Alle inzendingen

(voor France Preseren (1800 - 1849)) Jij bent geboren op 3 december 1800 in het dorp Vrba van het Habsburgse Rijk en nu van Slovenië. Jouw vader Simen Preseren was een welgestelde boer en jouw moeder Mina Svetina was een goedopgeleide, ambitieuze vrouw. Jij was de derde van acht kinderen en de eerste zoon. Jullie moeder leerde jullie lezen en schrijven…

In het kleine tuintje van ons arbeidershuisje, dat gesierd werd door welig groen gras en dat gescheiden was van de tuin van de buren door een ligusterhaag, verhief zich van oudsher een berkenboom. Hoog rees zijn stam met de zwart-witte tekening op en zijn fragiele blaadjes ritselden en ruisten in de wind. Onze moeder had een grote voorliefde voor de…

(voor Stefan Grabinski (1887 - 1936)) Jij bent geboren op 26 februari 1887 in Kamianka-Buzka, in de provincie Lviv te Oekraïne, maar destijds te Polen. Deze plaats ligt aan de Bug-rivier. Jouw vader was de lokale rechter Dionizos Grabinski. In jouw jeugd leed jij aan diverse ziekten. In bed las jij veel en kweekte jij een voorliefde voor mystiek…

Een warme avond in de zomermaand juni. Het matte avondschilderij voltooid, kijkt hij, de oude man, uit het raam. De rijke mensen eten bij de pizzeria. Er wordt volop drank geschonken. Het geroezemoes dringt zijn woonkamer binnen. En haar naam verduistert, in herinnering van heimwee. Met een houten kop komt ze op de fiets voorbij. Een psychologe van…

Giftige reuzenbacterie ontdekt. Even dacht ik aan Caroline die met haar halve waarheden, haar ordinaire lik op stuk en het oppoken van de agressie tegen het stikstofbeleid, het debat in de Tweede Kamer degradeerde tot een live Twitterfittie. Een massief blok ontregeling stond tegenover de verontwaardiging zo'n beetje alle fracties, die geremd werden…

De wijze waarop Tallon Griekspoor in Mallorca verloor tegen de matig spelende qualifier (!) Bellier uit Zwitserland verdient geen schoonheidsprijs. Met zijn onsportieve gedrag geeft Griekspoor een beroerd voorbeeld aan de tennisjeugd.…

En zo herinner ik me de kamer; de kamer van mijn vroegste jaren; in het midden de tafel met het bonte, wollen, gedessineerde kleed (eens stond daarop een ranke, glazen vaas; de lange stelen van de bloemen werden voor mijn ogen vervormd door het glas). Er was het bankstel met goudkleurige bekleding en tegen de wand stond eveneens een tafel geschoven…

Vooraf alvast even ter geruststelling – ik heb niks tegen vreemdelingen zo lang ze zich maar ‘normaal’ gedragen en zich niet bezondigen aan ongeoorloofde activiteiten. Op mijn dagelijkse wandeling door het dorp kom ik van alles tegen – een Somalische mevrouw in lang gewaad en een soort van hoofddoek op zonder begeleiding, en haar gezicht was volledig…

Mijn zachte, nog altijd donkerblonde en nog florissante haar dat mij sierde, placht Degene die mijn stormachtige en turbulente jeugdjaren heeft begeleid, die naast mij stond als niemand anders en die mij heeft beschermd en heeft liefgehad, een "keizerskroon" te noemen. Mijn liefste Vader, mijn voorvechter, heeft de helderblauwe ogen voorgoed gesloten…

Zelensky en Churchill lijken voor geen meter op elkaar. Echt niet. Zelensky was een acteur die een underdog, een typische loser, een leraartje die minder verdiende dan zijn vader de taxichauffeur en nog bij zijn vader, moeder en zus inwoonde in een krappe flat ergens in, ik vermoed, Kiev. Per ongeluk en alleen door steun van zijn klas wordt dit onderdeurtje…

