'n plaats had ingenomen.…

Vorig voorjaar waren ze me al opgevallen: drie eendjes die als ‘de drie musketiers’ het gebied buiten hun veilige vijver verkenden. Al kwakend wandelden ze dit jaar alweer een week of wat hier door de buurt. Op zich was het wel duidelijk dat ze uit de vijver twee straten verder kwamen. Blijkbaar wilden ze hun territorium wat vergroten.…

Als door een steen die, in een vijver geworpen, kringen doet ontstaan in het water, vervagen de rimpelingen door de milde, goedgunstige tijd die volgens het overbekende cliché verzacht en geneest...…

Daar bloeien nu nog altijd de witte bosanemoontjes nabij de vijver waar het geluid van kikkers altijd weerklinkt en waar de hoge, kale stammen van eiken oprijzen en het pad flankeren. Veertig jaar zijn gepasseerd en mijn vriendin staat nog altijd aan mijn zijde.....…

Hijgend en Sarah-roepend komt Myrthe bij de vijver aan. Haar vermoeden blijkt te kloppen. In de vijver ziet ze inderdaad de rode sjaal van Sarah liggen. De vijver is helder, ze kan tot op de bodem kijken. Sarah ligt in ieder geval niet in het water. Wanhopig draait Myrthe een paar keer rond, haar handen wild door haar rode haren halend.…

Gemene kleuren verdreven door groene druppels in zijden kleden, het park rust in donkere vijvers voorzien van treurnis. De zon hangt willoos boven een ijzerhard gordijn, de maan trekt aan de zee en prikt vlammend de duinen. En ik? Ik ben in mijn element.....…

Zorgvuldig liet ze de inhoud van de emmer de vijver in glijden. Het visje zwom direct parmantig rond, tussen de grote Hollandse goudvissen in, het kopje fier omhoog tot aan het wateroppervlak. Lange tijd zat ze gehurkt in de vijver te kijken. Pas na een half uur stond ze op en ging ze naar bed.…

We zaten bij de vijver in het park achter het bejaardenhuis en terwijl fragiele libellen hun elegante rondedans uitvoerden boven het water, legde ik haar uit hoe schitterend groen de kop van de eend was die een bad nam in de vijver en daarna zijn verenpak poetste op de oever, omdat mevrouw het wegens haar blindheid zelf niet kon zien.…

Op een tak zit verderop achter in de tuin bij de vijver een prachtige ijsvogel z’n vijver leeg te vissen. Een baardmannetje bij de rietkraag, en kwikstaart op het terras. Z’n vrouw wijst hem op al het fraais aan vogels in hun rijke tuin. Ach hij zag het amper - het is te gewoon. Het lijkt alsof de vogels hem nu uitdagen hen te spotten.…

Daarom het volgende, sluit ze in en stel ze op in volgorde, de grootste voorop en de kleintjes er achter en drijf ze rustig op naar de keuken en vervolgens naar de vijver in de tuin. Doe ze in godsnaam geen pijn. Begrepen vriendjes van mij?'' De leider van de muizen zoende mijn neus als teken, dat hij het begreep.…

Gewoon, zomaar, in een nieuwbouwwijk, aan een kunstmatige vijver. Later, op de terugweg moest ik oppassen dat ik geen kikkers vertrapte. Nu, twee weken later, koester ik nog dat gevoel van die avond. Meestal zijn het heel gewone dingen die je gelukkig maken.…

Om mijn metgezellin te troosten wijs ik haar op de rododendrons, op de fraaie lichtval en op de spiegelende vijver, waarin voor haar de gestalte van haar vriend vereeuwigd zou kunnen zijn, voorgoed zou kunnen zijn bewaard, mede omdat hij bij uitstek hield van de natuur.…

Om mijn metgezellin te troosten wijs ik haar op de rododendrons, op de fraaie lichtval en op de spiegelende vijver, waarin voor haar de gestalte van haar vriend vereeuwigd zou zijn, voorgoed zou kunnen zijn bewaard, mede omdat hij bij uitstek hield van de natuur.…

De eend nam een bad in de vijver en poetste vervolgens zijn verenpak op de oever.…

Er waren: de kronkelige paden van het park en de straten van de stad, talloze malen doorkruist en er was: de vijver met de oranje, geschubde vissen die hun rondjes draaiden onder het wateroppervlak en er was: de kamer met de eikenhouten meubelen, omfloerst door herinneringen.Ik wist niet welke onbestemde ellende omging in ons innerlijk.…

Je zakte langzaam ineen, er ritselde een merel in de struiken en jij zakte naar de bodem van de vijver in het prille lentebos. Het water gleed naar binnen, je raakte er vol van, je kon nog weigeren, maar de pijn in je tere ziel zocht naar de eindeloze verlossing.…

Hij strompelde naar buiten en wierp zich in de vijver, die midden in de tuin van de NOS- studio lag. Even werd het hem zwart voor de ogen. Verdwaasd, niet begrijpend, keek hij om zich heen. Toen verbreidde een gelukkige lach zich over zijn rode gezicht. Hij sprong uit de vijver en begon te dansen. Hij stak zijn tong uit.…

Op de prachtige vierkante vijver had zich een blinkend-grijze ijslaag gevormd en roekeloze kinderen beproefden het ijs......…

Heerlijk om dwars door de vijver over die stevige dam te lopen. Stappen over al die keien is een goede oefening voor je voetzolen. De stenen liggen toch niet te dicht op elkaar dat er mooie struiken en bloemen tussen kunnen wortelen.…

Het was een moment in de aaneenschakeling van momenten die mijn leven vormt, een eenmalig moment waarop ik opnieuw de vijver aanschouwde die daar lag te glanzen met in de verte de houten brug.…

Een langwerpige vijver voor de deur van het indrukwekkende gebouw is gelardeerd met glanzende stenen en twee spetterende fonteinen werpen onbekommerd hun water ten hemel. In de nabijheid treft men Hotel Tilburg aan met de brede en hoge stenen trap voor de deur en met de sequentie van ramen die het lief en leed maskeren dat daarachter schuilgaat.…