Alle inzendingen

Aan de Rue de la Grotte in het schone dorpje Bohan langs de Semois ligt het idyllische huis van de lesbische geliefden Gwenaëlle de Gramont en Clémence Blanchet. De voortuin staat vol wilde, bloeiende, kleurrijke bloemen en in het midden staat een marmeren beeld van een sierlijke, naakte jongedame, die haar armen naar de hemel strekt. Gwenaëlle en Clémence…

De longziekte rukt op als een leger te velde....Haar oefenterrein is mijn lichaam. In het ziekenhuis vlakbij staat de indrukwekkende machine opgesteld waaraan ik "mijn laatste adem moet uitblazen" (u gelieve dit niet te letterlijk te nemen!). De longarts staat aan mijn zijde. Meer of andere medicijnen schijnen vereist te zijn. Het is juni. De stralende…

Tenzij je kiest voor drastische maatregelen, weet geen mens hoe lang hij- of zij vertoeven mag op deze grote aardbol, niemand die het weet en soms kom je zomaar in een situatie die je eigenlijk helemaal niet gewild had maar die gewoon kunnen voorkomen, want: als ze binnen stapt nadat ik haar een paar weken niet gezien heb, is mijn logische vraag: hoe…

We schreven 1959. Ik was zes jaar oud. Zo goed herinner ik me hoe in het kleine huisje werd geverfd en behangen; ik ruik de geur van stijfsel en verf nog altijd. We zouden er tien jaar blijven. In die tijd vond het leven op straat plaats; daar speelde ik met de buurtgenootjes; daar sloeg ik de zweep om de felgekleurde kleine tol die we een eindje…

Het is niet langer onverschillig, het geduld waarmee haar ijver wordt beloond. Nu zij de eerste stap naar de rivier maakt. Naakt en onbedorven in haar schoonheid. Haar subtiele rondingen zijn sensueel in het gesluierde zonlicht van de verlegen zomer. Ze twijfelt niet langer. Er valt een druppel verf van het recente schilderwerk, haar ogen volgen de…

Terwijl op televisie de virologen al geruime tijd waarschuwen voor een zomergolf en meer mogelijke ellende in het najaar, zendt de bewindsman van het vakdepartement een lange termijnplan om eventuele akelige virusvarianten nationaal goed aan te pakken. Met daarin uiteraard de ervaringen verwerkt van de afgelopen barre jaren. Of toch niet helemaal? Of…

Het ging van holderdebolder met de bolderkar van Bolderman, maar na twee dagen waren we in ons hotel Golfo e Palme in Diano Marina, waar de airconditioning lekte. Ik zat aan de voorkant met een ruim balkon en het uitzicht op Hotel Moresco. Om de hoek zag ik de Middellandse Zee. De busreis was echt afzien, alsof wij vee waren, dat ergens op tijd moest…

Er is een mooie, nieuwe vleugel aangebouwd aan ons Twee Steden Ziekenhuis. De ruimte is van binnen als een "tempel van de medische wetenschap" en vele slachtoffers en gedupeerden wachten hier op een consult met het chagrijn, de neerslachtigheid en de wanhoop die van mijlen ver af te lezen zijn van hun gezichten... En zo vielen mijn blikken bij…

Hoe iets simpels je soms ten einde raad kan maken, ongelooflijk. Komt mijn vrouw aangezet met een klein potje yoghurt. ‘Ik heb wat van die yoghurt, die ik gisteren bij die boerderij heb gekocht, voor jou in een potje gedaan – moet je eens proeven, ik vind er niks aan, het lijkt wel karnemelk.’ Ik draai het dekseltje van het potje, leg dat links…

Heeft ze koorts? Mijn moeders handen gloeien. Ik probeer de bruine randen onder haar nagels te negeren. Nee, ze zit niet lekker aan de uitdrukking op haar gezicht te zien. Aan haar voeten dikke sokken met noppen. De ene knalroze, de andere fel groen. De kleuren van Doe Maar. Het doet me denken aan Henny Vrienten. Onlangs had zijn overlijdensbericht…