“Wij weten dat de oorlog nieuwe haat tussen de volkeren heeft gewekt. (…) Wij zien, hoe de democratie in een groot deel van de wereld het onderspit heeft gedolven tegenover dictatuur en terreur. Is er nog toekomstvertrouwen? (…) Leggen wij er ons bij neer dat in de wereld het wapengeweld het laatste woord spreekt?” Dit zijn de woorden die Willem Drees…

(voor Nika Turbina (1974 - 2002)) Jij bent geboren als Nika Georgievna Turbina op 17 december 1974 in de badplaats Jalta op de Krim. Leo Tolstoj verbleef er zomers en Anton Tsjechov woonde er van 1898 tot 1902 in zijn huis 'Witte Datsja', waar hij o.a. het toneelstuk 'Drie Zusters' schreef. Jouw vader Georgy Torbin was een acteur en jouw moeder…

“Zullen we naar de kamer gaan? “ vroeg Bjarne om het ijs te breken. Ze hadden al besproken dat ze geen dessert zouden nemen. Kees maakte een toestemmend gebaar door met zijn hoofd te knikken. Hij liep voor Bjarne uit. Ze liepen samen naar de kamer. Kees was weer geheimzinnig stil. Bjarne Gosse had ook geen zin om iets te zeggen. Ze waren allebei…

Nederland beslaat achtduizendste procent van het wereld oppervlak. Je kunt ook zeggen dat het aardoppervlak ruim twaalfduizend keer zo groot is als het oppervlak van Nederland. Van het oppervlak van de EU-landen beslaat Nederland minder dan 1 procent. Tot zover deze berekening betreffende de verhoudingen om u een idee te geven over onze “grootsheid…

We liepen zij aan zij, al die lange jaren; ik, de journaliste; hij, de fotograaf.... Hij was van de herenliefde en de deur van zijn kleine woning aan de Anselmusstraat stond altijd open voor mij. Zoals overal het geval is, werd er volop gekonkeld, geroddeld en gemalverseerd bij de kleine wijkkrant waarvoor we samen werkten en toen de dodelijke ziekte…

Het is duidelijk, duidelijker kan niet, dat zij niet verder komt dan haar verlangen. Haar grootste zwakte ooit was toen zij hem liefhad in het wolkengroen achter de grauwe horizon van vergeten dagen. In het daglicht is zij een fladderende vlinder, geboren om geschilderd te worden, door hem die het zonlicht niet kan verdragen. Ze staat bij hem,…

In die tijd sloop de puberteit op kousenvoeten naderbij. Aan het Tomado-rekje dat kon dienen als bureautje, maakte ik de eerste schooldag al de sommen die meneer Kwantes, de wiskundeleraar, ons opgedragen had. Tante C., de zus van vader, had me de pick-up geschonken. Mijn eerste singletje was "Sloop John B" van de Beach Boys en ik draaide het grijs…

Aan de Rue de la Grotte in het schone dorpje Bohan langs de Semois ligt het idyllische huis van de lesbische geliefden Gwenaëlle de Gramont en Clémence Blanchet. De voortuin staat vol wilde, bloeiende, kleurrijke bloemen en in het midden staat een marmeren beeld van een sierlijke, naakte jongedame, die haar armen naar de hemel strekt. Gwenaëlle en Clémence…

De longziekte rukt op als een leger te velde....Haar oefenterrein is mijn lichaam. In het ziekenhuis vlakbij staat de indrukwekkende machine opgesteld waaraan ik "mijn laatste adem moet uitblazen" (u gelieve dit niet te letterlijk te nemen!). De longarts staat aan mijn zijde. Meer of andere medicijnen schijnen vereist te zijn. Het is juni. De stralende…

Tenzij je kiest voor drastische maatregelen, weet geen mens hoe lang hij- of zij vertoeven mag op deze grote aardbol, niemand die het weet en soms kom je zomaar in een situatie die je eigenlijk helemaal niet gewild had maar die gewoon kunnen voorkomen, want: als ze binnen stapt nadat ik haar een paar weken niet gezien heb, is mijn logische vraag: hoe…

