Alle inzendingen over woestijn

Was dit de Sahara, een woestijn in Australië, de Gobiwoestijn in China? Over de Gobiwoestijn had ik recent een boek gelezen, waarin werd vermeld dat de oude beschaving van Lemuria deels onder deze woestijn was verdwenen. Ik begreep er helemaal niets van. Was dit niet een ordinaire droom?…

Voor mij is het lijden aan zielenpijn gelijk aan het dwalen in een dorre woestijn, terwijl ik snak naar een oase.…

Een koe, een olifantje en een muis lopen door een woestijn. Een woestijn die de regen best kan missen. Een woestijn die met regen zijn eigenheid kwijt zou zijn. Die koe, dat olifantje en die muis lopen daar. Zij lopen maar ze lopen niet gezamenlijk. Alledrie lopen ze in dezelfde richting maar met ruimte er tussen.…

Niemand kon in redelijkheid verwachten dat Geert Wilders aan de vooravond van het islamitisch Offerfeest een fractielid de woestijn in zou sturen.…

Nu hij als een zielige prins over Ardennen-bospaden waggelt en klaagt over premier Charles Michel, vind ik hem opeens sympathiek. Altijd een operette-figurant geweest, die bokkesprongen maakte zodra paparazzi naderden, vertelde de broer van koning Filip over z’n milieuvriendelijkheid, daterend van 2008. Het had weinig gescheeld of prins Laurent en zijn…

Geert Wilders is roepende in de woestijn, hij wil niet janken zoals de wolven in het bos, ook al klinkt dat lied nog zo correct en meegaand.…

De verdrijvingspolitiek van Israël ten opzichte van Bedoeïenen (die al eeuwen in de Negev-woestijn bivakkeren, maar geen officiële papieren over hun rechten kunnen overleggen) is onwenselijk en onmenselijk.…

Kom naast me zitten en drink wat koele melk.'' ''Bent u al lang hier in de woestijn?'', zei ik. ''Ja, al een hele tijd, want ik ben hier naar toe gevlucht. Wil je weten, waarom?…

Een ideologie die voortkomt uit de woestijn en alleen maar woestijnen kan voortbrengen, omdat ze de mens geen vrijheid gunt. De geblondeerde Mozart, de geblondeerde Gerard Reve, de geblondeerde Bill Gates … Ze bestaan niet, want zonder vrijheid is er geen creativiteit.…

Grote bewondering heb ik voor mensen die moederziel alleen de ergste ontberingen doorstaan in gebieden als woestijnen, Alaska, de Zuidpool of op nauwelijks bewoonde eilanden. Met geen ander gezelschap dan een cameraploeg en een karavaan voor de catering. Buiten beeld, dat wel.…

Daar lag ook mijn geld en portefeuille en ze gaf me kusjes en geschroeide woestijn uil met zacht gras en een slok water. Ze zei: bij mij ben je veilig en je moet bij me blijven.…

Hij kan je niet horen in het donker, jouw stem verdwijnt, is beweeglijk als zand in de woestijn. Hij wil het cowgirl standje, maar jij hapt onverschillig in het zand. Jullie vallen naast elkaar in slaap, zijn pistool nog in jouw handen, alsof het ieder moment opnieuw gaat beginnen in die woestijn van wild verlangen.…

"Roepend in de woestijn", je lokte er vroeger niemand de tent mee uit. "Zand in de ogen strooien", eind jaren 30 kon je rustig gaan slapen. Ongelovig wrijf ik mijn ogen uit, overal zand en in mijn eigen land gestrand. De laagstaande zon verblindt, plots mag zomaar het leven geen feest meer zijn.…

Hierdoor is uiteindelijk de Gobi-woestijn ontstaan. Deze is ook bekend als HÀNHAI, met zo'n v'tje op de tweede A, dat 'droge zee' betekent en als HANHAI met sléchts zo'n v'tje op de tweede A, 'Baikalmeer-woestijn', de grootste van Asia, gelegen in het noorden van de Volksrepubliek China en in het zuiden van Mongolia.…

Hij voelde zich een korrel zand in de oneindige woestijn van het leven: een wanhopige, radeloze en reddeloze passagier op het onheilspellende en desastreuze schip van het leven dat gedoemd is ten onder te gaan.....…

