Alle inzendingen over weer echt eenzaam

Ook de omgeving en leefomstandigheden zorgen ervoor, dat eenzaamheid in verschillende vormen meer of minder ingrijpend wordt ervaren. Zo zullen, om er maar drie voorbeelden te noemen, een herder, een monnik of een kluizenaar zich minder snel echt eenzaam voelen; zij hebben immers bewust gekozen voor een leven in, soms gedeeltelijke, afzondering.…

Hoe meer real life, hoe minder woorden nodig zijn om mij het gevoel te geven dat het net echt lijkt...alsof Roodgrapje bang moet zijn voor de grote boze wolf, als het maar om een waakhond gaat en zo modderen we maar wat van naam.…

Ik voel mij zo eenzaam…zo alleen…. Nooit eens iemand die op je wacht. Iets liefs tegen je zegt, dat je het allemaal nog niet zo gek doet. Tegelijkertijd besef ik ook degelijk, dat ik geen echt doel meer in mijn leven heb. De kinderen ze zijn volwassen. En hebben mij niet echt meer nodig. Hoe krijg je weer zin en een doel in het leven?…

Zinnig en to the point, een echte toptrainer waardig!…

De wereld verhard, is dat echt zo, of zien we alleen wat er nu het nieuws haalt? Dat jeugd oude mensen in elkaar trappen, dat geldautomaten met explosieven worden opgeblazen, dat gasten met messen op straat lopen, waar we vroeger alleen aan dachten als we een vrucht moesten schillen, waar je niet veilig ( genoeg) meer bent?…

Twee dagen geleden ontvingen wij een Appje, dat Wouter in tranen tegen zijn moeder had gezegd: “Ma, zo vind ik er niets meer aan; Sinterklaas komt dit jaar niet eens meer naar onze klas – mijn jeugd is nu écht voorbij.” – Toen mijn echtgenote dit voorlas, streden mijn gedachten welke kant te kiezen om me op dat moment te uiten: de humoristische reactie…

Dan is het spontane er voor een groot deel al weer vanaf. Als het die ene keer per jaar dan toch niet anders kan, dan moet de beslissing om het te doen pas zo laat mogelijk op de dag vallen. Niets is zo vervelend als ruim van tevoren al weten dat je gaat barbecuen.…

De daaropvolgende september is dan misschien ook nog warm, maar oktober wordt dan tenminste weer een echte herfstmaand. Om te voorkomen dat de lente nog vroeger begint, slaan we januari voortaan over, dat is toch al de saaiste maand van het jaar. De kalender klopt dan tenminste weer een beetje met de kortere winter. ’t Is maar een ideetje.…

Niet echt een pretje, in de auto zie je bijna niets. Maar je dag is nog niet klaar; in de middag ga je weer op pad. Het is nog steeds een dikke drab, je doet de dingen die je nog moet doen! Eindelijk klaar. Zo zijn aan het einde van deze dag je hoofd en lichaam een stuk zwaarder en ben je echt vermoeid.…

‘Zeg vos, allemaal leuk en aardig deze gedachtewisseling, maar ik moet weer bezig, anders denken ze nog dat ik echt ‘eenzaam’ ben,’ grinnikte de mier. ‘Je hebt gelijk mier, we moeten leren leven met de omstandigheden waarin we verkeren en zo mogelijk verbeteringen aanbrengen, maar eigenlijk hebben wij weinig te klagen.…

Wat in elk geval zonneklaar is, is dat het weer onze stemming ingrijpend, aangrijpend beïnvloedt. Het weerbarstige lied van Jacques Brel ‘mijn vlakke land’ verhaalt over de vier verschillende winden die alle een ander karakter hebben en een eigen invloed uitoefenen.…

Tjonge jonge wat wordt er weer gemopperd en geklaagd. De Rijn gaat een heel stuk boven NAP, ofwel: mensen gaan er met natte voeten lopen, tenzij ze kaplaarzen aanhebben...…

Vier uur later, als ik nog niks gehoord heb, pak ik maar weer de telefoon en druk dan een ander nummer in, gewoon de balie maar? Er komt na een kwartier wachten iemand aan de lijn en ik leg uit wat het probleem is.…

Als er niets meer is waarop je kunt vertrouwen, dan ben je echt eenzaam. Maar niet alleen, die zekerheid heb je dan nog.…

Ze zijn beiden volstrekt eenzaam. En begrijpen elkaar. En de kijker van de film kan dat op dat moment ook allemaal doorvoelen. De totale eenzaamheid van de winnaar die alles verliest, echt alles, alles behalve de finale.…