Toen Bjarne de subtiele aquarel had bekeken keek hij naar het uitzicht door de ramen van het hotel-restaurant. Een prachtig uitzicht. De enthousiaste Bjarne zag wat konijnen de natuur volgen bij een duinpoll. Kees kwam terug van de balie. “En heb je al wat uitgezocht schatje” Bjarne schrok want hij was vanwege het mooie uitzicht helemaal vergeten om…

We waren gearriveerd in Leerdam. Wapperende vlaggen begroetten ons. In de verte verhief zich de asgrijze koepel van een kerk. De Opstapbus had haar doel en bestemming bereikt. Ik was een der jongste senioren in het gezelschap. De verhalen kwamen los en werden op mij afgevuurd als ongeleide projectielen; alsof van mijn kant alle soelaas te verwachten…

Het langwerpige gebouw, opgetrokken uit lichtgele baksteen in de stijl "Nieuwe Zakelijkheid" siert nog altijd de Ringbaan Oost in Tilburg. Er was een architectenbureau in gevestigd en lange tijd stond het leeg, maar eens was daar de Rijks H.B.S. "Koning Willem II" in gevestigd en daar bracht ik mijn schooljaren door... Ik herinner me de lange…

Ik heb de Stones twee keer live gezien. In hun hoogtijdagen. Groningen Drafbaan 20 jaar geleden en nog langer daarvoor in de stromende regen op het Malieveld in Den Haag. Legendarische opkomst van Keith Richards toen hij, in die lange Butch Cassidy prairiejas tot op zijn enkels, de eerste akkoorden van Start Me Up over de wei liet scheuren. Om nooit…

“Kom Bjarne we gaan naar het hotel”, zei de verliefde Kees Broodakker toe ze weer op het warme strand liepen. Ze deden de handdoeken en de koeltas in de strandtassen en gingen op weg naar het Hotel in de duinen. Ze liepen lichtelijk beschonken over de met zand beklede trappen de eerste duin over en daarna nog een duin. Op de top van die duin zagen…

In een ver, groot land zwierven de landlopers Ivan, Robin en Norbert door bossen en velden, over vlaktes en heuvels. Waarmee hield het drietal zich in leven? Dat is niet helemaal bekend. Maar soms stalen ze uit winkels wat levensmiddelen. Toch wisten die slimme mannen altijd aan hun achtervolgers te ontkomen. Op zekere dag bevonden ze zich in een…

Slotwoord op 'De erfenis'. Op 5-2-2019 zat ik te bellen op een bankje in de stad, zojuist afgewezen door de zoveelste psycholoog, beklaagde ik me tegen mijn vriendin. Tegenover me liep een man die mijn aandacht trok en dat was wederzijds. De man kwam verward over. Misschien is het een gek, dacht ik. Hij boog zich voorover aan de andere kant van…

FUSEREN GEEN OPLOSSING GroenLinks en de PvdA hebben een eerste stap gezet richting een fusie. Helaas leert de geschiedenis ons dat het geen echte oplossing is. Het CDA is niet geworden wat men hoopte. GroenLinks zelf ook niet helemaal. Verregaande samenwerking is verstandig op bepaalde gebieden, maar je identiteit verander je maar niet zo, het karakter…

‘Hoi buurman, even aan de wandel?’ ‘Ja, ik heb zin om iets op te halen.’ ‘Kun je dan niet beter met de auto gaan, de lucht dreigt.’ ‘Nou nee dan lukt het me niet om het op te halen. Dan moet ik te veel opletten. Ik moet mijn zinnen dan te veel bij het autorijden houden. En trouwens volgens buienradar duurt het nog wel zo’n anderhalf uur voor…

De vijver bij "Boshuys l'Hermitage" in Oisterwijk ligt te schitteren in de zon van juni. We hebben nog een plaatsje kunnen vinden op het terras. De zwanen laten het vandaag afweten maar enkele bontgekleurde eenden dobberen op de stroom. Mijn vriendin verhaalt over de inhoud van een boek dat ze gelezen heeft en ik wissel blikken uit met een oudere…