Leegte heerst in mijn innerlijk; de leegte van een eindeloze woestijn waarvan ik de zandkorrels schijn te moeten tellen. De stralende legende van onze liefde en vriendschap kwam ten einde......…

Zo herinner ik me vol weemoed en verdriet mijn ouderlijk huis nu de eenzaamheid die ik doorkruisen moet is als een onbegaanbaar pad, als een dorre en troosteloze woestijn.....…

De roepende in de woestijn vervliegt in fata morgana, de oase was nog nooit zo ver weg. De profeet lacht in zijn vuistje, niemand weet hoe hij er uit ziet.…

Hij voelde zich als een korrel zand in de oneindige woestijn van het leven, als een wanhopige, radeloze en reddeloze passagier op het onheilspellende en desastreuze schip van het leven dat gedoemd is ten onder te gaan. Vanzelfsprekend bood Schuberts "Winterreise", exemplarisch voor het grootst mogelijke leed, geen soelaas....…

Karel Peter Edward Marie van de Woestijne is geboren in 1878 te Gent, aan de Sint-Lievensstraat, zijn geboortehuis staat er nog. Zijn vader was een koperslager. Hij had drie broers: Edward, Maurice en Gustave. Zijn vader stierf toen hij twaalf was, wat van grote invloed op zijn psyche was.…

Iedereen moet er niet aan denken dat hij onveranderlijk blijkt, als de woestijn in Noord-Afrika. Iedereen wil het gevoel hebben dat er beweging is in het onderwerp, maar die beweging is voor sommigen juist afhankelijk van de mate waarin zij zich niet laten leiden door zekerheid.…

Onder zijn grauwe tropenhoed leken zijn hersens weg te smelten, ik voelde een zuivere leegte bij het staren in deze woestijn, waar een vrouw haar kind de borst gaf, in slow-motion, het juiste gebaar, het enige wat ik mij herinner in het land waar de poëzie onnodig is.…

Op die dag wenste men elkaar "fijne dagen": op die enige, luttele dag, die zo snel zou passeren: als een zandkorrel in een woestijn, als een druppel op een gloeiende plaat, want in de keiharde jungle van de maatschappij, in de slangenkuil, in het gekkenhuis, maakt men elkaar van dag tot dag af, bedriegt, liegt, konkelt en manipuleert men, om nog maar…

O Christus, laat het U zijn die ik tegenkom op mijn laatste schreden in deze harteloze woestijn, verlos mij en alle liefdevolle mensen van de jaloerse verraders, stuur hen maar eens naar de woestijnen, waarnaar ze mij en andere onschuldige, godminnende mensen verdrijven.…

Zonder op haar te letten, vervolgde ik mijn verhaal: “Als zij dagen door de woestijn dwalen en het hebben opgegeven nog een oase te vinden, verschijnt in de zinderende hitte opeens een stad voor hun ogen. Zo tastbaar en dichtbij dat zij denken het binnen een uur te kunnen bereiken.…

De hitte is verzengend. En ik krijg de lenzen van mijn veldkijker maar niet scherp gesteld. Een grote vlakte strekt zich voor me uit met plekken dor gras en zand en verderop een opgedroogde rivierbedding. Onder mijn voeten splijt de grond uiteen. De aarde is hier één grote mozaïek. Voorbij de sidderende lucht rust een kudde olifanten. De beesten…

Weg is de betovering, weg is alle magie en nu resteert nog slechts een woestijn van steen, een levenloze baaierd die geen enkele betekenis meer voor me heeft.....…

Die plek is er, maar velen leven liever in de woestijn. Als de gekko, poot om poot weg van het hete zand, maar toch blijven geloven in het eigen gelijk. Oase, een ongelooflijk mooie vrijplaats.…

De eenzaamheid was als een luchtledige dat de keel dichtschroefde, als een woestijn waarvan zij de zandkorrels moest tellen Mevrouw vluchtte vaak de stad in om op een terrasje in de reuring en het gewoel nog iets te zoeken, al was dat een surrogaat-warmte en een schijnliefde die niet kon concurreren of in de schaduw kon staan van de echte waarachtigheid…

het lijkt zo kort, want niets is vergeten Het trieste verhaal van een man die vier jaren in een vluchtelingenkamp heeft gezeten ..ergens De foto… in de woestijn van Saudi Arabia. Achter op de foto staat enkel: Rafha!…