Ik bezoek op geregelde tijden iemand die, om wat voor reden dan ook, eenzaam is. Dat er in de huidige maatschappij veel eenzame mensen zijn, mag dan wel algemeen bekend zijn, maar om iemand bereid te vinden om dat toe te geven en dan ook nog eens een vreemde in zijn/haar leefomgeving toe te laten is nog niet zo gemakkelijk.…

De persoon keek mij wel schichtig aan, want die dacht weer, dat ik weer iets naars ging zeggen. Nu voelde ik mij echt eenzaam, niemand bemoeide zich met mij en ik dacht waarom reageren die christelijke mensen zo, ze moeten toch liefde uitstralen.…

Eenzaamheid en alleen zijn of niet alleen zijn maakt niet uit, iedereen voelt zich wel eens zo. In die tijd dat ik me alleen voelde was ik doodongelukkig en nu weer gelukkig. Ik voel me nu veilig en geborgen maar als mijn moeder er niet meer zou zijn zou ik me weer eenzaam voelen.…

Echt eenzaam, of met je ziel onder arm lopen is dat toch niet, lijkt me. Het is meer het je bezinnen over je levenswandel. Trouwens onderweg zie je nog weleens iets gebeuren, valt je oog ergens op en heb je weer materiaal voor een verhaal, beschouwing, of overdenking. In het bos zie je weinig mensen helemaal alleen lopen.…

Alles draaide om de illusie, die mannen met baarden bestonden niet echt, die heiligheid naar arme mensen toe was alleen maar om zichzelf een goed gevoel te geven. Salonmoralisme rond het meest kitscherige engelenhaar dat was te verkrijgen bij de Blokker, waar ze ook toiletborstels verkochten. “Nodig eens een eenzame uit”???…

Een enkele keer schrijf ik iemand via msn, ook heel modern en al weer zo gewoon, alsof het er nooit niet was. Schrijven doe ik veel via msn, alleen een enkele keer schrijf ik, dat ik wel een week of langer met die speciale iemand op een eenzaam eiland zou willen zijn. Dan zou het eiland niet eenzaam voelen meer, zolang het duurt.…

“Echt even samen” is het motto, dus boek snel?…

De fictie werkte niet meer, het was echt.. Ze viel stil, opmerkelijk. Ze ging naast me zitten en sloeg een arm om me heen. Het was een weldaad om dat te voelen. Vooral omdat ik jaren haar aangehoord had. Ineens kwam ze in beweging, zowel fysiek als mentaal. Haar ego kwam naar buiten, ze vertelde "haar echte verhaal".…

Je ziet hoe beide jongens van respectievelijk ruim één en drie jaar weer vorderingen hebben gemaakt met lopen, praten spelen en alles, wat je vanuit het Rotterdamse in het echt mist - In de namiddag gingen we gezamenlijk een blokje om, langs een kinderboerderij en twee speeltuintjes in de buurt.…

Echt niemand. Mensen dachten dat ze haar kenden maar ze deed zich anders voor als dat ze was. Ze deed zich voor als iemand die ze maar met moeite kon zijn. Een aardig, lief, behulpzaam en trouw meisje. Maar wat deed het er toe! Ze deed zich gewoon zo voor en iedereen dacht gewoon dat dit haar echte persoonlijkheid was.…

Bedroefd zaten veel mensen aan te horen en kijken wat hen nu weer boven het hoofd zou hangen en dat is heel wat. Geen hele lock down maar we zitten er tegenaan. Het aantal besmettingen loopt te hard op en ik hoor mezelf nog verongelijkt antwoord geven op mijn chirurg die me zei: je bent hier in het ziekenhuis op de meest veilige plek!…

Maar echt! Ik zou eigenlijk op school moeten zijn, maar de schijnheiligheid die daar opgehouden wordt, is vandaag voor mij echt een paar bruggen te ver. Ik denk dat ik hele boel zou onderkotsen. Het had geregend. Alles was zeiknat, glimmend, alsof het zich moest bewijzen. Zo van: kijk mij eens.…

Drieduizendzevenhonderdachtennegentig gedichten heb ik sindsdien herlezen en in zevenhonderddrieënzestig daarvan speelt het weer een min of meer prominente rol. Ik moet die andere achtduizendvijfhonderdzesendertig er ook nog eens op na lezen.…

Vervolgens was het gespannen afwachten of het weer zich aan de trend-verwachting zou houden.…

De egel zucht, was het maar weer voorjaar. Nu ging de egel beginnen aan een studie over het weer. Hij wist na enige tijd alles over het weer en het viel hem op dat de weersverwachting maar vaak voor de helft juist was. Zo langzamerhand kreeg hij genoeg van het weer. Hij dacht: ik heb mijn velletje en stekels en warme laarzen.…