Eerste klas maar toch tweede plaats, de positie waar ik me bevind, de situatie helder voor mijn ogen, hoe dat het leven leven, me nu eigenlijk af gaat. Een te groot hart en voor m'n kop heb ik ook een plaat, maar ja ik heb ook niets te bieden, want in feite..j a sta ik nog steeds op straat, vroeg in de morgen zorgeloos maar ook tot 's avonds laat…

Het moest kennelijk zo zijn; het was klaarblijkelijk een merkwaardige coïncidentie van de Natuur dat de zwartgerokte kraai voor mijn voeten neerstreek op de stoeptegels en een stukje brood dat daar lag in de brede, stevige snavel nam. Snel en verschrikt hipte de elegante vogel weer weg. Zo doen de verschijnselen van de wereld zich voor: eenmalig…

KAAG EN KAART Mevrouw Kaag heeft zich deze week behoorlijk in de kaart laten kijken. Na de miljardensteun voor Schiphol, een van de grootste vervuilers. Zei ze over de mensen die door stijgende prijzen in de problemen komen: ’Helaas groeit het geld niet aan de bomen.’ Met deze uitspraak is duidelijk waar deze mevrouw voor staat.…

Eenmaal in de week, meestal op dinsdag, kwam oma op bezoek en ze bracht dan steevast bananen mee. Ze legde daartoe de weg af van de chique wijk naar ons arbeidershuisje waar wij, kinderen nog, met onze ouders woonden. En eens bracht oma voor mij een fuchsia mee, naar ik meen voor mijn verjaardag. Ik zie de trotse plant met de paarse en roze bloemen…

Vervolg op 'Het berouw'.  Door een verhuizing in 2014 in verband met afbraak, kreeg ik de kans mijn nieuwe adres niet aan de familie door te geven zodat ik van die perverse brieven van mijn moeder af was. Brieven die beschreven dat ze eeuwig op mij zou wachten met haar armen wijd en ik stapje voor stapje naar haar terug zou komen. Of dat wij 'twee…

Mijn vriend liet op zich wachten. In het voorportaal van de grote eetzaal van "De Heikant" waar vele ouderen bivakkeren las ik in de Libelle, het lijfblad van mijn zozeer betreurde moeder en vermoedelijk het lijfblad van vele onschuldige en lieflijke meisjes en vrouwen. Tegenwoordig toont men elkaar de "Smartphone" die tot vrijwel alles in staat…

Martha is een vrouw in verwarring. Ze heeft een man en twee kinderen en is daarmee heel erg gelukkig. Haar kinderen spreken vloeiend drie talen en weten ook precies tegen wie ze welke taal moeten spreken. Tegen opa en oma en vader spreken de peuters Nederlands, terwijl ze met Martha en haar ouders Hongaars spreken. Met andere kinderen kijken ze eerst…

Het zou geen onderwerp van discussie moeten zijn dat politiemensen die zich racistisch uiten en/of handelen meteen voor ontslag in aanmerking komen. Zij overtreden de Grondwet, artikel 1.…

En weer haalt discriminatie het nieuws - nu in de vorm van: als men zich discriminerend uitlaat tegenover een collega agent, volstaat een ‘foei ‘ dat mag niet - of een afkeurende blik, net als een eventuele aantekening op je dossier, niks hoor, wanneer je nu zegt: kijk, die donkere man - of vrouw bedoel ik dan zou je zomaar je ontslag kunnen krijgen…

Verlegen zaten de twee jongemannen naast elkaar op het warme strand gekoeld bier te drinken. Kees haalde een flacon zonnebrandcrème uit zijn groene strandtas. Bjarne kreeg onmiddellijk een donkerbruin vermoeden wat Kees hem ging vragen. En ja hoor, Bjarne hoorde zijn woorden als lieflijke muziek. “Zal ik je rug even insmeren Bjarne.” Kees vroeg het…