We schreven 1959. Ik was zes jaar oud. Zo goed herinner ik me hoe in het kleine huisje werd geverfd en behangen; ik ruik de geur van stijfsel en verf nog altijd. We zouden er tien jaar blijven. In die tijd vond het leven op straat plaats; daar speelde ik met de buurtgenootjes; daar sloeg ik de zweep om de felgekleurde kleine tol die we een eindje…

Het is niet langer onverschillig, het geduld waarmee haar ijver wordt beloond. Nu zij de eerste stap naar de rivier maakt. Naakt en onbedorven in haar schoonheid. Haar subtiele rondingen zijn sensueel in het gesluierde zonlicht van de verlegen zomer. Ze twijfelt niet langer. Er valt een druppel verf van het recente schilderwerk, haar ogen volgen de…

Terwijl op televisie de virologen al geruime tijd waarschuwen voor een zomergolf en meer mogelijke ellende in het najaar, zendt de bewindsman van het vakdepartement een lange termijnplan om eventuele akelige virusvarianten nationaal goed aan te pakken. Met daarin uiteraard de ervaringen verwerkt van de afgelopen barre jaren. Of toch niet helemaal? Of…

Het ging van holderdebolder met de bolderkar van Bolderman, maar na twee dagen waren we in ons hotel Golfo e Palme in Diano Marina, waar de airconditioning lekte. Ik zat aan de voorkant met een ruim balkon en het uitzicht op Hotel Moresco. Om de hoek zag ik de Middellandse Zee. De busreis was echt afzien, alsof wij vee waren, dat ergens op tijd moest…

Er is een mooie, nieuwe vleugel aangebouwd aan ons Twee Steden Ziekenhuis. De ruimte is van binnen als een "tempel van de medische wetenschap" en vele slachtoffers en gedupeerden wachten hier op een consult met het chagrijn, de neerslachtigheid en de wanhoop die van mijlen ver af te lezen zijn van hun gezichten... En zo vielen mijn blikken bij…

Hoe iets simpels je soms ten einde raad kan maken, ongelooflijk. Komt mijn vrouw aangezet met een klein potje yoghurt. ‘Ik heb wat van die yoghurt, die ik gisteren bij die boerderij heb gekocht, voor jou in een potje gedaan – moet je eens proeven, ik vind er niks aan, het lijkt wel karnemelk.’ Ik draai het dekseltje van het potje, leg dat links…

Heeft ze koorts? Mijn moeders handen gloeien. Ik probeer de bruine randen onder haar nagels te negeren. Nee, ze zit niet lekker aan de uitdrukking op haar gezicht te zien. Aan haar voeten dikke sokken met noppen. De ene knalroze, de andere fel groen. De kleuren van Doe Maar. Het doet me denken aan Henny Vrienten. Onlangs had zijn overlijdensbericht…

Toen Bjarne de subtiele aquarel had bekeken keek hij naar het uitzicht door de ramen van het hotel-restaurant. Een prachtig uitzicht. De enthousiaste Bjarne zag wat konijnen de natuur volgen bij een duinpoll. Kees kwam terug van de balie. “En heb je al wat uitgezocht schatje” Bjarne schrok want hij was vanwege het mooie uitzicht helemaal vergeten om…

We waren gearriveerd in Leerdam. Wapperende vlaggen begroetten ons. In de verte verhief zich de asgrijze koepel van een kerk. De Opstapbus had haar doel en bestemming bereikt. Ik was een der jongste senioren in het gezelschap. De verhalen kwamen los en werden op mij afgevuurd als ongeleide projectielen; alsof van mijn kant alle soelaas te verwachten…

Het langwerpige gebouw, opgetrokken uit lichtgele baksteen in de stijl "Nieuwe Zakelijkheid" siert nog altijd de Ringbaan Oost in Tilburg. Er was een architectenbureau in gevestigd en lange tijd stond het leeg, maar eens was daar de Rijks H.B.S. "Koning Willem II" in gevestigd en daar bracht ik mijn schooljaren door... Ik herinner me de lange…